Κάποτε ένας κουφός ρωτά επίμονα έναν χαζό να του απαντήσει πόσο κάνει δύο συν ένα (2+1). Ο χαζός το σκέπτεται λίγο και απαντά τέσσερα (4). Τότε ο κουφός του απαντά αυθόρμητα «να την φας και να ναι κρύα».
Το εύστοχο αυτό ανέκδοτο είναι χαρακτηριστικό και απεικονιστικό της κακοδαιμονίας της χώρας μας, της κακής λειτουργίας και αδυναμίας συνεννόησης του Πολιτικού μας συστήματος και της “αλά κάρτ” δημοκρατικής λειτουργίας που κωφεύει στα μηνύματα των καιρών, στα συμβαίνοντα στο διεθνές περιβάλλον, στην απορρόφηση προτύπων και υιοθέτηση καλών παραδειγμάτων για μίμηση.
Του Δρ. Αντώνη Ζαΐρη
Αντίθετα αυτό που κυρίως χαρακτηρίζει το εσωστρεφές πολιτικό μας σύστημα είναι η έγνοια του και η επιδίωξη διαρκούς αναπαραγωγής και νομής της εξουσίας , αδιαφορώντας πάγια για το συλλογικό όφελος της κοινωνίας για την πρόοδο και ευημερία του τόπου.
Είμαι πλέον πεπεισμένος ότι αν δεν αλλάξουμε μυαλά, θα είμαστε μονίμως καταδικασμένοι να σερνόμαστε για πάρα πολλά χρόνια. Η διαχείριση της τραγωδίας της πυρκαγιάς στο Μάτι, μιας πόλης αυθαιρέτων με το 93% των κατοικιών εκτός σχεδίου πόλης και το 52% χωρίς οικοδομική άδεια, ανέδειξε την ανυπαρξία Οράματος, Στρατηγικού σχεδίου αλλά και της παραμικρής διάθεσης να αλλάξει κάτι.
Στο ίδιο μοτίβο αλληλοεπιρρίπτονται κάθε φορά ευθύνες μεταξύ των κομμάτων, απόψεις περί ασύμμετρων απειλών και εξωτερικών εχθρών, εστίαση στα ακραία φυσικά φαινόμενα και άλλα τέτοια. Δεν είμαι ωστόσο βεβαίως ακόμα και τώρα ότι παρόμοια επανάληψη του ιδίου συμβάντος δεν θα έφερνε τα ίδια ακριβώς μοιραία και οδυνηρά αποτελέσματα.
Δεν έχουμε μάθει όμως ακόμα, δεν έχουμε καταλάβει ποιός κατά το νόμο δίνει αυτήν την περιβόητη εντολή εκκένωσης, όπως δεν έχουμε μάθει ποιός θα τιμωρηθεί για τα θύματα -ανθρώπους αυτής της τραγωδίας.
Προφανώς υπάρχει ευθύνη σε όσους νομιμοποίησαν τα αυθαίρετα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έπρεπε να στοιχίσει σε ανθρώπινες ζωές.
Προφανώς υπάρχει ευθύνη σε αυτούς που έπρεπε να πάρουν τις σωστές αποφάσεις και να κατευθύνουν τον κόσμο σε ασφαλή προορισμό για αποτροπή του μοιραίου.
Όλοι μας είπαν περίπου ότι δεν φταίνε και ότι όλα έγιναν ως έπρεπε και εμείς ως απλοί πολίτες δεν μένει παρά να βασίσουμε την ελπίδα μας στην εισαγγελική έρευνα για απόδοση ευθυνών που πρέπει να υπάρξουν. Υπάρχουν συγκεκριμένα αναπάντητα « γιατί..!!! » που πρέπει να υπάρξουν συγκεκριμένες απαντήσεις όπως π.χ. γιατί δεν δόθηκε εντολή εκκένωσης;
Γιατί η πυρκαγιά πέρασε τη λεωφόρο Μαραθώνος; Ή ακόμα γιατί υποτιμήθηκε η πυρκαγιά στο Μάτι;
Γιατί δεν εκσυγχρονίστηκε το δίκτυο 112 (παρά τα χρήματα που παίρνει η Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2008) που αφορά αποστολή μηνύματος για έκτακτες ανάγκες και γιατί δεν εστάλη μήνυμα; γιατί δεν υπήρξε πεδίο συνεννόησης της μεταξύ Δημοτικής αρχής, Αστυνομίας και Πυροσβεστικής; Ποια είναι αλήθεια η συσχέτιση ανάληψης πολιτικής ευθύνης και μη ορθής εκτέλεσης του νόμου. Η ανάληψη πολιτικής ευθύνης απαλύνει την μη εκτέλεση ή παράβλεψη του νόμου;
Ανεξαρτήτως ωστόσο των όποιων πειθαρχικών ευθυνών, είτε αποδοθούν είτε όχι , και την ανάληψη πολιτικών ευθυνών αξίζει να σταθούμε στο σοβαρό έλλειμμα ηγεσίας σε όλα τα κλιμάκια διοίκησης καθώς οι περισσότεροι επιλέγονται περισσότερο με κομματικά κριτήρια και λιγότερο με βάση τις επιχειρησιακές τους δεξιότητες ή την ικανότητα διαχείρισης κρίσεων.
Την Στρατηγική σε ένα σοβαρό Οργανισμό ο επικεφαλής της επιτελικής ομάδας ή την έχει ή δεν την έχει και βεβαίως δεν την διαμορφώνει με βάση το τι του λέει ο ένας και ο άλλος. Ο Ηγέτης διαμορφώνει στρατηγική με βάση την εκάστοτε συγκυρία αφού συνεκτιμήσει παράγοντες και παραμέτρους του περιβάλλοντος και εμπιστευτεί την εμπειρία και τη διαίσθησή του.
Ο Ηγέτης είναι αυτός που έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: οξυδέρκεια, τόλμη, καθοδήγηση και κυρίως λήψη αποφάσεων σε κρίσιμες στιγμές. Τότε χρειάζεται και όχι όταν όλα πήγαινουν πρίμα. Ο καλός Πιλότος για παράδειγμα κρίνεται στα έκτακτα καιρικά φαινόμενα και όχι όταν ο καιρός είναι καλός.
Δυστυχώς αλλά η χώρα μου τα τελευταία πολλά χρόνια τυραννιέται και βασανίζεται από Διοικήσεις ανύπαρκτων μετριοτήτων που όχι μόνο δεν είναι Ηγέτες αλλά έχουν προκαλέσει ανήκεστο βλάβη στην κοινωνία και δυσβάστακτο πόνο στον τόπο τους.
*Μέλος της Ενωσης Αμερικάνων Οικονομολόγων (ΑΕΑ)
