Στις 26 Φεβρουαρίου του 2020 επιβεβαιώνεται το πρώτο θετικό κρούσμα κορωνοϊού στην Ελλάδα, στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Επρόκειτο για μία 38χρόνη γυναίκα , η οποία είχε ταξιδέψει στη Βόρεια Ιταλία και η οποία δεν είχε άλλα προβλήματα υγείας. Αίφνης τίθενται σε συναγερμό όλες οι υγειονομικές αρχές της περιοχής και εν συνεχεία το ίδιο ακολουθεί σε όλη την επικράτεια.
Του Ευάγγελου Α. Τασούλα*
Μία συντονισμένη προσπάθεια ξεκινάει από την πολιτική ηγεσία της χώρας – με όπλο τη γνώση των ειδικών επιδημιολόγων – να περιορίσουν τη διασπορά της νόσου, που όπως φαινόταν, ήδη, από άλλες χώρες παγκοσμίως μπορεί να οδηγήσει σε χιλιάδες θύματα.
Ο ασύμμετρος πόλεμος ενάντια σε έναν αόρατο εχθρό είχε κηρυχθεί. Η Κυβέρνηση αποφασίζει να λάβει σκληρά και επώδυνα αλλά όλως αναγκαία μέτρα. Τα σχολεία κλείνουν, οι συναθροίσεις άνω των 10 ατόμων απαγορεύονται, καταστήματα και χώροι εστίασης κατεβάζουν ρολά.
Στις 23 Μαρτίου επιβάλλεται ολική απαγόρευση κυκλοφορίας, ισχύουν ελάχιστες εξαιρέσεις πλέον. Η κυβέρνηση κινείται με γνώμονα την προστασία της δημόσιας υγεία, την υγεία του πολίτη και κατ’ επέκταση ολόκληρου του λαού.
Οι πολίτες παρακολουθούν, αρχικά με περιέργεια, την εξέλιξη της πανδημίας. Οι εικόνες από την Ιταλία και την Ισπανία, γρήγορα, όμως, τους οδηγούν στην ανάπτυξη του αισθήματος της επιβίωσης. Ακόμα και οι ελάχιστες αντίθετες φωνές εναντίον των επιβαλλόμενων μέτρων σιωπούν, πλέον όλοι μένουμε σπίτι.
Οι εβδομάδες περνούν, όλοι θέλουν να βγουν έξω, να δουν φίλους και συγγενείς, να ψωνίσουν, να πραγματοποιήσουν ταξίδια, αλλά όχι. Αυτή τη φορά οι ξεροκέφαλοι Έλληνες σκέφτονται επιτέλους διαφορετικά. Σε όλη την Ελλάδα, το κλίμα εθελοντισμού ανεβαίνει με πρωτόγνωρους ρυθμούς, τρέχουν όλοι να προσφέρουν.
Οι γιατροί και οι νοσηλευτές, οι ήρωες με τις μπλε και πράσινες μάσκες, γίνονται αποδέκτες ευγνωμοσύνης και σεβασμού, ανάλογου με τους ήρωες του παρελθόντος που απελευθέρωσαν και κράτησαν όρθια την Ελλάδα σε δύσκολους καιρούς. Όσοι εργάζονται σ’ αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες (π.χ. σε σουπερμάρκετ, σε φαρμακεία, σε τράπεζες κ.λπ.) αντιλαμβάνονται πρώτοι την αλλαγή νοοτροπίας του λαού.
Φυσικά, ο εξαναγκασμός συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό σ’ αυτή τη μετατροπή.
Πώς αλλιώς, όμως, ένας τόσο παρορμητικός και ωχαδελφικός κόσμος θα άλλαζε;
Οι μεγάλες αλλαγές, πραγματοποιούνται σε δύσκολες και κρίσιμες καταστάσεις, πόσο μάλλον σε ιστορικές, όπως αυτές που διανύουμε. Ναι υπήρξαν ελάχιστες εξαιρέσεις , τις είδαμε στα δελτία ειδήσεων, που προσπάθησαν να παρακάμψουν την καραντίνα και να καταστρέψουν με την ανευθυνότητα τους αυτή την τεράστια προσπάθεια.
Όμως, δεν αφήσαμε και δεν θα αφήσουμε λίγους ανεύθυνους να βλάψουν χιλιάδες υπεύθυνους.
Μία συλλογική προσπάθεια, που ξεκίνησε από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, τον Κυριακό Μητσοτάκη, και συνεχίστηκε από τον κάθε πολίτη της χώρας, σε κάθε νομό, σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό, σε κάθε σπίτι, αποδίδει.
Μείναμε και μένουμε σπίτι, η πανδημία κάποια στιγμή θα εξασθενήσει, αλλά δεν πρέπει να ξεχάσουμε την παρακαταθήκη που μας άφησε.
Όλοι μαζί, ενωμένοι, υπακούοντας πρώτα απ’ όλα τη γνώση βαδίζουμε στην έξοδο από το τούνελ. Ένας λαός τόσο πεισματάρης, που ανέκαθεν θύμιζε ένα νεαρό παιδί στα χρόνια της εφηβείας του, αναγκάστηκε εν μέσω αυτής της πανδημίας, να ξανασκεφτεί, να επαναπροσδιορίσει, να αξιολογήσει εκ νέου τα δεδομένα της εποχής του, τη σοβαρότητα της κατάστασης και καλείται πλέον να βγει την επόμενη μέρα πιο ώριμος από ποτέ.
Μακάρι οι τραγικές απώλειες και η θλίψη, που δημιούργησαν αυτές, να αποτελέσουν την κινητήρια δύναμη του αύριο, γιατί το αύριο έρχεται πιο απειλητικό και πιο επικίνδυνο από ποτέ. Εμείς, όμως κι αυτή τη φορά θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι.
* Ασκούμενος Δικηγόρος Θεσσαλονίκης και υπεύθυνος Πολιτικού Σχεδιασμού ΔΑΠ-ΝΔΦΚ
