26 Φεβρουαρίου 2020. Η αρχή μια πολύ δύσκολης κατάστασης για όλο τον κόσμο. Η αρχή μιας πανδημίας που άλλαξε άρδην τις ζωές μας, τις σχέσεις μας και τον τρόπο που αλληλοεπιδρούμε με την καθημερινότητα μας.
Του Αθανάσιου Χείρα*
Μια κατάσταση που σε άλλους έφερε φόβο και πανικό, σε άλλους, πιο «ψύχραιμους», δυσκόλεψε απλώς την καθημερινότητά τους με την πλειάδα των μέτρων και σε κάποιους άλλους έδωσε πάτημα για δημαγωγία και έκθεση των απύθμενων γνώσεών τους σε όλους τους τομείς : νομική, βιοηθική, ιατρική, λοιμωξιολογία. Ανεξαρτήτως των παραπάνω, σίγουρα έφερε σε όλο τον κόσμο ανυπολόγιστες απώλειες , ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν επειδή δεν ξέραμε στην αρχή πως να αντιμετωπίσουμε αυτό τον αόρατο εχθρό.
Μια κατάσταση πρωτόγνωρη, μοιάζει να βγήκε από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Αν πέρυσι μου έλεγε κανείς ότι θα ζήσω τέτοιες καταστάσεις θα άλλαζα κατευθείαν κουβέντα. Δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι κάθε φορά που έβγαινα από το σπίτι θα φοβόμουν μήπως στο γυρισμό κολλήσω τον πατέρα μου που ανήκει σε ευπαθή ομάδα , ότι θα φοβόμουν μην κολλήσω τους παππούδες μου, τους ανθρώπους που αγαπώ.
Δεν πίστευα ποτέ ότι 6 μήνες αφού τελειώσω τις πανελλήνιες, και περάσω στην σχολή των ονείρων μου,ξαφνικά θα μου πουν οι γιατροί ότι η σχολή σου πρέπει να κλείσει , φοιτητική ζωή δεν μπορείς να κάνεις γιατί τα μαγαζιά κλείνουν, τα καφέ κλείνουν, τα μπαρ κλείνουν, τα κλαμπ κλείνουν, τα θέατρα , ο κινηματογράφος κλείνουν , φύγε από την πόλη που σπουδάζεις , γύρνα στο πατρικό σου, φύγε από το αμφιθέατρο, κάνε μάθημα από υπολογιστή, κάνε εργαστήριο από το youtube , δώσε εξεταστική με ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής (!).
Και μετά από τόσο καιρό καταλήγω στο ότι ΤΑ ΕΚΑΝΑ. Όλα όσα μου ζητήθηκαν τα έκανα. Κουράστηκα, πιέστηκα, στενοχωρήθηκα πολύ που έχασα ενάμιση χρόνο φοιτητικής ζωής, στενοχωρήθηκα που έκλεισε η χώρα μου, που δεν πήγα ταξίδια, που επιχειρηματίες έμειναν χωρίς δουλεία… αλλά ΤΑ ΕΚΑΝΑ ΟΛΑ.
506 ημέρες μετά λοιπόν και είμαστε ακόμα εδώ προσπαθώντας να βρούμε κάποια λύση. Ή μάλλον όχι συγχωρέστε με… την λύση την βρήκαμε! Για κάποιο λόγο δεν επιθυμούμε να την αξιοποιήσουμε .
Μιλάω φυσικά για αυτά τα πολυσυζητημένα (δεν καταλαβαίνω τον λόγο) εμβόλια.
Που τα συζητούσαμε από την πρώτη στιγμή της πανδημίας με έναν τόνο αποκαρδιωτικό. Βλέπετε κανένας δεν πίστευε ότι μέσα σε ένα χρόνο θα βγει εμβόλιο για έναν ιό . Δεν έχει ξαναγίνει άλλωστε. Κοίτα όμως να δεις τι γίνεται όταν όλοι οι επιστήμονες και όλες οι φαρμακευτικές του κόσμου ασχολούνται με την εξεύρεση ενός μόνο εμβολίου.
