Η τοπική αυτοδιοίκηση ακόμα και στην περίοδο της κρίσης και πάρα την σημαντική μείωση των επιχορηγήσεων (πάνω από 60%) και του προσωπικού της, απέδειξε την ικανότητά της στην αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων αλλά και της προσφυγικής δημιουργώντας νέες δομές και παρέχοντας υπηρεσίες ιδίως στο τομέα της κοινωνικής πολιτικής χωρίς πρόσθετη επιβάρυνση των δημοτών και αξιοποιώντας τα προγράμματα της ΕΕ.
Η πρωτοβουλία της κυβέρνησης για την προώθηση του Επιτελικού Κράτους που έγινε με τον νόμο Ν.4622/2019 είναι απαραίτητο να συνοδευτεί από την μεταφορά την αποκέντρωση και μεταφορά αρμοδιοτήτων και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση στο πλαίσιο της Πολυεπιπεδης Διακυβέρνησης.
Του Νίκου Βαφειάδη*
Η άποψη της Αυτοδιοίκησης, όπως έχει εκφραστεί και μέσα από τα συνέδρια της, είναι η αποκέντρωση αρμοδιοτήτων από την Κεντρική Διοίκηση προς τις Περιφέρειες και τους Δήμους με βάση τις αρχές της επικουρικότητας, και της εγγύτητας παροχής των υπηρεσιών στους πολίτες, με στόχο την διασφάλιση της διαλειτουργικότητας, της αποτελεσματικότητας στην παροχή των υπηρεσιών και της αποδοτικότητας στη χρήση των πόρων.
Η Αυτοδιοίκηση καλείται να πρωταγωνιστήσει στην ουσιαστική μεταρρύθμιση του διοικητικού συστήματος της χώρας Παράλληλα με την μεταφορά αρμοδιοτήτων θα πρέπει να υπάρξει ενίσχυση της δημοσιονομικής αυτονομίας και οικονομικής αυτοτέλειας των Δήμων. Η φορολογική αποκέντρωση θα έχει ως συνέπεια και την αύξηση της αντιληπτότητας των φόρων και ενίσχυση της διαφάνειας και της λογοδοσίας.
Το ζητούμενο για την Αυτοδιοίκηση είναι πώς θα συμβάλλει στην έξοδο της χώρας από την κρίση, πώς θα αποτελέσει έναν από τους πρωταγωνιστές της ανασυγκρότησής της.
Καλείται να υπηρετήσει μια διαφορετική σχέση με την κοινωνία σε μια συλλογική προσπάθεια, με διαμόρφωση ενός νέου μοντέλου διαχείρισης των κοινών υποθέσεων και πολύ περισσότερο να τεκμηριώσει, επεξεργασίες έχοντας πάντα την εμπειρία από έναν κύκλο που άνοιξε και έκλεισε.
Σήμερα η Αυτοδιοίκηση οφείλει, με σχέδιο και πρόγραμμα, να ανταποκριθεί στην απαίτηση της κοινωνίας υπηρετώντας την πραγματική ανάπτυξη. Άλλωστε η κοινωνία έχει απορρίψει γενικότητες και μεγάλες κουβέντες. Έχει προκρίνει σύνθεση απόψεων και κοινή δράση και προπάντων άμεση δράση.
Πρέπει πρέπει να υπάρξει και ένα πρόγραμμα ολοκληρωμένης τεχνικής υποστήριξης της τοπικής αυτοδιοίκησης με ιδιαιτέρα η έμφαση για τους μικρούς ορεινούς και νησιωτικούς Δήμους.
Το μοντέλο της τοπικής διακυβέρνησης μπορεί να αλλάξει και να βασιστεί πάνω στους παρακάτω άξονες:
- Αναβάθμιση της πρόσβασης του δημότη στις δημοτικές υπηρεσίες και δημοτικές λειτουργίες –
- Μείωση της γραφειοκρατίας
- Προώθηση της συμμετοχικής διακυβέρνησης και της άμεσης δημοκρατίας,
- Ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής,
- Ανάδειξη της ταυτότητας της πόλης,- Ανάδειξη της δημιουργικής πόλης
- Η πολιτική Προστασία
- Προστασία του Φυσικού και του Αστικού Περιβάλλοντος, και η ολοκληρωμένη και σύγχρονη διαχείρισης των αποβλήτων στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας
- Αναβάθμιση των συνθηκών ασφάλειας των Δημοτών,
- Διασφάλιση ευνοϊκών συνθηκών εγκατάστασης επιχειρήσεων,
- Αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας της αυτοδιοίκησης με στόχο το μετρίσιμο αποτέλεσμα.
Το απαραίτητο τρίπτυχο πρέπει να είναι στοχοθεσία, συμμετοχή – κοινωνικός έλεγχος – αξιολόγηση αποτελέσματος.
Οι αρχές αυτές πρέπει να διέπουν μία ολοκληρωμένη αυτοδιοικητική πολιτική, κρατούν την ΤΑ ζωντανό χώρο δημιουργίας διαλόγου και σύνθεσης και την απομακρύνουν από την απομόνωση τη μιζέρια και τη στείρα καταγγελία.
*Υποψήφιος για το ΔΣ της ΚΕΔΕ, Δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων με το ψηφοδέλτιο Σύγχρονοι Ισχυροί Δήμοι
*Γραμματέας Δημοτικού Συμβουλίου της Αθήνας
