Τα πεπραγμένα της περιόδου 2015-2019 έχουν… συνετίσει ένα κρίσιμο ποσοστό του εκλογικού σώματος, το οποίο σε κάποιο ποσοστό… πειραματίστηκε, είδε, έπαθε και… έμαθε.
Του Λουκά Γεωργιάδη
Πολλοί συμπολίτες μας, κατάλαβαν το 2019, τι συνέβη… έως τον Ιούλιο του 2019. Για τον λόγο αυτό έδωσαν τετραπλή νίκη στο σημερινό κυβερνών κόμμα και στον αρχηγό του και πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη. Φαίνεται ότι ένα κρίσιμο μέγεθος του εκλογικού σώματος (περίπου 10%-12%), έκανε τη σωστή επιλογή, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή, με βάση όσα ακολούθησαν. Αν λάβουμε υπόψιν μας τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δημοσκοπήσεων, σχετικά με το τι πιστεύει ποσοστό τουλάχιστον 75% για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον αρχηγό του, το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι είχαμε… άγιο.
- Είχαμε άγιο γιατί δεν ήταν η… παρέα του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία για να διαχειριστεί την πανδημία.
- Είχαμε άγιο γιατί δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ώστε να περιορίσει την ούτως ή άλλως αναπόφευκτη ύφεση στην οικονομία λόγω πανδημίας και να βάλει τις βάσεις για ισχυρή ανάκαμψη φέτος και του χρόνου, όπως συμβαίνει τώρα.
- Είχαμε άγιο, γιατί δεν είδαμε ορδές αλλοδαπών εξ Ανατολών να εισβάλλουν στη χώρα, όπως το 2015, όπου ο ελληνικός… ήλιος, ήταν πολύ… in και must!
- Είχαμε άγιο, γιατί αντιμετωπίσαμε με επιτυχία μια εθνική πρόκληση από την Τουρκία, το 2020.
- Είχαμε άγιο, γιατί εκ του αποτελέσματος η σημερινή κυβέρνηση και ο πρόεδρος της, με τις διπλωματικές τους κινήσεις, συνέβαλαν στη διεθνή απομόνωση της Τουρκίας, αλλά και στην υπογραφή μιας ιστορικής αμυντικής συμφωνίας με τη Γαλλία, η οποία συνοδεύεται από στρατιωτικούς εξοπλισμούς, που τα επόμενα χρόνια θα αλλάξουν άρδην τα δεδομένα στο Αιγαίο, στη Μεσόγειο και στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Όλοι θα θέλαμε να είχαμε ως γείτονες, χώρες όπως η Ελβετία, η Δανία, η Ολλανδία, η Νορβηγία, η Σουηδία, η Φινλανδία, η Σλοβενία ή το Βέλγιο. Θα είχαμε υποπολλαπλάσιες ανάγκες για εξοπλισμούς και σίγουρα αισθητά καλύτερο λόγω δημοσίου χρέους προς ΑΕΠ και αισθητά καλύτερους δείκτες κοινωνικής ευημερίας. Αλλά, είμαστε σε μια… περίεργη γειτονιά, η οποία αποτελεί ευλογία και… κατάρα μαζί!
Η προάσπιση της εθνικής ασφάλειας και η ετοιμότητα για κάθε ενδεχόμενο, με ισχυρή στρατιωτική παρουσία, συνθέτουν ένα νέο δόγμα. “Αγοράζουμε ειρήνη” μέσα από την αμυντική θωράκιση της χώρας, για να αποτρέψουμε τον πόλεμο. Ή, προετοιμαζόμαστε για πόλεμο, προκειμένου να έχουμε ειρήνη. Η προσέγγιση είναι ρητορική και ουδείς εχέφρων μπορεί να… παιανίζει πολεμικές ιαχές, καφενειακού τύπου. Θέλουμε ειρήνη πάνω απ΄ όλα. Τελεία και παύλα!
