«Μετά από οκτώ χρόνια επώδυνων προγραμμάτων διάσωσης, αυτήν την εβδομάδα η Ελλάδα αφήνει πίσω της -τουλάχιστον τυπικά- την εποχή των μνημονίων, που της επέβαλαν οι δανειστές. Ωστόσο, παρά την αισιοδοξία της ελληνικής κυβέρνησης, του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και ορισμένων αξιωματούχων της Ευρωζώνης, πολλοί πιστεύουν ότι η χώρα – για να παραφράσουμε το διάσημο τραγούδι «Hotel California» των Eagles – έχει κάνει check out αλλά δεν μπορεί ποτέ να φύγει».
Τα παραπάνω αναφέρει σε δημοσίευμά του το think tank Brookings, σχολιάζοντας την πρόσφατη έξοδο της χώρας από τα μνημόνια και τις διαφορές στον τρόπο που αυτή παρουσιάζεται από την ελληνική κυβέρνηση και τα διεθνή ΜΜΕ. Ο παραλληλισμός του αρθρογράφου γίνεται δε πιο ξεκάθαρος αν θυμηθεί κανείς τους τελευταίους στίχους του θρυλικού τραγουδιού των Eagles, που περιγράφει ένα ξενοδοχείο, «στοιχειωμένο» από μία μοχθηρή παρουσία, από το οποίο δεν υπάρχει καμιά ελπίδα διαφυγής («Last thing I remember, I was running for the door, I had to find the passage back to the place I was before. ‘Relax’ said the night man, ‘We are programmed to receive. You can check out any time you like, but you can never leave’»).
Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος, τα διεθνή ΜΜΕ, από το CNBC και το Reuters μέχρι το Politico και το CNN Money, στα ρεπορτάζ τους για τις πρόσφατες εξελίξεις στην Ελλάδα παραθέτουν αρκετούς λόγους για απαισιόδοξες προβλέψεις, δίνοντας έμφαση στις αδυναμίες της οικονομίας που δεν αντιμετωπίστηκαν την εποχή των μνημονίων.
Αυτές περιλαμβάνουν τη μη αποδοτική δημόσια διοίκηση, την παραοικονομία, τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή, τη βραδυκίνητη και αναποτελεσματική δικαιοσύνη και την πληθώρα γραφειοκρατικών κωλυμάτων στις εξαγωγές και στις επενδύσεις.
Παρά το γεγονός ότι τα παραπάνω προβλήματα είναι όντως σημαντικά, κατά την άποψη του συντάκτη τα διεθνή δημοσιεύματα δεν δίνουν την απαιτούμενη έμφαση στο φαινόμενο κάτι που ο ίδιος θεωρεί τη μεγαλύτερη «κατάρα» αυτή τη στιγμή για την Ελλάδα, που δεν είναι άλλη από την υπερφορολόγηση. «Πρόκειται για ένα φαινόμενο με καταστροφικές συνέπειες για το μέλλον της χώρας» υπογραμμίζει το δημοσίευμα. Για του λόγου το αληθές μάλιστα, παραθέτει γραφήματα και στοιχεία που αποδεικνύουν ότι στην Ελλάδα το σύνολο φόρων και ασφαλιστικών εισφορών είναι υψηλότερο του μέσου όρου του ΟΟΣΑ.
«Ακόμη και οι χαμηλόμισθοι υπάλληλοι είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν αυτές τις εισφορές» εξηγεί ο αρθρογράφος, επισημαίνοντας ότι με το τρέχον πλαίσιο για τις ασφαλιστικές εισφορές «είναι εξαιρετικά δαπανηρό για μια εταιρεία ή έναν εργοδότη να προσλάβει άτομα, γι’ αυτό αποφεύγει να το κάνει». Αυτό δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο, που διατηρεί αδύναμη την εγχώρια ζήτηση, γεγονός που με τη σειρά του επιδεινώνει τις προοπτικές ανάπτυξης και απασχόλησης.
Τα έσοδα από τουςς φόρους είναι χαμηλά όχι εξαιτίας της φοροαποφυγής αλλά εξαιτίας της ολοένα και αυξανόμενης φορολογικής επιβάρυνσης στην εργασία, τονίζει ο αρθρογράφος. Το γεγονός ότι υπάρχουν λιγότεροι υπάλληλοι και ελάχιστα υψηλά εισοδήματα σημαίνει ότι η φορολογική βάση έχει μεταφερθεί με μεγάλο στα χαμηλότερα επίπεδα, με αποτέλεσμα τα έσοδα από τη φορολογία να αρχίζουν να φθίνουν.
«Το περίφημο φορτίο του ελληνικού χρέους δεν είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ανάκαμψη της χώρας. Οι μεγάλοι ένοχοι είναι η υπερφορολόγηση και οι δυσθεώρητες ασφαλιστικές εισφορές. Μαζί αποκλείουν την παραμικρή αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος, διαβρώνουν την φορολογητέα παραγωγική βάση της οικονομίας, μειώνουν τις προσλήψεις και κρατούν χαμηλούς τους μισθούς», προσθέτει το δημοσίευμα.
Και καταλήγει, αναφερόμενο ξανά στους τελευταίους στίχους του διάσημου τραγουδιού των Eagles: «Τώρα που τα χρήματα των προγραμμάτων διάσωσης τελειώνουν, η πλειοψηφία των Ελλήνων είναι υπέρ του ευρώ. Είναι σαν το Hotel California. H ευρωζώνη είναι ένα «τόσο ωραίο μέρος». Αλλά ίσως αυτό ισχύει επειδή δεν μπορείς να πας πουθενά αλλού».
