Το Κίνημα Αλλαγής θέλει μια Ελλάδα ισχυρή, δημιουργική, συμβατή με την εποχή τής τεχνητής νοημοσύνης και προσανατολισμένη στην πρόοδο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει απέναντί του αστοιχείωτους και φοβισμένους υποτακτικούς πολίτες – υπηκόους που θα εξουσιάζει ο μεγάλος… Φύλαρχος
Ο Τσίπρας και η παρέα του καταλαβαίνουν ότι σε μια κοινωνία, όπου η συνωμοσιολογία είναι διάχυτη, η κοινή γνώμη πρέπει να ψεκαστεί με φθόνο, μίσος και απέραντη παραπληροφόρηση
Του Αθαν. Χ. Παπαδρόπουλου
Έναντι κάθε ορθολογικά σκεπτόμενου ανθρώπου με λογικές φιλοδοξίες και ικανότητες, ο επικεφαλής του Σύριζα και πρώην πρωθυπουργός έχει ένα μειονέκτημα.
Δεν μπορεί να κρύψει ποιος είναι και τι τελικά επιδιώκει. Δείχνει, έτσι, προς κάθε κατεύθυνση ότι πρόκειται για έναν κυνικό καιροσκόπο της πολιτικής, ο οποίος ως μοναδικό του στόχο έχει την εξουσία, την οποία για να μπορεί να διατηρεί είναι απαραίτητο να εξουσιάζει υπηκόους και όχι πολίτες. Όσο δε πιο «ψεκασμένοι» είναι οι πολίτες αυτοί τόσο το καλύτερο για τον ίδιο και την παρέα του.
Αυτό το απλό μοντέλο εξουσίας είναι το παραδοσιακό λενινιστικό – σταλινικό, προσαρμοσμένο βέβαια στις σημερινές συνθήκες, οι οποίες στην Ελλάδα είναι από τις πιο καλές για πολιτικούς σχηματισμούς, όπως ο Σύριζα και ακραία φαιοκόκκινα μορφώματα.
Το κοινό στο οποίο απευθύνονται αυτοί οι πολιτικοί σχηματισμοί μισεί το καινούργιο, απεχθάνεται τη δημιουργία, ξορκίζει την αριστεία, εμποδίζει την πρόοδο, δεν θέλει τη μάθηση, αδιαφορεί για τον πολιτισμό, το επιχειρείν και την ελευθερία. Πρόκειται για ανθρώπους που ζουν υπό συνθήκες φόβου, φθόνου και μύθων. Κατά κύριο δε λόγο, είναι άνθρωποι που τρέμουν μπροστά στα γεγονότα. Γιατί αυτά εκφράζουν την πραγματικότητα και όχι τις ονειρώξεις του Φυλάρχου.
Όπως πολύ σωστά και με απόλυτη διαύγεια επισημαίνει ο ακαδημαϊκός καθηγητής Φιλολογίας του ΑΠΘ κ. Θεόδωρος Παπαγγελής στο «Β&Κ», για το κοινό στο οποίο αναφερόμαστε και την πολιτική του εκπροσώπηση, «δεν έχει σημασία ούτε η κλίμακα ούτε η εμβέλεια των γεγονότων.
Έτσι, για παράδειγμα, για την αξιωματική, κυρίως, αντιπολίτευση ο γρίφος της πανδημίας και τα δυσεξιχνίαστα τερτίπια του κορωνοϊού μοιάζουν να είναι αποτέλεσμα της εγκληματικής ανικανότητας ενός επικίνδυνου πρωθυπουργού, όχι τόσο επειδή αυτός έκανε το ένα ή το άλλο σοβαρό λάθος, αλλά επειδή διαπνέεται από εκείνον τον ανάλγητο νεοφιλελευθερισμό που με ήλιο και βροχή διεκδικεί ισχύ ερμηνευτικού πασπαρτού στις ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Με απλουστευτικές και πρετ – α – πορτέ ερμηνείες παραφράζονται στις κομματικές ανακοινώσεις και τα γεγονότα βίας: για τους μεν, είναι απλώς τεκμήρια αστυνομοκρατίας και απροσχημάτιστης καταστολής, για τους δε, πρέπει να χρεωθούν αποκλειστικά στη σκοτεινή πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, αυτήν που πρόσφατα μερίμνησε να μας υπενθυμίσει ο κ. Δρίτσας.
