Αίσθηση προκάλεσε η “συγγνώμη” που ζήτησε ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, για την τεράστια ζημιά που προκλήθηκε από τις πυρκαγιές τόσο στις περιουσίες των πολιτών όσο και στο φυσικό περιβάλλον.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τη χθεσινή ενωτική παρέμβαση του σηματοδότησε έναν νέο καμβά πολιτικής ηθικής, ξυπνώντας στη μνήμη όλων την αντίστοιχη συμπεριφορά του προκατόχου του Αλέξη Τσίπρα.
Έχουμε ξεκάθαρα δύο διακριτούς κόσμους. Από τη μία έναν Πρωθυπουργό που δεν δικαιολόγησε τις καταστροφές και δεν έψαξε να βρει φτηνές δικαιολογίες, αλλά αιτιολόγησε το τελικό αποτέλεσμα, το οποίο, αποτελεί ένα συνδυασμό αλληλεπιδράσεων που ξεφεύγουν από τα στενά όρια της πολιτικής διαχείρισης.
Όταν υπάρχουν ανυπέρβλητοι παράγοντες και εξωτερικές επιδράσεις (ακραίες καιρικές συνθήκες, ιδιαιτερότητες περιοχών κ.λπ.), η ανάγνωση προσλαμβάνει διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Για παράδειγμα φέτος, η έκταση που κάηκε στη Σιβηρία είναι ίση με την αντίστοιχη της Ελλάδας! Φυσικά κανείς δεν ζήτησε την παραίτηση του Βλαντιμίρ Πούτιν! Επιπλέον στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ καίγονται επί εβδομάδες εκτάσεις εκατομμυρίων στρεμμάτων, έχουν πεθάνει άνθρωποι, έχουν καταστραφεί ολοσχερώς χιλιάδες περιουσίες.
Οι ΗΠΑ θεωρούνται ως η πιο προηγμένη χώρα στην αντιμετώπιση των συνεπειών από φυσικά φαινόμενα, ωστόσο, μπροστά στη δύναμη των φαινομένων ακόμη και τα πλέον οργανωμένα κράτη, εμφανίζονται παντελώς αδύναμα για να αντιμετωπίσουν καταστάσεις που ξεπερνούν τις δυνάμεις των ανθρώπων και των μέσων.
Η Ελλάδα είναι μία από τις κορυφαίες χώρες στον κόσμο σε διαθεσιμότητα τεχνικών μέσω και ανθρώπινου δυναμικού για την κατάσβεση πυρκαγιών. Κι όμως, αρκεί η επικράτηση σειράς δυσμενών συγκυριών, για να ακυρωθεί τόσο η ποσοτική όσο και η ποιοτική διάσταση της δύναμης… πυρός. Η καταστροφή είναι καταστροφή και εκ των υστέρων όλοι μπορούν να γίνουν… προφήτες σχετικά με το τι έφταιξε και τι όχι.
Ωστόσο, το να βγαίνει ένας πρωθυπουργός και να ζητάει συγγνώμη, ανακοινώνοντας παράλληλα ότι ξεκινάει ένα πρόγραμμα μαμούθ για την ανασυγκρότηση των καμένων περιοχών, ύψους τουλάχιστον 500 εκατομμυρίων ευρώ για την όσο τη δυνατόν ταχύτερη και μεγαλύτερη επούλωση των πληγών της, δεν είναι κάτι που συναντάμε εύκολα.
Δεν μίλησε για τη δόμηση μέσα σε δάση, ούτε έψαξε να βρει δικαιολογίες για να φορτωθούν οι ευθύνες στους πολίτες, έστω και αν αμέσως ή εμμέσως όλοι ευθυνόμαστε στην κλίμακα της διαβάθμισης για ό,τι συμβαίνει στη φύση.
Από την άλλη πλευρά, ανακαλείται στη μνήμη μας η αντίστοιχη διαχείριση μιας επίσης ιδιαίτερης ως προς τα καιρικά χαρακτηριστικά πυρκαγιάς.
Αυτής του Ματιού στις 23 Ιουλίου του 2018. Προφανώς και δεν μας… έκαψε ο Τσίπρας! Προφανώς και δεν ήθελε κανένας να υπάρξουν νεκροί, να καούν περιουσίες, να καταστραφεί το φυσικό περιβάλλον. Ωστόσο, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων, η διαφορά στην πολιτική, σχετίζεται με τον τρόπο διαχείρισης μιας καταστροφής.
