Οι δεσμοί μεταξύ διεθνούς οργανωμένου εγκλήματος και ισλαμικής τρομοκρατίας κυρίως γίνονται στενότεροι και πιο «σοφιστικέ».Σημαντική η διείσδυση στην Ευρώπη
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Στον ανεπτυγμένο κόσμο, οι αρρωστημένοι δολοφόνοι τύπου Κουφοντίνα και Μπάαντερ έχουν εκλείψει. Και οι οποίοι ιδεολογικοί υποστηρικτές τους, θα πρέπει να αναζητηθούν πλέον στους θιασώτες της ισλαμικής τρομοκρατίας, ήτοι στους κόλπους του ισλαμοφασισμού. Ένα φαινόμενο οικτρού σκοταδισμού, το οποίο, έχει την αφετηρία του στη Γαλλία κυρίως, αλλά επηρεάζει και γειτονικές της χώρες όπως το Βέλγιο, η Γερμανία και το Λουξεμβούργο.
Κατά κύριο δε λόγο, ο ισλαμοφασισμός και ο αδελφός του ισλαμοαριστερισμός αναπτύσσονται στους κόλπους γόνων οικογενειών μεταναστών από τη Βόρεια Αφρική δεύτερης και τρίτης γενιάς, οι οποίοι έχουν γαλλική υπηκοότητα και απολαμβάνουν όλων των προνομίων του γαλλικού κοινωνικού κράτους και με το παραπάνω μάλιστα.
Σήμερα, τα ισλαμοφασιστικά δίκτυα στη Γαλλία είναι πανίσχυρα, έχουν σημαντική εξωτερική βοήθεια και ισχυρές αρθρώσεις στο οργανωμένο έγκλημα. Εντυπωσιακή είναι επίσης και η έμμεση η στήριξη που έχουν και από την αποκαλούμενη προοδευτική γαλλική δικαιοσύνη, η οποία για παράδειγμα επιτρέπει σε μουσουλμάνους την πολυγαμία για την οποίαν τιμωρεί τους… Γάλλους!!!
Με παρόμοιες αποφάσεις γαλλικών δικαστηρίων έτσι, έχει αναπτυχθεί στη σημερινή Γαλλία ένας παράλογος και επικίνδυνος για ολόκληρη την Ευρώπη δικαιωματισμός, μέσω του οποίοι επιχειρείται η ενοχοποίηση. του ευρωπαϊκού πολιτισμού για όλα τα δεινά του πλανήτη.
Κατά κύριο δε λόγο, οι δικαιωματιστές καταφέρονται κατά του νόμου και της δημόσιας ασφάλειας, τείνοντας έτσι πολύτιμη χείρα βοήθειας στις συμμορίες που λυμαίνονται και λεηλατούν τα γαλλικά εργατικά προάστεια. Σε κάποια από αυτά εξάλλου, ήδη ισχύει ο νόμος της σαρία, ερήμην της γαλλικής συνταγματικής τάξης.
Δεν είναι τυχαίες έτσι στη Γαλλία οι επιθέσεις κατά αστυνομικών τμημάτων αλλά και οι διαδηλώσεις κατά της «χάρτας των ιμάμηδων» μέσω της οποίας η γαλλική κυβέρνηση επιδιώκει να παντρέψει το ισλάμ με τις αξίες της γαλλικής κοινωνίας. Κάποιοι όμως δείχνουν να ενοχλούνται από την προσπάθεια αυτή, την οποίαν επιδιώκουν να ακυρώσουν με προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και θορυβώδεις διαδηλώσεις. Η όλη ιστορία έχει ενδιαφέρον, γιατί σίγουρα οι εμπνευστές της θα προσπαθήσουν να την μετατρέψουν σε πανευρωπαϊκό θέμα. Εξηγούμεθα:
Το Γαλλικό Συμβούλιο για τη Μουσουλμανική πίστη(CFCM) υιοθέτησε εδώ και μήνες τις διατάξεις που απαρτίζουν το «Κεφάλαιο» (Charter), και οριοθετούν ένα σχήμα οδηγιών για τους ηγήτορες της μουσουλμανικής πίστης για να διαμορφώσουν ένα «Ισλάμ της Γαλλίας».