Όμως, το φαινόμενο έχει ιστορικό βάθος, η ειρκτή της πανδημίας του δίνει σήμερα διαστάσεις που υπερβαίνουν την ελληνική πραγματικότητα και, βέβαια, κάποιες ρίζες του βρίσκονται σε υστερήσεις και ελλείμματα, που διαπερνούν το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας».
Σε παρεμφερές επίπεδο κινείται και ο Βρετανο – Ούγγρος καθηγητής Κοινωνιολογίας και πρώην τροτσκιστής Φρανκ Φιούρεντι στο περίφημο βιβλίο του για την καλλιέργεια του φόβου και της σωτηριολογίας από αυταρχικούς και αντιδημοκρατικούς πολιτικούς σχηματισμούς, που απώτερος στόχος τους είναι η καταστροφή της δημοκρατίας και όχι η προαγωγή της.
Από την άποψη αυτή, κάποιοι στο ΚΙΝΑΛ δεν θα πρέπει να ξεχνούν την πενταετή συνεργασία του Σύριζα με τους Ανέλ του Πάνου Καμμένου ούτε το γεγονός ότι μετά από ένα δημοψήφισμα – απάτη αυτή η όχι και τόσο παράταιρη συμμαχία υπέγραψε ένα πολύ χειρότερο μνημόνιο από αυτά που είχε διαχειριστεί η ανατραπείσα τον Ιανουάριο του 2015 από τον κ. Αλέξη Τσίπρα κυβέρνηση.
Αυτονοήτως, συνεπώς, ο πολιτικός χώρος που εκπροσωπείται από τις πραγματικές προοδευτικές και εκσυγχρονιστικές δυνάμεις της χώρας δεν έχει καμιάν απολύτως σχέση με μεθόδους και τακτικές πολιτικών σχηματισμών που ανήκουν σε άλλες εποχές. Με αυτές τις τελευταίες να τις έχει καταδικάσει η ιστορία τελεσίδικα.
Ο εθνικοσοσιαλισμός, ο φασισμός, ο κομμουνισμός και ο αυταρχικός λαϊκισμός, παρέα με τον ισλαμισμό, σήμερα, υπήρξαν και είναι ακόμη περισσότερο οι πιο σκληροί εχθροί της σοσιαλδημοκρατίας. Πάνω στην καταστροφική και διχαστική πρακτική αυτών των ιδεολογιών ποντάρει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Τσίπρας και η παρέα του καταλαβαίνουν ότι σε μια κοινωνία, όπου η συνωμοσιολογία είναι διάχυτη, η κοινή γνώμη πρέπει να ψεκαστεί με φθόνο, μίσος και απέραντη παραπληροφόρηση.
Στο πλαίσιο αυτό, η αξιωματική αντιπολίτευση αντί να αναφέρεται σε γεγονότα με σημασία και να τα αναλύει, αντίθετα, ρίχνει στον μύλο τής μη πραγματικότητας σκηνοθετημένες καταστάσεις που παραπλανούν και φανατίζουν αντί να πληροφορούν. Εξοβελίζεται, έτσι, η σοβαρή και υπεύθυνη προσέγγιση προς όφελος της απατηλής υπεραπλούστευσης.
Τα πραγματικά προβλήματα συσκοτίζονται , πλην όμως αυτό βοηθά την αξιωματική αντιπολίτευση να αποφεύγει την κατάθεση προτάσεων με συγκεκριμένες λύσεις. Πρόκειται για παγίδα ολκής που εχει στηθεί για το Κίνημα Αλλαγής, το οποίο, όντως, ο κ. Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του θέλουν να εξαφανίσουν από το πολιτικό σκηνικό.
Η πρόοδος, η ευθύνη και ο ορθός λόγος κυριολεκτικά δεν είναι καταστάσεις που τις αντέχουν. Και αυτό ας μη το ξεχνούν οι απανταχού φίλοι και εραστές της δημοκρατίας, της δημιουργίας και της ελεύθερης από Φυλάρχους ζωής.
