Βασική αρχή του Κοινοτικού Δικαίου, που καθιερώθηκε από τη δεκαετία ήδη του 70, είναι πως ο ρυπαίνων πληρώνει. Με άλλα λόγια δεν υπάρχει έγκλημα χωρίς τιμωρία.
Αν ήταν ‘οι πατέρες΄ της Ευρώπης και οι επίγονοί τους να περιμένουν, από το φιλότιμο του κάθε κατεργάρη, να δούνε πρόοδο και προκοπή, τα όνειρά τους θα είχαν τελειώσει σε κανένα Παρισινό καφέ, ή σε κανένα κατά Βάρναλη, ανήλιαγο καπηλειό.
Του Πολύκαρπου Αδαμίδη*
Και όταν έρχεται η ώρα του λογαριασμού, μόνο γαλαντόμοι δεν είναι σε εκπτώσεις και αφέσεις. Αλί, στον που τον βρήκανε. Με αυτά και με τούτα, λογικό και Ευρωπαϊκά συνεπές, είναι να ζητήσουμε το αυτονόητο. Η διαδικασία δηλαδή επιβολής κυρώσεων, που τυπικά ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2020, να συνεχιστεί και να έχουμε την εισήγηση-έκθεση του Ισπανού Μπορέλ, τον Μάρτιο του 2021.
Οι φίλοι Ισπανοί εξάλλου, έχουν δείξει, ότι είναι άτεγκτοι στην επιβολή της νομιμότητας. Ανεξάρτητα χρώματος και κόμματος. Ας ρωτήσει κανείς και τους Καταλανούς, που με το Λαϊκό Κόμμα, μπήκαν στη φυλακή και με το Σοσιαλιστικό Κόμμα, παραμένουν πίσω από τα σίδερα.
Ο επικεφαλής μάλιστα της Ευρωπαικής Διπλωματίας, είναι επιφανές στέλεχος του Σοσιαλιστικού κόμματος και μέχρι πρότινος μέλος της κυβέρνησής του. Του ίδιου αυτού κόμματος, που πέρα από τα όμορφα και ευγενικά για ειρήνη, συναδέλφωση και ανθρώπινα δικαιώματα, κατά τα άλλα δε βλέπει λόγο να μη συνεχίζει να εξοπλίζει την Τουρκία. Και να αποκρούει τα δικά μας, ηχηρώς ευγενικά είναι η αλήθεια προσώρας, διαβήματα.
Η Τουρκία ωστόσο του Ερντογάν, ουδέν από τον Δεκέμβριο έχει πράξει, για να δικαιούται οιασδήποτε αναστολής, ως προς τη διαδικασία επιβολής κυρώσεων. Κάθε άλλο μάλιστα.
Οι προκλητικές δηλώσεις και οι συγκαλυμμένες, στην καλύτερη εκδοχή, απειλές, συνεχίζονται. Αποτελεί βάναυση υποτίμηση της νοημοσύνης μας, τόσο της δικής μας, όσο και των εταίρων μας, να δεχτούμε τον εμπαιγμό της προσχηματικής Τουρκικής ηπιότητας, την παραμονή κάθε Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Ούτε καν ανατολίτικες γαλιφιές, δεν περιλαμβάνουν οι δηλώσεις αυτές. Ακόμα και οι ευχές για ανάρρωση στον Γάλλο Πρόεδρο, μετά το μπαράζ ύβρεων και προσβολών, μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλέσουν.
Και για να μην ξεχνιόμαστε. Όσο σημαντική είναι η Τουρκία για την Ευρώπη, το ίδιο και πιο σημαντική είναι η Ευρώπη για την Τουρκία. Η Τουρκία είναι ο 5ος εμπορικός εταίρος της Ευρώπης. Η Ευρώπη είναι ο πρώτος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας.
Η Τουρκία παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο στη Συρία και στη Λιβύη. Αγνοεί τις Διεθνείς Συνθήκες και αψηφά τους Διεθνείς Οργανισμούς και αποστολές. Δε θα αναλάβουμε βέβαια μόνοι μας, τον ρόλο του τιμωρού, αλλά σίγουρα έχουμε κάθε δικαίωμα, απρόσωπα και επαγγελματικά να τα επισημάνουμε.
Και να επιμείνουμε. Όσοι δε δύνανται, ας εγκαταλείψουν. Κανείς δεν υποχρεώνεται στα αδύνατα. Όταν μάλιστα δεν τα πιστεύει.
Η Τουρκία παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο και τα κυριαρχικά δικαιώματα, τόσο της Κύπρου, όσο και της Ελλάδας.
Έχει εισβάλλει και στην Κυπριακή ΑΟΖ και έχει παραβιάσει, τουλάχιστον τις διατάξεις, που ρυθμίζουν τις διαδικασίες καθορισμού της μεταξύ μας, υφαλοκρηπίδας. Για αυτά που μέχρι σήμερα έχει πράξει, πρέπει να υπάρξουν κυρώσεις. Έτσι απλά.
Διαφορετικά οδηγούμαστε σε αποδοχή ατιμωρησίας. Και σε τετελεσμένα παραβατικότητας. Την κατάσταση αυτή, ούτε τη μετριάζει, ούτε την εξαλείφει πολύ περισσότερο, η οποιαδήποτε έναρξη των διερευνητικών επαφών. Αυτές αφορούν τα από εδώ και πέρα.
Για ότι παράνομο έχει πράξει η Τουρκία, ή πρόκειται να πράξει πρέπει να τους έρθει ο λογαριασμός. Γιατί για ότι δεν πληρώνεις, θεωρείς ότι είναι δικό σου. Αλίμονο αν το πιστέψουν και οι άλλοι.
*Ο Πολύκαρπος Αδαμίδης είναι δικηγόρος, LL.M (Harvard’ 95), ΔΝ, αναπληρωτής Καθηγητής Κοινοτικού Δικαίου, Προμηθειών και Διεθνών Σχέσεων στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων
