Η “εισβολή” της Τηλεργασίας στην καθημερινότητα χιλιάδων εργαζομένων λόγω του κορωνοϊού, συμπαρασύρει και μια σειρά όρων στα ιδιωτικά ασφαλιστήρια συμβόλαια.
Τα συμβόλαια εργοδοτικής αστικής ευθύνης περιλαμβάνουν ρητούς όρους με τις υποχρεώσεις έναντι των εργαζομένων εντός των χώρων εργασίας. Στα συμβόλαια αυτά μάλιστα, πέρα από την κάλυψη των εργοδοτών σε περίπτωση ατυχήματος, υπάρχουν και γενικοί όροι, ενώ δεν καλύπτονται απαιτήσεις τρίτων έναντι του ασφαλισμένου σε περίπτωση μη τήρησης των μέτρων ασφαλείας από τον ίδιο τον παθόντα. Ένα από τα μεγάλα κενά που δημιουργείται λόγω του νέου πλαισίου της Τηλεργασίας είναι αυτό που έχει να κάνει με περιπτώσεις όπου ένας υπάλληλος δεν έχει τηρήσει τα μέτρα ασφαλείας κατά τη διάρκεια της εργασίας του από το σπίτι και υποστεί ατύχημα.
Μια άλλη πολύ σοβαρή περίπτωση, που έχει… αναστατώσει τις ασφαλιστικές εταιρείες, έχει να κάνει με το ενδεχόμενο ατυχήματος που λαμβάνει χώρα μία ώρα πριν και μία ώρα μετά. Τα συγκεκριμένα χρονικά όρια περιλαμβάνονται στο ωράριο εργασίας, καθώς αντιστοιχούν στην προσέλευση και αποχώρηση στην περίπτωση φυσικής παρουσίας του εργαζομένου. Αν αυτό το δίωρο περιλαμβάνεται στο ωράριο εργασίας του τηλεργαζόμενου, τότε τα πράγματα…. μπλέκουν πολύ, καθώς εκτίθεται ο εργοδότης και ταυτόχρονα δημιουργείται θέμα ερμηνείας του ασφαλιστηρίου συμβολαίου που έχει υπογράψει με την ασφαλιστική εταιρεία. Η περίπτωση αναγνώρισης ενός τέτοιου ατυχήματος θα γίνεται μόνο στην περίπτωση που αυτό δηλωθεί στον ΕΦΚΑ και στην Επιθεώρηση Εργασίας. Επιπλέον, αν ο παθών δικαιούται αποζημίωση και αποχή από τα καθήκοντά του, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να διαπιστωθεί εάν συνεχίζει να παρέχει τις υπηρεσίες από το σπίτι του.
Το νέο πλαίσιο της Τηλεργασίας είναι προφανές ότι αποτελεί την απαρχή για μια σειρά ανατροπών στις κατακτήσεις των εργαζομένων και η κυβέρνηση καλείται να κλείσει τα “παράθυρα” που υπάρχουν, προκειμένου να μη γίνει ακόμη μεγαλύτερη η εργασιακή “ζούγκλα” που υπάρχει σήμερα.
