Η Goldman Sachs συνέταξε την ετήσια έκθεση του για τις προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας και των αγορών για την επόμενη χρονιά.
Σε αυτή οι αναλυτές της επενδυτικής τράπεζας εμφανίζονται αισιόδοξοι για το ρυθμό ανάκαμψης της παγκόσμιας οικονομίας καθώς αναμένουν τη συνέχιση του μεγάλου – σε διάρκεια – κύκλου οικονομικής επέκτασης και την επόμενη χρονιά. «Θεωρούμε ότι θα καταγραφεί ανάπτυξη σε περισσότερες χώρες, με την παγκόσμια οικονομία να αντλεί περισσότερες πηγές δύναμης απ’ ότι είχε από το 2010 και έπειτα», αναφέρει η έκθεση.
Η επενδυτική τράπεζα έχει σημειώσει 4 οικονομικές μεταβάσεις «κλειδιά» που πρέπει κανείς να παρακολουθεί το 2017 παραθέτοντας συγκεκριμένες συμβουλές. Αναλυτικά η Goldman Sachs αναφέρει:
1. Απ’ την παγκοσμιοποίηση στον λαϊκισμό
«Η μεγαλύτερη μετάβαση στο σημερινό περιβάλλον είναι η απομάκρυνση απ’ την επικρατούσα τάση της παγκοσμιοποίησης, που αύξησε τη διασυνοριακή ροή αγαθών και ανθρώπων. Έπειτα από χρόνια βραδείας οικονομικής ανάπτυξης και αύξησης της ανισότητας του πλούτου, η υποστήριξη για κόμματα με περισσότερα λαϊκίστικα μηνύματα – που συχνά επικεντρώνονται στην ανάγκη για πιο χαλαρή δημοσιονομική πολιτική, μεταρρύθμιση της μεταναστευτικής πολιτικής και μίας πολιτικής προστατευτισμού σε ότι αφορά το εμπόριο – αυξάνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια».
Ο λαϊκισμός μπορεί να καυχιέται για δύο μεγάλες νίκες το 2016 με τη Βρετανία να αποφασίζει την αποχώρηση της απ’ την ΕΕ και την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στη θέση του Προέδρου των ΗΠΑ. Το 2017 θα παρακολουθούμε στενά τη δύναμη αυτής της τάσης του λαϊκισμού με δεδομένη την πιθανότητα να επηρεάσει την Ευρώπη και να αυξήσει την πιθανότητα για πολιτικές που θα κινούνται περισσότερο στην κατεύθυνση του εμπορικού προστατευτισμού».
2. Από τη στασιμότητα στον πληθωρισμό
«Ήδη έχουμε δει μία αλλαγή στις προοπτικές που χαρακτηρίζονται από χαμηλό πληθωρισμό και χαμηλή ανάπτυξη σε άλλες που προβλέπουν υψηλότερους ρυθμούς και για τους δύο. Το 2017 αναμένουμε οι ανησυχίες γύρω από μία πιθανή στασιμότητα να τεθούν στο περιθώριο από μία νέα πληθωριστική πραγματικότητα στις ΗΠΑ.
Με την αγορά εργασίας να περιορίζεται, τις τιμές ενέργειας να αυξάνονται και την προοπτική για μία πιο πληθωριστική δημοσιονομική πολιτική από τη νέα κυβέρνηση, οι πληθωριστικές προσδοκίες έχουν ήδη αυξηθεί σημαντικά απ’ τα χαμηλά τους».
3. Από τη νομισματική στη δημοσιονομική πολιτική
«Βλέπουμε την διαφοροποίηση στη νομισματική πολιτική μεταξύ των μεγάλων Κεντρικών Τραπεζών να φθάνει σε νέα επίπεδα την επόμενη χρονιά. Θεωρούμε ότι η Fed πιθανόν να αυξήσει τα επιτόκια τουλάχιστον δύο φορές, ενώ η ΕΚΤ και η Τράπεζα της Ιαπωνίας από την άλλη θα δοκιμάσουν και άλλο τα όρια τους στη χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής.
Με την ανάπτυξη να εξακολουθεί να δυσκολεύεται να «σηκώσει κεφάλι» και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, η προσοχή για τόνωση στρέφεται πλέον στις δημοσιονομικές δαπάνες, τόσο ως αντίδραση στα χρόνια της επίπονης λιτότητας που προηγήθηκαν όσο και στην αναγνώριση της ανάγκης για αναβάθμιση των υποδομών. Αυτή η μετάβαση είναι σημαντική να την παρακολουθούμε καθώς θα μπορούσε να παρέχει ένα καλύτερο μείγμα πολιτικής για την υποστήριξη της οικονομικής ανάπτυξης και των επιχειρηματικών κερδών, ή, από την άλλη, θα μπορούσε να οδηγήσει τα χρέη και τον πληθωρισμό σε σημαντικά υψηλότερα επίπεδα και να προκαλέσει περισσότερη μεταβλητότητα στα περιουσιακά στοιχεία στον ανεπτυγμένο και τον αναδυόμενο κόσμο».
4. Από τη ρύθμιση στην απορρύθμιση
«Η προοπτική περισσότερων δημοσιονομικών δαπανών έχει συγκεντρώσει σημαντική προσοχή, όμως η προοπτική απορύθμισης των αγορών ίσως έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο στην ανάπτυξη και τις αγορές το 2017. Στις ΗΠΑ οι προτεινόμενες ρυθμιστικές αλλαγές από τον Ντόναλντ Τραμπ επικεντρώνονται κυρίως στη βελτίωση της πρόσβασης σε Κεφάλαια και τη μείωση των εμποδίων στη δημιουργία επιχειρήσεων. Στην Ευρώπη η υποστήριξη των επιχειρήσεων για τις συνέπειες ενός Brexit καθοδηγήθηκε από τις ανησυχίες που υπάρχουν για υπερβολική ρύθμιση της ευρωπαϊκής αγοράς ενώ παράλληλα τα ευρωπαϊκά χρηματοοικονομικά ιδρύματα ξεκίνησαν να αντιτίθενται στο κύμα των ρυθμιστικών κανόνων που «γεννήθηκαν» μετά την κρίση. Στο μεταξύ η Κίνα συνεχίζει να αναζητά το κατάλληλο μείγμα ρυθμιστικής πολιτικής αλλά και τόνωσης προκειμένου να προωθήσει δομικές μεταρρυθμίσεις αλλά την ίδια ώρα να διατηρήσει τους υψηλούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης. Ως αποτέλεσμα θα παρακολουθούμε το βαθμό της διαφοροποίησης της ρύθμισης σε όλη την παγκόσμια οικονομία και την πιθανότητα μίας ανταγωνιστικής απορρύθμισης
