Θα καταργηθεί έως το… 2022 η εισφορά αλληλεγγύης που έχει σχεδόν… καταργηθεί με Νόμο του 2017!
Διαβάζω ότι το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης μελετά την κατάργηση σε δύο δόσεις της εισφοράς αλληλεγγύης, με την οποία λεηλατούνται 2.300.000 εργαζόμενοι και συνταξιούχοι με 1.163 δισ. ευρώ ετησίως από το 2011, ενώ με τον Νόμο 4472 του 2017 προβλέπεται η κατάργησή της για το τμήμα εισοδήματος έως το ποσό των 30.000 ευρώ από την 1 Ιανουαρίου 2020.
Του Δημήτρη Στεργίου
Πριν από λίγες ημέρες αποκάλυψα με σχόλιό μου ότι η περιβόητη εισφορά αλληλεγγύης έχει καταργηθεί από την 1 Ιανουαρίου 2020 για ποσό εισοδήματος έως 30.000 ευρώ με νόμο του 2017, αλλά διάβασα πάλι σήμερα σε ρεπορτάζ ότι το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης μελετά… κατάργησή της σε… δύο δόσεις το… 2021 και το 2022! Τι συμβαίνει, επιτέλους; Μπορεί να απαντήσει κάποιος από την κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση ή ειδικός νομικός τι ισχύει σήμερα για το θέμα την εισφορά αυτή που λεηλατεί τα νοικοκυριά με την αφαίμαξή τους κατά 1,163 δισ. ευρώ ετησίως από το 2011; Δηλαδή, παρακρατείται από την 1 Ιανουαρίου του 2020 η εισφορά αυτή από 2.300.000 εργαζόμενους και συνταξιούχους με εισοδήματα άνω των 12.000 ευρώ με συντελεστές που ξεκινούν από 2,2% και φθάνουν κλιμακωτά το 10% για τους έχοντες υψηλά εισοδήματα, κατά παράβαση του Νόμου 4472/2017 (ΦΕΚ Α΄ 74/19-05-2017);
Υπενθυμίζω ότι η Εισφορά Αλληλεγγύης για πρώτη φορά επιβλήθηκε με το άρθρο 29 του νόμου 3986/2011, τάχα ως ‘αλληλεγγύη των γενεών”, ενώ ήταν ένα χαράτσι στο πλαίσιο του πρώτου μνημονίου, δηλαδή του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 – 2015, το οποίο εγκρίθηκε με τον Νόμο 3985/2011 (Α’ 151), όπως προκύπτει από αιτιολογική έκθεση του νόμου, “για να ανακτήσουμε την αξιοπιστία της χώρας απέναντι στους εταίρους και πιστωτές μας και να επιτευχθούν οι μακροοικονομικοί και δημοσιονομικοί στόχοι”. Έτσι, θεσπίστηκαν δύο οικονομικές επιβαρύνσεις , δηλαδή η ειδική εισφορά αλληλεγγύης και το τέλος επιτηδεύματος. Συγκεκριμένα, με το άρθρο 29 του παραπάνω Νόμου επιβλήθηκε ειδική εισφορά αλληλεγγύης στα εισοδήματα άνω των 12.000 ευρώ των φυσικών προσώπων, που προέκυψαν κατά τις διαχειριστικές χρήσεις 2010 έως και 2014. Σημειώνω ότι, σύμφωνα με απόφαση του Νομικού Συμβούλιο του Κράτους, η εισφορά αυτή δεν αποτελεί φόρο.
Αρχικά προβλεπόταν να ισχύσει μέχρι το φορολογικό έτος 2014, ωστόσο ακολούθησαν διάφορο άλλοι Νόμοι με τους τούς οποίους επεκτεινόταν στα επόμενα χρόνια , όπως 4172/2013, 4305/2014, 4387/2016, 4389/2016 και 4472/2017 (ΦΕΚ Α’ 74/19-05-2017). Με αυτόν τον Νόμο αντικαταστάθηκαν οι προηγούμενες διατάξεις και ορίσθηκε ότι “επιβάλλεται ειδική εισφορά αλληλεγγύης στα εισοδήματα άνω 30.000 ευρώ των φυσικών προσώπων ή σχολάζουσας κληρονομιάς”, καθορίζοντας μάλιστα και τους συντελεστές πάνω από το ποσό αυτό!
Σημειώνω ότι οι διατάξεις του Νόμου αυτού όριζαν ότι αυτή η μορφή εισφοράς αλληλεγγύης θα ετίθετο σε εφαρμογή από 1.1.2020. Ήδη, βρισκόμαστε στα τέλη του Αυγούστου του 2020 κι ακόμα… “κοσκινίζουμε”. Τι συμβαίνει; Μήπως ότι πρέπει να συμφωνήσουν οι “θεσμοί”, οι οποίοι υποτίθεται δεν υπάρχουν μετά τη λήξη τάχα του τρίτου Μνημονίου στις 18 Αυγούστου του 2018; Αλλά, όλα αυτά δεν ακούγονται ως μια συνεχή… κοροϊδία;