Ένα ισλάμ δηλαδή συμβατό με τις αξίες της χώρας στην οποίαν φιλοξενείται και ασκείται. Κάτι τέτοιο όμως, φαίνεται να μην είναι αρεστό στους δικαιωματιστές οι οποίοι και αντιδρούν. Αυτό που κυρίως τους ενοχλεί, είναι η προσπάθεια που γίνεται από τον Γάλλο νομοθέτη, ώστε οι μουσουλμάνοι που γεννιούνται, μεγαλώνουν, δουλεύουν και κάνουν οικογένειες στη Γαλλία να είναι υποχρεωμένοι να δείχνουν σεβασμό στις δημοκρατικές αξίες. Οι ιμάμηδες, σύμφωνα με μια διάταξη, οφείλουν να παραδεχθούν πως δεν υπάρχει κρατικός ρατσισμός στη χώρα όπου ολοι οι πολίτες έχουν τα ίδια δικαιώματα Και βέβαια οι ιμάμηδες θα πρέπει να αποτρέπουν τη διασπορά διδασκαλιών που ενισχύουν εκδοχές θρησκευτικούρατσισμού κατά των μη μουσουλμάνων. Παράλληλα οφείλουν να σέβονται τη Λαϊκή κυριαρχία, που αποτελεί θεμέλιο των δημοκρατικών αρχών. Τίποτα δεν θα επιτρέπεται πάνω και πέρα από αυτή. Ούτε η βούληση ή η επιταγή του Θεού. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η άρνηση της δημοκρατίας από το Ισλάμ. Ισλάμ σημαίνει υποταγή στις εντολές του Θεού. Για κάθε θέμα, το «Κεφάλαιο» επιβάλλει την πρόταξη της λαϊκής κυριαρχίας και άρα της δημοκρατίας πάνω από τον λόγο του Θεού. Διότι αυτές είναι οι αξίες της γαλλικής κουλτούρας. Ομως΄αυτό είναι που κυρίως ενοχλεί τους ισλαμοφασίστες στη σχετική πρωτοβουλία της γαλλικής κυβέρνησης.
Στο κείμενο του «Κεφαλαίου» γίνεται σαφής υποστηρικτική αναφορά στο γαλλικό ιδεώδες της «εκκοσμίκευσης» – στη διάκριση δηλαδή ανάμεσα στην πολιτεία και στη θρησκεία. Κάτι που για τους ακραίους ισλαμιστές αποτελεί κόκκινο πανί. Και αποσαφηνίζει πέραν κάθε αμφιβολίας τον σεβασμό της λαϊκής κυριαρχίας απέναντι στον αέναο λόγο του Θεού. Όπως και στο άρθρο 6, δίχως επιφυλάξεις, ορίζεται η αντίθεση «σε κάθε προσπάθεια αξιοποίησης του Ισλάμ με στόχους ιδεολογικούς».
Στο πλαίσιο αυτό, οι 150 Τούρκοι ιμάμηδες που βρίσκονται και προπαγανδίζουν στη Γαλλία, έχουν ξεσηκώσει νέους της γαλλικής περιφέρειας και προσπαθούν να πείσουν ότι η παραπάνω νομοθεσία είναι… αντιδημοκρατική.
Όπως πολύ σωστά τονίζει η δημοσιογράφος ΚαρολίνΦουρσέτ, «…κάποιοι έχουν βάλει στόχο να επιβάλλουν τη βαθμιαία ισλαμοποίηση της Ευρώπης, στην οποίαν ήδη υπάρχουν πάνω από 60 εκατομμύρια μουσουλμάνοι, Είναι δε αξιοπερίεργο οτι οι τελευταίοι, με κάποιες εξαιρέσεις, ποτέ δεν έχουν αντιδράσει μαζικά στις δολοφονίες και τις βιαιότητες των τζιχαντιστών…».
«…Είναι δε κωμικό…», τονίζει ο αριστερός συγγραφέας Πασκάλ Μπρυκνέρ, «…να επικαλούνται ανθρώπινα δικαιώματα οι δολοφόνοι γυναικών που εκτελέστηκαν εν ψυχρώ επειδή δεν φορούσαν τη μπούρκα…».
Για την Ιστορία επισημαίνουμε ότι στηΔύση γίνεται συχνά λόγος για την μπούρκα σαν το ρούχοεκείνοπου «θωρακίζει» όλο το σώμα μιας γυναίκας. Όμως δεν πρόκειται για κάλυψη του σώματος της γυναίκας, αλλά της ίδιας της ανθρώπινης υπόστασής της, αφού μπούρκαστα αραβικά σημαίνει στην πραγματικότητα «προβατίνα» ή «ζώοπου έρπει» ή «υποζύγιο». Ο όρος στον αραβικό κόσμο υποδήλωνε αρχικά τη βεδουίνα που δούλευε στα χωράφια σαν υποζύγιο.Σήμερα κάποιοι οραματίζονται μιά μπούρκα για κάθε πολιτισμένο ον.Στο όνομα της προόδου βέβαια.