Η χώρα μας, μέσα από την εντυπωσιακή ενίσχυση του δυναμικού των Ενόπλων Δυνάμεων με τα μαχητικά “Ραφάλ” 4ης γενιάς και τις φρεγάτες “Μπελαρά”, θα καλύψει με όρους ηλεκτρονικού πολέμου και ισχυρής δύναμης πυρός, ακόμη και το τελευταίο… εκατοστό σε θάλασσα και αέρα, έναντι οποιουδήποτε επιβουλέα προχωρήσει σε επιθετική κίνηση. Βέβαια, τους νέους εξοπλισμούς, δεν θα τους έχουμε… αύριο το πρωί. Το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι οι εξοπλισμοί θα έρθουν ως “κερασάκι” σε μια αριστοτεχνικά δομημένη και μεθοδική διπλωματική προσπάθεια, η οποία δημιουργεί de facto στρατηγική. Οδηγεί την Τουρκία σε απομόνωση απ΄ όλες τις χώρες της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ.
Ο Ταγίπ Ερντογάν αναζητεί πλέον σανίδα σωτηρίας στη Ρωσία, η οποία, σύμφωνα με τους εδώ… Ρωσολόγους και… Πουτινολόγους, θα μας… σώσει, επειδή είμαστε ομόδοξοι! Η Ρωσία είναι σημαντικός εταίρος για την Ελλάδα και μπαίνει στο κουτάκι του παζλ. Εκεί που πρέπει και όπως πρέπει. Απλά, δεν πρέπει να έχουμε και ψευδαισθήσεις ή να τρώμε… σανό με διάφορους μύθους, που διακινούν τύποι με… μαντζούνια!
Η Ελλάδα εξελίσσεται σε μια μεγάλη περιφερειακή στρατιωτική δύναμη με “έξυπνα όπλα”. Δεν έχει επιθετικές βλέψεις. Δεν απειλεί κανέναν, αλλά ούτε ανέχεται να την απειλούν. Αγοράζουμε με σχετικά λίγα χρήματα, υπερσύγχρονες μονάδες στρατιωτικής ισχύος που διαθέτουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Για να το πούμε απλά. Είναι σαν να έχεις ένα σπίτι το οποίο διαθέτει συναγερμό, κάμερες, παγίδες, ειδικές θωρακίσεις. Θέλεις να αποτρέψεις και να… απογοητεύσεις τον επίδοξο διαρρήκτη ή ληστή, να μπει στο σπίτι σου. Θέλεις να προστατεύσεις την οικογενειακή ασφάλεια και γαλήνη και ταυτόχρονα να υπερασπιστείς τον κόπο σου και την περιουσία σου. Τόσο απλά.
Το τετελεσμένο ότι η μικρή Ελλάδα θα διαθέτει πολλά… “Ραφάλ” και… ασυγκράτητες “Belharra”, συνθέτει ένα διαβαθμισμένα ποιοτικό μήνυμα με συγκεκριμένους αποδέκτες. Η σύναψη στρατιωτικής συμμαχίας με τη Γαλλία είναι ιστορική. Η έξοδος των Βρετανών από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ανακηρύσσει πλέον ως πρωταθλήτρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης τη Γαλλία σε επίπεδο στρατιωτικής και πυρηνικής ισχύος. Η μικρή και πτωχή Ελλάς, μπορεί να κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τη μεγάλη και πλούσια Γαλλία, δουλεύοντας στρατωτικά σχέδια πέρα από την παραδοσιακή σχέση των δύο χωρών ως εταίρων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τη Μεσογειακή Ένωση και το ΝΑΤΟ.
