Αισθάνομαι ευτυχής που υπήρξα συνομιλητής του Γιάννη Αλευρά. Διδάχθηκα πολλά, έμαθα πολλά. Ο Αλευράς διαμόρφωσε και εμπλούτισε την πολιτική μου σκέψη. Θα σταθώ σήμερα σε μια συνομιλία μαζί του, που αφορούσε στον κοινοβουλευτισμό.
Άρθρο του Παναγιώτη Ν. Κρητικού*
Ήταν βαθιά η πίστη του στους κοινοβουλευτικούς θεσμούς. Και τον ενοχλούσε αφάνταστα η ταύτιση στην κοινή γνώμη της ιδιότητας του βουλευτή με εκείνη του δημοσίου υπαλλήλου. Ο βουλευτής, υποστήριζε ο Αλευράς, δεν είναι δημόσιος υπάλληλος.
Είναι λειτουργός του πολιτεύματος. Είναι πληρεξούσιος του λαού, είναι εντολοδόχος του. Αντλεί την εξουσία του από τον λαό, εκφράζει τον λαό και υπηρετεί τον λαό. Και πρέπει να έχει ο βουλευτής ανεπίληπτο βίο, αδαμάντινο ήθος, και άψογη κοινοβουλευτική συμπεριφορά.
Για τη συμβολή του στα κοινά ο βουλευτής
α) Δεν λαμβάνει μισθό, όπως πχ. ο δημόσιος υπάλληλος, λαμβάνει αποζημίωση. Πουθενά και σε κανένα συνταγματικό κείμενο δεν υπάρχει ο όρος μισθός ή αμοιβή. Γίνεται λόγος μόνο για αποζημίωση. Δεν είναι τυχαίο αυτό. Άλλο μισθός και άλλο αποζημίωση. Ο μισθός συνδέεται με τον διορισμό του υπαλλήλου, ενώ η αποζημίωση συνδέεται με το αιρετόν του βουλευτή.
β) Δεν είναι, επίσης, τυχαίο ότι ο βουλευτής, κατά το Σύνταγμα, δεν εκφράζει την εκλογική του περιφέρεια στην οποία εκλέγεται, αλλά το Έθνος.
Με θλίβει βαθύτατα το γεγονός ότι ο βουλευτής, έλεγε ο Αλευράς, εξομοιώνεται στη συνείδηση του λαού με την ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου.
γ) Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η βουλευτική αποζημίωση δεν καταβάλλεται από τον Γενικό Προϋπολογισμό του κράτους, αλλά από τον Προϋπολογισμό της Βουλής, (ειδικό λογιστήριο). Είναι τυχαίο αυτό; Καθόλου τυχαίο δεν είναι. Είναι ο θεμέλιος λίθος, από τον οποίον εκπορεύεται η αυτονομία της Βουλής, οριοθετείται η ανεξαρτησία της Βουλής. Η αυτοτέλειά της.
Ήταν ανέκαθεν στη σκέψη μου, έλεγε, και είχε ωριμάσει μέσα μου η απόφαση να συνδεθεί η βουλευτική αποζημίωση και με το συνταξιουχικό στάδιο των πληρεξουσίων του Έθνους. Ήταν λάθος
εξ αρχής η υπαγωγή του συνταξιοδοτικού δικαιώματος στο δημόσιο, (Γενικό Λογιστήριο).
Το θέμα αυτό είχε ο Αλευράς συζητήσει και με τον καπετάνιο, (έτσι έλεγε τον Ανδρέα), ο οποίος είχε συναινέσει.
Δυστυχώς όμως, για λόγους που δεν είναι του παρόντος, δεν ευτύχησε να προταθεί από τον Ανδρέα για Πρόεδρος της Βουλής, εκείνης που προήλθε από τις εκλογές του 1994.
Πόσο ρηξικέλευθος σε καινοτομίες ήταν ο Γιάννης Αλευράς γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ο Σύλλογος Υπαλλήλων της Τραπέζης της Ελλάδος. Αξιομνημόνευτο το τεράστιο έργο του υπέρ του προσωπικού της.
*Ο Παναγιώτης N. Κρητικός υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, και πρώην Αντιπρόεδρος της Βουλής.
Δημοσιεύτηκε στο “Καρφί”
