Τη χρεοκοπία του ασφαλιστικού συστήματος που οδήγησε και στη χρεοκοπία της χώρας λόγω των… αχαλίνωτων ελλειμμάτων, αποτυπώνουν τα στοιχεία των τελευταίων 40 ετών.
Οι δυσμενείς συνέπειες της δημογραφικής γήρανσης στο ασφαλιστικό σύστημα, η επιδείνωση της ανισορροπίας εις βάρος των εργαζομένων, αλλά και της αναπτυξιακής προοπτικής της οικονομίας, καθώς και η μεταρρύθμιση του δημόσιου συστήματος της επικουρικής ασφάλισης, αποτέλεσαν τους βασικούς άξονες της παρέμβασης του Υφυπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, κ. Πάνου Τσακλόγλου, στη σημερινή συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής της Βουλής για την Παρακολούθηση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης με θέμα: «Οι διαστάσεις του ασφαλιστικού και δημογραφικού ζητήματος».
Η δημιουργία «ατομικού κουμπαρά» για κάθε νέο ασφαλισμένο μετά την 1η Ιανουαρίου του 2022 έχει ως βασικούς στόχους: την αποτελεσματική αντιμετώπιση των επιπτώσεων της γήρανσης του πληθυσμού στο ασφαλιστικό, τη δημιουργία πόρων για την επιτάχυνση της αναπτυξιακής διαδικασίας, την εξασφάλιση υψηλότερων επικουρικών συντάξεων για τη νέα γενιά και τη δημιουργία αντικινήτρων για συμμετοχή στην ανασφάλιστη «μαύρη» εργασία.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που κατέθεσε στη Βουλή ο κ. Τσακλόγλου, κατά την περίοδο 1980-2020, ο αριθμός των νέων κάτω των 25 ετών μειώθηκε κατά 35%, οι γεννήσεις μειώθηκαν κατά 44%, ενώ οι ηλικιωμένοι (άνω των 65) σχεδόν διπλασιάστηκαν (+93%)! Οι γεννήσεις στην Ελλάδα από 157.000 που ήταν το 1960, μειώθηκαν σε 148.000 το 1980, σε 103.000 το 2000 και σε 84.000 το 2019, ενώ αν διατηρηθεί το σημερινό σύστημα συντάξεων με αποκλειστικά διανεμητικό χαρακτήρα, τότε, θα πρέπει ένας ολοένα και μικρότερος πληθυσμός εργαζομένων να πληρώνει για τις συντάξεις ολοένα και περισσότερων συνταξιούχων.
Ο κ. Τσακλόγλου τόνισε το το δημογραφικό πρόβλημα θα επιδεινωθεί στο μέλλον, ενώ πρέπει να υπάρξει πλήρης αντιστροφή της ηλικιακής πυραμίδας. Ανέφερε ότι υπάρχει δραματική επιδείνωση του «Λόγου εξάρτησης» (εργαζόμενοι ανά συνταξιούχο) και ένα διαρκώς αυξανόμενο βάρος που μοιράζεται στους ώμους διαρκώς λιγότερων. Το δημοσιονομικό αποτέλεσμα της κατάστασης του ασφαλιστικού προβλήματος, μεταφράζεται σε υψηλή συνταξιοδοτική δαπάνη, ψψηλές μεταβιβάσεις από τον προϋπολογισμό και περιορισμό δυνατοτήτων για άσκηση άλλων δημοσίων πολιτικών.
Σύμφωνα με τον κ. Τσακλόγλου, η προτεινόμενη ασφαλιστική μεταρρύθμιση για την επικουρική ασφάλιση πρέπει να στηρίζεται στη διαφοροποίηση του ασφαλιστικού κινδύνου (βασική αρχή των ασφαλίσεων), με μείωση της υπερβολικής έκθεσης του συστήματος στον «δηµογραφικό κίνδυνο». Ο κ. Τσακλόγλου ξεκαθάρισε ότι το σύστημα επικουρικής ασφάλισης θα έχει δημόσιο χαρακτήρα, θα προστατεύει τις κύριες και επικουρικές συντάξεις, θα στοχεύει στη δημιουργία αποταμιεύσεων και θα εισάγει τη διαφάνεια στη διαχείριση των πόρων των ασφαλισμένων, ενώ θα δημιουργεί ισχυρά αντικίνητρα για την ανασφάλιστη και υποδηλωμένη εργασία.
