Είναι παρήγορο το γεγονός, ότι στην φάση αυτή, ένα μόνο μικρό μέρος του ελληνικού πληθυσμού, έχει προσβληθεί από τον ιό της ανοησίας. Η συντριπτική πλειοψηφία- ευτυχώς- προς το παρόν έχει ανοσία στην ανοησία.
Έτσι μπορεί να γλιτώνουμε από μεγαλύτερες καταστροφικές συνέπειες, όμως τουλάχιστον οι νουνεχείς συμπολίτες μας, θα πρέπει να συνεχίσουν να αποτελούν το ανάχωμα, απέναντι στις θεωρίες του κάθε ανόητου ψεκασμένου, καθώς οι άνθρωποι αυτοί, διασπείρουν τους ιούς, χωρίς να αντιλαμβάνονται τι πληγές προκαλούν.
Του Γιάννη Μιχαήλ
Για τις περιπτώσεις αυτές, δεν ισχύει η χριστιανική ρήση “άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι”. Μπορεί όμως, να μας φωτίσει η άποψη του Πλάτωνα που έλεγε: “Τον βλάκα μπορείς να τον γνωρίζεις από δύο ενδείξεις: Μιλάει για πράγματα που γι’ αυτόν είναι άχρηστα και εκφράζει γνώμη για κάτι που κανένας δεν τον ρωτάει”. Επομένως, όλοι αυτοί, που κυκλοφορούν ανάμεσά μας και διασπείρουν ανενδοίαστα τα όσα ακούνε αποσπασματικά και τα διαδίδουν με μισόλογα, πρέπει να αγνοούνται. Έχει, άραγε, νόημα να ανοίγεις διάλογο, με κάποιον που διαφωνείς σε όλα τα ζητήματα, οριζοντίως και καθέτως; Όχι, βέβαια, μάταιος κόπος. Άλλωστε, γιατί να χάνουμε πολύτιμο χρόνο από τις ζωές μας και να χαλάμε τις καρδιές μας, αφού κανείς δεν πρόκειται να πείσει τον άλλον γι’ αυτά που πρεσβεύει.
Τις διαφοροποιήσεις των απόψεων, οι οποίες έχουν και την μορφή “συγκρούσεων”, τις βλέπουμε όλοι μας κάθε μέρα στην πολιτική αρένα. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ενώ δεν καταθέτουν συγκεκριμένες προτάσεις για το ξεπέρασμα της πανδημίας, αναλώνονται σε μίζερες επιθέσεις κατά της κυβέρνησης, για ήσσονος σημασίας ζητήματα. Τα οποία, σε αυτή την κρίσιμη περίοδο μόνον θλίψη (και όχι οργή) προκαλούν.
Επίσης, εάν παρακολουθήσεις τους διαλόγους στα τηλεκάναλα και τις απόψεις που κατατίθενται, ιδιαίτερα από τους πολιτικούς, είναι αδύνατον να βγάλεις εύκολα νόημα, επειδή οι συναγελαζόμενοι φωνασκούν, επικαλύπτοντας ο ένας, τα λεγόμενα του άλλου.
Δεν είναι πάντως, απαραίτητο να ακούς τι λέει ο καθένας, προκειμένου να μορφώσεις γνώμη για τις απόψεις, αφού εύκολα αντιλαμβάνεσαι ότι καθένας εκπέμπει σε διαφορετικό μήκος κύματος. Είναι ακριβώς εκείνο, το οποίο υπαγορεύει ο κομματικός πατριωτισμός. Το τι ακριβώς απασχολεί σήμερα την χώρα μας, και πως θα βγει από τα αδιέξοδα, ποσώς απασχολεί τους… ρήτορες της μιας δραχμής.
Πρώτα στην ατζέντα της αντιπαράθεσης είναι οι αφορισμοί, οι αλληλοκατηγορίες και οι επιδερμικές προβλέψεις για το άδηλον μέλλον. Θα ήταν, όμως, πολύ χρήσιμο για όλους μας, εάν ακούγαμε την φωνή του λοιμωξιολόγου Μάριου Λαζανά, ο οποίος μιλώντας στον ΣΚΑΪ, είπε μια ανατριχιαστική κουβέντα, σχολιάζοντας τον υψηλό αριθμό κρουσμάτων, κάθε μέρα.
“Είμαστε σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Κάθε μέρα είναι σαν να πέφτει ένα αεροπλάνο και όλοι οι επιβάτες να σκοτώνονται”. Πιστεύω ότι όσοι έχουμε ενσυναίσθηση για το τι ακριβώς συμβαίνει, γύρω μας, πρέπει αν μη τι άλλο να σιωπήσουμε για να τιμήσουμε την μνήμη των χιλιάδων θυμάτων. Και ο νοών νοείτω.