Η ιστορική συμφωνία με τη Γαλλία ανοίγει τον δρόμο για πολλαπλασιαστικά οφέλη στην προσέλκυση επενδύσεων “δένοντας” ακόμη περισσότερο την ασφάλεια της χώρας. Η προσέλκυση επενδύσεων και ο… συνωστισμός ξένων κεφαλαίων, ιδίως από χώρες με κολοσσιαία σημασία στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, θα θωρακίσουν θεαματικά και την παράμετρο της εθνικής ασφάλειας. Και όταν υπάρχει ασφάλεια και σφυρυλατούνται πιο ισχυροί δεσμοί με χώρες-σηματωρούς, μπορείς να περιμένεις αύριο περισσότερους τουρίστες και ταυτόχρονα να αναμένεις περισσότερες παραγγελίες ελληνικών αγροτικών και βιομηχανικών προϊόντων από τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, αλλά και μέλος των 7 πιο αναπτυγμένων οικονομιών του πλανήτη.
Η συμφωνία με τη Γαλλία ανοίγει τον δρόμο για να έλθουν ακόμη περισσότερες επενδύσεις από άλλες χώρες, οι οποίες θέλουν να κεφαλαιοποιήσουν τη θωράκιση της εθνικής μας ασφάλειας και να τιμολογήσουν θετικά τις ευκαιρίες δραστηριοποίησης τους, εντός των συνόρων μας. Επιπλέον, υπάρχει και κάτι άλλο πολύ πιο σημαντικό, λόγω και της συγκυρίας, η οποία χαρακτηρίζεται από την εκτίναξη των τιμών της ενέργειας.
Η Ελλάδα είναι σε μια περιοχή, η οποία θα αποτελέσει για τις επόμενες πολλές δεκαετίες το πεδίο άντλησης, αποθήκευσης και μεταφοράς του πολύτιμου φυσικού αερίου, το οποίο εξελίσσεται σε βασικό “όπλο” για να επιτευχθεί η ενεργειακή μετάβαση και οριστική απαλλαγή εντός των προσεχών (όχι πάρα πολλών ετών), από το “βρώμικο” πετρέλαιο. Επιπλέον, οι δρόμοι του φυσικού αερίου μέσα από τον άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύτπου, θα είναι δρόμοι που θα οδηγήσουν στη σταδιακή απεξάρτηση από τη Ρωσία.
Όσο, για το πετρέλαιο, ακόμη και αν είχαμε τη δυνατότητα να φέρουμε στην επιφάνεια τα… τρισεκατομμύρια βαρέλια που υπάρχουν εντός της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, το μόνο σίγουρο είναι ότι απλά θα αναγκαζόμασταν να τα… καμαρώνουμε. Τίποτα άλλο. Γιατί πολύ απλά σε μερικά χρόνια, δεν θα υπάρχουν αγοραστές πετρελαίου. Όπως δεν υπάρχουν σήμερα βιντεοκασέτες και βιντεοκλάμπ… Συνεπώς, το πετρέλαιο αφαιρεί πόντους από το στρατηγικό πλεονέκτημα της χώρας, αλλά οι πολλοί πόντοι από το αέριο, το πολλαπλασιάζουν.
Η Ελλάδα ως μια καλά θωρακισμένη αμυντικά χώρα και ως ένας κρίσιμος ενεργειακός κόμβος, αναμένεται να διαδραματίσει στο μέλλον πιο ισχυρό ρόλο στην περιοχή, ακολουθώντας πιστά τους όρους των συμφωνιών με συμμάχους και εταίρους. Η διαδικασία αυτή είναι win-win. Ταυτόχρονα, είναι μια διαδικασία που θωρακίζει και οικονομικά τη χώρα. Σίγουρα, το υψηλό δημόσιο χρέος αποτελεί ένα σοβαρότατο μειονέκτημα. Ωστόσο, οι πόροι από το Ταμείο Ανάκαμψης και το νέο ΕΣΠΑ, σε συνδυασμό με τα τεράστια κεφάλαια που αναμένονται από τις ιδιωτικές επενδύσεις (ξένες και εγχώριες), θα αποτελέσουν τη μεγάλη ευκαιρία για να μπορέσουμε να ελέγξουμε το δημόσιο χρέος, δια της ενισχύσεως του παρονομαστή, δηλαδή του ΑΕΠ.