Και έτσι έχουμε ένα εμβόλιο το οποίο, με βάση τους επιστήμονες πάντα (εγώ νομική σπουδάζω δεν ξέρω από αυτά – τί όχι ; – ), μας προστατεύει από τον ιό. Ένα εμβόλιο που αν το κάνουμε θα μπορέσουμε να μπούμε ξανά στο αμφιθέατρο που τόσο μας έχει λείψει, χωρίς φόβο, χωρίς δεύτερες σκέψεις για το ποιος κάθεται δίπλα μου. Ένα εμβόλιο που θα μας δώσει την δυνατότητα να ξαναδιασκεδάσουμε, σαν κανονικοί φοιτητές , σε κλειστό κλαμπ με δυνατή μουσική από το βράδυ μέχρι το ξημέρωμα. Ένα εμβόλιο που θα μας βάλει άφοβα ξανά σε κλειστό θέατρο και κινηματογράφο, και επί τη ευκαιρία θα χρησιμοποιήσω και το freedom pass για πολιτισμό και τουρισμό στηρίζοντας έτσι και εγώ με τον τρόπο μου τους τομείς που είναι τόσο σημαντικοί για την Ελλάδα και τόσο πολύ επλήγησαν. Αφού μου τα έδωσαν θα κάνω κάτι που τόσο πολύ μου έλειψε… θα πάω θέατρο!
Για όλους αυτούς και πολλούς άλλους λόγους, αλλά κυρίως για να προστατέψω τον εαυτό μου και τους ανθρώπους που αγαπώ από τον ιό σήκωσα το μανίκι μου την πρώτη μόλις εβδομάδα που μου επετράπη και εμβολιάστηκα. Συμβάλω με αυτό τον τρόπο στο τοίχος ανοσίας που τόσο πολύ αναμένουμε… διότι δεν μπορώ να παραμείνω ακόμα ένα εξάμηνο μακριά από την σχολή μου, διότι δεν μπορώ να συνεχίσω να αγχώνομαι για το εάν θα κολλήσω τους ανθρώπους που αγαπώ. Εμβολιάζομαι γιατί προτιμώ να προφυλαχθώ από μια ασθένεια παρά να κληθώ να την αντιμετωπίσω. Γιατί ναι όντως είμαι νέος και με βάση τα στατιστικά θα ανταπεξέλθω… δεν γνωρίζω όμως αν έχω κάποιο υποκείμενο νόσημα… δεν γνωρίζω πως θα καταβάλλει τον οργανισμό μου ο ιός και σε τελική ανάλυση δεν θέλω να συμβάλλω στην μετάδοση και άρα σε κάποια ενδεχόμενη μετάλλαξη του.
Εκτός όλων των άλλων κάνω το εμβόλιο γιατί άνθρωποι ανά τον κόσμο που σπούδασαν αυτό ακριβώς το αντικείμενο, επιστήμονες, γιατροί, λοιμωξιολόγοι μου λένε ότι είναι καλό για την υγεία μου και πρέπει να το κάνω και εγώ όταν αρρωσταίνω και ο γιατρός μου λέει να ακολουθήσω την χ ή ψ αγωγή την ακολουθώ πιστά. Και το κάνω για έναν και μόνο λόγο : ΓΙΑΤΙ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ ΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ! Γιατί δεν έχω τις απαραίτητες γνώσεις και για αυτό πηγαίνω εξαρχής στον γιατρό με την αντίστοιχη ειδίκευση.
Θέλω να προφυλαχθώ λοιπόν, και αυτό πρέπει να κάνουμε και όλοι μας, γιατί μόνο όταν ο ιός δεν θα έχει ξενιστές για να μολύνει, θα πάψει σταδιακά να υπάρχει, όπως έπαψαν πολλές ασθένειες στο παρελθόν με όπλο τον εμβολιασμό.
Πλέον το κράτος έχει εξασφαλίσει πληρότητα εμβολίων για όλο τον πληθυσμό. Είναι λοιπόν στο χέρι μας να πάρουμε τις ζωές μας πίσω, είναι στο ίδιο χέρι που θα δεχθεί το εμβόλιο. Ελπίζω να βρεθούμε από κοντά σύντομα στις σχολές χωρίς μάσκα, άφοβα.
*ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΔΠΘ
