Στις τελευταίες μέρες της Πομπηίας για το Καθεστώς του τελειωμένου Τσίπρα, και μια ανάσα πριν την Πολιτική Αλλαγή που έρχεται καλπάζοντας, είναι επίκαιρη όσο ποτέ η ανάδειξη της Εξουσιαστικής Μανίας της Πολιτικής Συμμορίας του Τσίπρα για τον Έλεγχο του Τύπου.
Σήμερα η αδίστακτη παρέα των Πολιτικών Απατεώνων του ΣΥΡΙΖΑ που εξαπάτησε τόσο χυδαία και κυνικά όσο κανένας τον μέσο Έλληνα θα ανοίγει σαμπάνιες, πανηγυρίζοντας για το οριστικό λουκέτο στο Mega.
Είναι αλήθεια πως τέτοιο ΜΙΣΟΣ και τόσο ΜΕΝΟΣ για έναν από τους ΒΑΣΙΚΟΥΣ Πυλώνες της Δημοκρατίας, τον Τύπο, δεν έχει ξαναυπάρξει στην Ελλάδα μεταπολεμικά- πλην ίσως της περιόδου της Χούντας.
Βεβαίως σε αντίθεση με τον Τσίπρα, τον Καμμένο και τον Παππά οι δικτάτορες Παπαδόπουλος, Παττακός και ΣΙΑ ήταν εξ αρχής “ειλικρινείς”. Και σε μια νύχτα έστειλαν τους Επιλοχίες και τους ΕΣΑτζήδες και έβαλαν λουκέτο στις μη “συμμορφούμενες προς την Επανάσταση” εφημερίδες της εποχής.
Κάτι αντίστοιχο ζούμε και σήμερα επί πρωθυπουργίας του “πορφυρογέννητου” Τσίπρα, ο πατέρας του οποίου βεβαίως – και για να μην ξεχνιόμαστε – είχε “σαρώσει” ότι δουλειά κυκλοφορούσε στα Δημόσια Έργα επί Επταετίας.
Μαύρο στο “Mega”, καναλάρχες και ιδιοκτήτες των ΜΜΕ όμηροι και εκβιαζόμενοι των Ρασπούτιν του Καθεστώτος, παρά λίγο λουκέτο στον ιστορικό Δημοσιογραφικό Οργανισμό της Δημοκρατικής Παρατάξεως , τον ΔΟΛ.
O οποίος και θα “έπεφτε” εάν δεν υπήρχε ο Πειραιώτικος τσαμπουκάς του Βαγγέλη Μαρινάκη, που αρνήθηκε να ντηλάρει με τους χυδαίους εκβιαστές του Μαξίμου.
Μπαίνουμε στην τελική ευθεία της πιο σκληρής μάχης για να κερδηθεί η Πολιτική Αλλαγή που έρχεται.
Σε αυτή την τελική ευθεία τα όσα εκστόμισε, ο γνωστός και ως εκδοροσφαγέας Πολάκης – “να χώσουμε και μερικούς στην φυλακή” – θα αντηχούν σαν μουσική δωματίου.
Θα ζήσουμε άγριες καταστάσεις: Πολιτικές Διώξεις, Δικαστήρια, Βία, επανεμφάνιση της Τρομοκρατίας – με αίμα.
Ο Ελεύθερος και Ανεξάρτητος Τύπος είναι το μόνο που τρομάζει το ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΟ και ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ Καθεστώς της Πολιτικής Συμμορίας του Μαξίμου.
Για αυτό και εμείς είμαστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα.
Lykavitos.gr
Ακολουθεί το εξαιρετικό άρθρο του Θανάση Μαυρίδη που δημοσιεύεται στο Liberal.gr
Ο Παππάς κάνει λάθη ή τα λάθη αγαπούν (ξαφνικά) τον Νίκο;
Το νέο αφήγημα της Αριστεράς, που προωθείται δια μέσου του φιλικού της Τύπου, είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης «οφείλει» να απολογηθεί για τον… Γιάννο Παπαντωνίου! Η υπόθεση Κοτζιά – Καμμένου θα πρέπει, τελικά, να τους έχει στοιχίσει περισσότερο απ’ όσο φανταζόμαστε. Οπότε, αναμένουμε ότι ο κ. Μητσοτάκης θα κληθεί να απολογηθεί και για άλλες υποθέσεις: Του Κοσκωτά, του Άκη Τζοχατζόπουλου κ.α. Τι όχι; Χάλασε η μονταζιέρα;
Η προπαγάνδα ήταν πάντα ένα από τα κύρια όπλα της πολιτικής. Πάντα ήταν. Απλά άλλοι έκαναν αυτή την δουλειά καλά, άλλοι μέτρια και άλλοι σαν τον Νίκο Παππά. Η διαφορά του Νίκου Παππά από τους άλλους είναι ότι ο Νίκος είναι οπαδός των «ολοκληρωτικών λύσεων». Ή όλα ή τίποτα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι από την πρώτη στιγμή της κόκκινης (έστω ροζ) διακυβέρνησης (αν όχι πριν ακόμη ξημερώσει η Δευτέρα της εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ) το επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα προσπάθησε σκληρά με τα Μέσα Ενημέρωσης. Προσπάθησαν να ελέγξουν τον Τύπο.
Σήμερα αντιλαμβανόμαστε για ποιόν ακριβώς λόγο. Για να μπορεί να ακουστεί η μουσική του Νίκου, όσο κακόφωνη κι αν είναι. Θα πρέπει να έχει κάνει κάποιος λοβοτομή για να ζητάει από την Νέα Δημοκρατία να απολογηθεί για τον … Γιάννο Παπαντωνίου! Πως το είχε πει ο Γιάννος; «Για τον σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε όλοι σύντροφοι»! Ο ίδιος ο Νίκος Παππάς έχει σχέση με τον σοσιαλισμό του Άκη, του Γιάννου και του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σίγουρα όχι!
Η Αριστερά δούλεψε πολύ το σενάριο των «νέων μέσων» στον χώρο του Τύπου. Επί Ανδρέα Παπανδρέου ακόμη υπήρχε η αίσθηση ότι η μεγάλη απειλή για το Κίνημα ήταν η έλλειψη ελέγχου στον Τύπο. Ο Ανδρέας δεν εμπιστευότανε τον Λαμπράκη, τον Μπόμπολα και τον Τεγόπουλο και έτσι αναζήτησε το «διαφορετικό» στον Πόπωτα, στην «Ελεύθερη Γνώμη» και στις «Ειδήσεις». Και στην συνέχεια υπήρξαν και οι 24 ώρες του κ. Κοσκωτά. Για να μην ξεχνιόμαστε! Κι αν θυμόμαστε καλά, ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές εκείνων των ημερών ήταν ο δικηγόρος κ. Ματζουράνης, εκ των σημερινών βασικών συνεργατών του Μεγάρου Μαξίμου.
Ο Νίκος Παππάς είχε, ομολογουμένως, μια καλύτερη ιδέα από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν δημιούργησε μόνο νέα μαγαζιά (Bαξεβάνης, Λιβάνης κα), αλλά «καθάρισε» όλους τους παλαιούς εκδότες. Με έναν τρόπο αριστοτεχνικό, που αν τον γνώριζαν οι συγγραφείς του «Νονού» (πράγμα απίθανο αφού προηγήθησαν χρονικά του Νίκου) θα είχαν γράψει επικές σκηνές.
Ψυχάρης και Μπόμπολας πίστεψαν ότι μπορούσαν να κάνουν μία νέα συμφωνία με την επόμενη κυβέρνηση, όπως είχαν κάνει με τον Παπανδρέου. Πίεσαν, έδειξαν αρχικά το ανάστημά τους και ύστερα άρχισαν να διαπραγματεύονται και να παραχωρούν. Σήμερα θα το έχουν ήδη μετανιώσει πικρά. Είχαν τα πάντα και κυρίως το Mega. Σήμερα δεν έχουν το παραμικρό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Νίκος Παππάς έκαναν την δουλειά τους. Και μάλιστα πολύ καλά. Σήμερα γράφουν μία είδηση σε ένα μέσο ενημέρωσης, αυτή αναπαράγεται από δεκάδες «συνδεόμενα» sites στην συνέχεια οι αναδημοσιεύσεις προωθούνται από τα social media. Εξαιρετικά! Έτσι ο Κυριάκος πρέπει να απολογηθεί για τον Γιάννο και αύριο για οτιδήποτε άλλο. Ό,τι αποφασίσει η… μονταζιέρα. Αρκεί να εξυπηρετείται το αφήγημα.
Η προπαγάνδα είναι ένα χρήσιμο εργαλείο. Αλλά δεν κερδήθηκε μέχρι σήμερα πόλεμος λόγω μόνο της προπαγάνδας. Επίσης, το ψέμα είναι αποδεκτό όσο ο ψεύτης είναι ισχυρός. Ο κόσμος δεν είναι ανόητος. Αντιλαμβάνεται τα πάντα.
Μπορεί το αφήγημα που ξεκίνησε με τον Γιάννο να προσπαθεί να επαναφέρει διαχωριστικές γραμμές. Αν όχι αυτή της Δεξιάς – Αριστεράς, τουλάχιστον εκείνη του «Παλαιού και Νέου», των «Διεφθαρμένων και των Καθαρών». Έχουμε εισέλθει ήδη σε αυτή την περίοδο. Θα το πετύχουν;
Υπάρχουν περίοδοι που ό,τι κι αν πεις ο κόσμος το αποδέχεται. Υπάρχουν και οι εποχές της αποδόμησης, που ο πολιτικός δεν γίνεται πιστευτός, ό,τι κι αν πει. Αυτό δεν γιατρεύεται ούτε ελέγχοντας όλα τα τηλεοπτικά κανάλια, ούτε στέλνοντας την επιθεώρηση Εργασίας σε όποιον αντιστέκεται ακόμη. Είναι μία αίσθηση που αποκτά ο κόσμος και η οποία έτσι και αποκτηθεί δεν αλλάζει εύκολα. Ο λαός δεν αγαπάει την προπαγάνδα. Τους νικητές αγαπάει. Αντίθετα, γυρίζει την πλάτη του στους χαμένους.
