Γαλλία και Γερμανία υφίστανται εντυπωσιακή πλύση εγκεφάλου με δήθεν «αλήθειες» κατά της ελεύθερης αγοράς, του καπιταλισμού και του ελεύθερου εμπορίου
Ο Στέφαν Τέιλ είναι οικονομολόγος και συνεργάτης του αμερικανικού περιοδικού Newsweek σε θέματα που άπτονται των ευρωπαϊκών εξελίξεων, τόσο σε οικονομικό, όσο και σε πνευματικό επίπεδο. Επίσης, για μία περίοδο χρημάτισε και συνεργάτης στο German Marshall Fund of the USA, όπου και πραγματοποίησε έρευνα για την περί επιχειρηματικότητοας αντίληψη στις δύο χώρες – ατμομηχανή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη Γερμανία και τη Γαλλία.
Tου Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Η έρευνά του ξεκίνησε από τα παιδιά και τη σχολική τους παιδεία, δεδομένου ότι στις ηλικίες αυτές διαμορφώνονται αρκετές από τις αντιλήψεις για τη ζωή και τις διάφορες πτυχές της. Με μεγάλη του έκπληξη, έτσι, ο Αμερικανός δημοσιογράφος και ερευνητής ανακάλυψε ότι τα παιδιά στη Γαλλία και στη Γερμανία – «δύο μεγάλες δημοκρατίες, όπως υπογραμμίζει – υφίστανται εντυπωσιακή πλύση εγκεφάλου με δήθεν «αλήθειες» κατά της ελεύθερης αγοράς, του καπιταλισμού και του ελεύθερου εμπορίου.
Σε αρκετές δε περιπτώσεις, αυτή η πλύση εγκεφάλου συνοδεύεται και από τις απαραίτητες δόσεις αντιαμερικανισμού – των ΗΠΑ θεωρουμένων ως Μέκκα της καπιταλιστικής οικονομίας.
Στη Γαλλία, για παράδειγμα, αναφέρει ο ΣτέφανΤέιλ στο τρίτομο βιβλίο του «Ιστορία του 20ου Αιώνα», τα παιδιά πληροφορούνται ότι «η οικονομική ανάπτυξη εντατικοποιεί την καθημερινή ζωή, προκαλώντας υπερφόρτο εργασίας, στρες, νευρική κατάθλιψη, καρδιαγγειακά νοσήματα και πιέσεις που ενίοτε καταλήγουν στην ανάπτυξη καρκίνου».
Επίσης στη Γαλλία με τα 4 εκατομμύρια αστέγους, οι υποψήφιοι για τα φημισμένα γαλλικά πανεπιστήμια και τις πολιτικές επιστήμες πληροφορούνται ότι «μπορεί μεταπολεμικά τα γαλλικά κατά κεφαλήν εισοδήματα να αυξήθηκαν δέκα και πλέον φορές, όμως την ίδια περίοδο διπλασιάστηκε η ανεργία και αυξήθηκε ο κοινωνικός αποκλεισμός. Συνεπώς, η αύξηση του πλούτου συνοδεύεται και από βαθειές κοινωνικές ασθένειες…
Επείγει έτσι στη διάρκεια του 21ου αιώνα ο βίαιος, άγριος και νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός, που έχει έδρα του την Αμερική, να τεθεί υπό έλεγχο, με παράλληλο περιορισμό της οικονομικής αναπτύξεως…».
Ο Αμερικανός δημοσιογράφος επισημαίνει επίσης ότι, στο ετήσιο πανεπιστημιακό πρόγραμμα του γαλλικού υπουργείου Παιδείας για την οικονομία, που φέρει τον τίτλο «Οικονομικές και Κοινωνικές Επιστήμες», τα δύο τρίτα της διδασκόμενης ύλης αναφέρονται στις πολιτικοκοινωνικές επιπτώσεις της οικονομίας και μόνον το ένα τρίτο προσεγγίζει τις επιχειρήσεις και τις αγορές.
Ακόμα, το ίδιο το υπουργείο επισημαίνει ότι οι φοιτητές πρέπει να μάθουν ότι «η απάντηση στην παγκοσμιοποίηση δεν μπορεί να είναι άλλη από μία παγκόσμια ρύθμιση, η οποία επιπροσθέτως θα προστατεύει τους πολίτες και από τις αναρίθμητες δυσάρεστες επιπτώσεις της οικονομικής αναπτύξεως…».
Μέσα σε αυτό εταιρείες χαρακτηρίζονται «θαρραλέες επιχειρήσεις, αλλά με αρρωστημένες προοπτικές». Επίσης, σε βιβλία που έχουν τη στήριξη του υπουργείου, σε αυτά όπου γίνεται λόγος για τεχνολογίες και νεωτερισμούς, δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά σε επιχειρηματίες και ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Αντιθέτως, μέσα από ανούσια και μακροσκελή κείμενα, οι φοιτητές πληροφορούνται ότι η τεχνολογική πρόοδος καταστρέφει θέσεις εργασίας. Περιττό δε να τονιστεί ότι στα διάφορα συγγράμματα κατασυκοφαντούνται οι τεχνικές και οι μέθοδοι διοίκησης των επιχειρήσεων.
Παρεμφερής, αλλά κάπως πιο ήπια, είναι η κατάσταση στη Γερμανία, στην οποία τα διάφορα συγγράμματα δίνουν ειδική έμφαση στη συντεχνιακή και συλλογική γερμανική παράδοση.