Το 1994, ο Ανδρέας Παπανδρέου, είχε πει την περιβόητη φράση “ή θα αφανίσουμε το δημόσιο χρέος, ή θα μας αφανίσει”. Ωστόσο, ο ίδιος το είχε παραλάβει το 1981 στο 34% του ΑΕΠ και το παρέδωσε το 1990 στο 81%!!! Στη συνέχεια, τα μέτρα δραστικής μείωσης των ελλειμμάτων από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ώστε να επανέλθουμε σε πρωτογενές πλεόνασμα (κατέστη δυνατό το 1993 επί αειμνήστου Ιωάννου Παλαιοκρασσά), ήταν λογικό να οδηγούσαν σε περαιτέρω αύξηση του κυρίως ως ποσοστού επί του ΑΕΠ έως το 1994, οπότε ξαναήρθε στα πράγματα το ΠΑΣΟΚ με τον Ανδρέα Παπανδρέου, παραλαμβάνοντας πιο ισορροπημένα δημοσιονομικά και την… τάβλα στρωμένη.
Ο έλεγχος του δημοσίου χρέους είναι μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, λόγω των διαχρονικά υψηλών δαπανών συντήρησης και λειτουργίας του κράτους (ήδη βρισκόμαστε σε καλό δρόμο μέσω των ιδιωτικοποιήσεων και της ψηφιοποίησης), των αμυντικών δαπανών λόγω της τουρκικής απειλής, αλλά και της αυξανόμενης πίεσης στο ασφαλιστικό σύστημα, η οποία θα γίνει μεγαλύτερη στο μέλλον, λόγω των δυσμενών δημογραφικών εξελίξεων. Γι αυτό, η δεκαετία έως το 2030, λαμβάνοντας υπόψιν τα προαναφερόμενα, αποτελεί την τελευταία μεγάλη ευκαιρία της χώρας, να αντιμετωπίσει τα ελλείμματα (τα οποία και πάλι ήρθαν στο προσκήνιο λόγω των συνεπειών της πανδημίας). Ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός πρέπει να αποτελεί μια ιστορική πρόκληση προσεχώς σε μια νέα αναθεώρηση του Συντάγματος.
Η διαφύλαξη της εθνικής ακεραιότητας της χώρας, το μήνυμα προς τη διεθνή κοινότητα ότι γινόμαστε μια χώρα φιλική προς τις επενδύσεις, η διαρκής ψηφιοποίηση της οικονομίας και οι τεράστιες ευκαιρίες στους τομείς της ενέργειας, των μεταφορών, της βιομηχανίας, του αγροτικού τομέα και των ακινήτων, αποτελούν στοιχεία για ένα ισχυρό “Brand Greece”. Ωστόσο, πέραν των παραπάνω, υπάρχει μια κρίσιμη… λεπτομέρεια, η οποία μπορεί να κάνει τη διαφορά. Η πλειοψηφία των εκλογέων αυτή της χώρας, δεν πρέπει να συμβιβαστεί με τους πολιτικούς νάνους, τους τυχοδιώκτες, τους λαϊκιστές και όσους μοιράζουν… σανό.
Αν αυτό το στοίχημα το κερδίσουμε ως χώρα τουλάχιστον στις δύο επόμενες εθνικές αναμετρήσεις, θα έχουμε στείλει οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τους “προοδευτικούς”, οι οποίοι δεν είναι τίποτα άλλο, παρά οι εκφραστές της οπισθοδρόμησης. Ακόμη και αν έρθουν στην εξουσία κάποιοι που σήμερα συνθέτουν την “προοδευτική”… οπισθοδρομική κομπανία, μάλλον θα έχουν ελάχιστα περιθώρια για να κινηθούν εκτός πλαισίου. Αν και με δαύτους, δεν μπορείς να έχεις την παραμικρή σιγουριά…
