Δεν γνωρίζω σε ποια βιβλία και άλλα συγγράμματα έχουν εντρυφήσει οι βαθυστόχαστοι αντιεμβολιαστές, αλλά μάλλον χρειάζονται επιστροφή στα θρανία. Διότι δεν έχω εντοπίσει σε ποιο φιλελεύθερο σύγγραμμα προτείνεται να κάνει κάποιος την πλάκα του με τα λεφτά τρίτων. Δεν καταλαβαίνω δηλαδή γιατί ως μέλος μιας οργανωμένης κοινωνίας πρέπει ενδεχομένως να συμμετέχω στις δαπάνες νοσηλείας ενός βαθυστόχαστου αντιεμβολιαστή, αλλά να μην μπορώ να προστατευθώ από τη ζημιά που ενδεχομένως η απέραντη επιστημονική του γνώση μπορεί να μου προκαλέσει.
Κατά τα λοιπά, κάνει πάρτι η επίκληση φιλελεύθερων ιδεών από επαγγελματίες απατεώνες πάσης φύσεως, που αποκομίζουν υλικά και πολιτικά οφέλη από την δαπανηρή αφέλεια τρίτων.
Όπως επισημαίνει ο έγκριτος καθηγητής του Πανεπιστημίου Κύπρου κ.Χαρίδημος Τσούκας, η παραπληροφόρηση είναι η βασική πηγή της εξαπάτησης. Για παράδειγμα, ο κύριος μεταδότης διαδικτυακής παραπληροφόρησης για το εμβόλιο κατά της COVID-19, ο Αμερικανός γιατρός Τζόζεφ Μέρκολα, προωθεί εμπορικά, εδώ και χρόνια, προϊόντα «εναλλακτικής ιατρικής», όπως ο φαιδρός αντιεμβολιαστής που ηγείται υπερδεξιού κόμματος στην Ελλάδα εμπορεύεται κηραλοιφές. Όταν έχεις χτίσει την καριέρα σου αντιτιθέμενος στο ιατρικό – φαρμακευτικό – πολιτικό σύστημα, είναι αναμενόμενο ο «σκεπτικισμός» σου να μην είναι απλώς γνωστική στάση, αλλά ιδιοτελής κατασκευή – αντανάκλαση, εν πολλοίς, των συμφερόντων σου. Βεβαίως, η ιδιοτέλεια και η ιδεοληψία δεν είναι παράσημα, οπότε πρέπει να αποκρυβούν, εξ ου και η φενακιστική χρήση του ελευθεριακού ιδεολογήματος της «προσωπικής επιλογής». Με δαπάνη τρίτων εξυπακούεται.
Υπό αυτή την έννοια, για τον καθηγητή Χαρ. Τσούκα, «…οι ελευθεριακοί είναι ακοινώνητοι φιλελεύθεροι, οι οποίοι δεν κατανοούν τις κοινωνικές – γνωστικές προϋποθέσεις της προσωπικής επιλογής. Επιλέγουμε, κάθε φορά, από ένα μενού που η οργανωμένη κοινότητα θέτει ενώπιόν μας. Οι έλλογες επιλογές μας προϋποθέτουν κοινό (θεσμισμένο) γνωστικό υπόβαθρο: λ.χ. τι συνιστά ασθένεια, πώς προλαμβάνεται και πως θεραπεύεται. Βεβαίως, δεν ομονοούμε απαραίτητα ως προς το τι είναι έγκυρη γνώση, αλλά οι διαφωνίες μας προϋποθέτουν ένα κοινώς αποδεκτό πλαίσιο σημασιών, νοημάτων και υποχρεώσεων.
Κυρίως δε, απαιτούν καθορισμό της έννοιας των λέξεων, που κάποιοι εκτοξεύουν σαν στραγάλια.
Είμαι ελεύθερος π.χ. να πιστεύω ότι δεν υπάρχουν ιοί, αλλά αν στις θεσμισμένες γνωστικές σημασίες της κοινωνίας μου δεν συγκαταλέγεται αυτή π αντίληψη, αναγκάζομαι, ως κοινωνικό ον, να συμπλεύσω με την κρατούσα ορθή «δόξα» (γνώμη). Άλλωστε, αν αρρωστήσω, στις υπηρεσίες της οργανωμένης κοινότητας, πιθανότατα, θα προσφύγω και στις κρατούσες ιατρικές αντιλήψεις της θα υπάγω τον εαυτό μου. Δεν μπορώ να το ‘χω δίπορτο: να είμαι γνωστικά ανορθόδοξος αλλά να απολαμβάνω τα επιτεύγματα της ιατρικής ορθοδοξίας.
Σχεδόν καμία μεταδοτική ασθένεια δεν εξαλείφθηκε χωρίς ισχυρή κρατική παρέμβαση. Μόνο το κράτος έχει τους πόρους, τα μέσα και, στις δημοκρατικές κοινωνίες, τη νομιμοποίηση, να επιβάλλει περιορισμούς για την αναχαίτιση και εξάλειψη λοιμωδών νοσημάτων. Στις ΗΠΑ, λ.χ., μέχρι το 1963, μολύνονταν από την ιλαρά τέσσερα εκατομμύρια άτομα κάθε χρόνο, από τα οποία 50.000 νοσηλεύονταν και 500 πέθαιναν. Οι περισσότεροι θάνατοι αφορούσαν παιδιά κάτω των 5 ετών. Από το 1963, οπότε το εμβόλιο έγινε υποχρεωτικό (με εξαιρέσεις για ιατρικούς και θρησκευτικούς λόγους), τα κρούσματα ιλαράς μηδενίστηκαν. Πρόσφατα επανεμφανίστηκαν, εξαιτίας της διστακτικότητας γονέων, υπό την επιρροή διαδικτυακής παραπληροφόρησης.
Όσοι πιστεύουν ότι ο εμβολιασμός κατά μιας μεταδοτικής ασθένειας είναι αποκλειστικά ατομική επιλογή πλανώνται. Δεν υπάρχουμε ως ατομικές νησίδες αλλά ως αλληλεξαρτώμενα όντα – αυτό μας θυμίζει η πανδημία. Αν κάποιος δεν θέλει να προστατεύσει τον εαυτό του, δικό του πρόβλημα. Αν όμως αδιαφορεί για την προστασία των άλλων, δικό μας το πρόβλημα. Σεβόμενη την προσωπική αυτονομία των πολιτών, η ευπρεπής κοινωνία διευρύνει τα όρια των ατομικών επιλογών, χωρίς όμως να αμελεί την αυτοσυντήρησή της. Εφόσον ως οργανωμένη κοινότητα είμαστε πρόθυμοι να πληρώσουμε για την πιθανή νοσηλεία σας, εμβολιαστικοί σκεπτικιστές, επιτρέψτε μας να έχουμε λόγο και για την προστασία της υγείας σας.
Όποιος πληρώνει τα βιολιά, διαλέγει το τραγούδι, μας λέει η λαϊκή σοφία. Με απλά λόγια, με τα λεφτά σας και την κυρά σας, κύριοι.