Την ώρα που είχαμε δεκάδες νεκρούς, ο Τσίπρας, ο Πολάκης και οι λοιποί έκαναν τους… ανήξερους. Ήταν 12 το βράδυ στο κτίριο της Πολιτικής Προστασίας. Ο Τσίπρας ρωτούσε πότε θα πετάξουν τα… Canadair, ενώ ήδη η φωτιά είχε σβήσει στη θάλασσα και είχε στείλει στον θάνατο 103 ψυχές, οι μισοί εκ των οποίων βρίσκονταν ήδη σε… σακούλες!!!
Ακόμη και την επομένη όταν είχε την πλήρη εικόνα, δεν ζήτησε μια συγγνώμη για το γεγονός ότι ο κρατικός μιηχανισμός πιάστηκε στον ύπνο μέσα στη θερινή ραστώνη, αφού έστειλαν τον κόσμο στη λάθος κατεύθυνση. Αντιθέτως, ο υπουργός του, επί της… προστασίας των πολιτών Νίκος Τόσκας τα βρήκε όλα… κομπλέ!
Και ο… ηγέτης στην υπόθεση του Ματιού έστησε ένα πρωινό σόου μετά από μέρες (και αφού είχε… πνίξει τον πόνο του στο κότερο ενός μεγαλοεφοπλιστή), λέγοντας σε έναν χαροκαμένο πολίτη ότι θα… σπατάλαγε τα 2.000 ευρώ της άμεσης βοήθειας που θα έπαιρνε!
Για να μην πούμε για τον επί δεκαετίες βουλευτή και πολιτικό του εταίρο Πάνο Καμμένο, ο οποίος πηγαίνοντας στα καμένα κατηγόρησε τους πολίτες ότι μόνοι τους κάηκαν λόγω της αυθαίρετης δόμησης! Καμία συγγνώμη, κανένα πολιτικό ήθος από τους μεγαλύτερους σφετεριστές και αλαζόνες της εξουσίας, που πέρασαν από τη χώρα.
Επιπλέον, σκεφτείτε ότι όλα τα αποκαΐδια από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, ήταν συγκεντρωμένα σε ένα οικόπεδο επί ένα χρόνο, απειλώντας να ξαναγίνουν “πυρηνική βόμβα”. Ήταν οι πρώτες ημέρες διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία, όπου με συντονισμένες κινήσεις μεταφέρθηκε όλη αυτή η καύσιμη ύλη.
Επί ένα χρόνο τα είχαν μαζέψει σε ένα μεγάλο χώρο, λες και ήταν… τζακ ποτ από κλήρωση του Τζόκερ! Ας μην το… παιδεύουμε το πράγμα.
Από τη μία, η χώρα έχει έναν ηγέτη που μέσα σε συνθήκες εθνικής συμφοράς αναλαμβάνει τις ευθύνες του και δρομολογεί αποφάσεις για την επόμενη μέρα. Από την άλλη, έρχεται στο μυαλό μας η εικόνα ενός πολιτικού… χαβαλέ που πριν από 3 χρόνια κρυβόταν μπροστά στη μεγαλύτερη ανθρώπινη τραγωδία σε καιρό ειρήνης, δεν βρήκε τη δύναμη να πει ένα “συγγνώμη” στους συγγενείς των θυμάτων, δεν συμμάζεψε τα πολιτικά και διαδικτυακά του τρολ, όταν συμπεριφέρονταν σαν άθλια υποκείμενα. δεν ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης ως ελάχιστο φόρο τιμής.
Φάνηκε τόσο ελάχιστος πολιτικός νάνος που εξέπληξε και τον πλέον αναίσθητο και διεφθαρμένο από την αλαζονεία της εξουσίας.
Οι ηγέτες ξεχωρίζουν στη διαχείριση της επόμενης μέρας μιας καταστροφής. Οι πρώην πρόεδροι… δεκαπενταμελών συμβουλίων που κατά τύχη έγιναν Πρωθυπουργοί ξεχωρίζουν για το θράσος, την αναίσθητα τους και την αλαζονεία τους.
Αν όλα αυτά δεν βγάζουν… Μάτι, τότε δεν ξέρουμε να ξεχωρίζουμε τους ηγέτες από τους.. χαβαλέδες! Και όσο θα νομίζουμε ότι οι… χαβαλέδες μπορούν να μας κυβερνήσουν βασιζόμενοι στα ψέματα, τόσο πιο βαθύς θα είναι ο λάκκος που θα σκάψουμε για να πέσουμε μέσα…
