Το πρόβλημα του πρωθυπουργού δεν είναι η βέβαιη ήττα του στις προσεχείς εθνικές εκλογές. Τον ενδιαφέρει άμεσα το ποσοστό που θα χωρίζει τα δύο κόμματα και ο αριθμός των βουλευτών που το καθένα από αυτά θα πάρει.
Στόχος του κ. Αλέξη Τσίπρα είναι να καταστήσει τη Ν.Δ. σύντομη σχετικά παρένθεση, με επαναφορά του ίδιου στον πρωθυπουργικό θώκο μετά τον Ιούνιο 2020. Δεύτερος και επίσης σημαντικός στόχος του πρωθυπουργού, είναι να βρεθεί επικεφαλής του κεντροαριστερού πόλου στη χώρα μας, εκτοπίζοντας από αυτόν ακραία στοιχεία που μόνο ζημίες γνωρίζουν να προκαλούν.
Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Με πιο απλά λόγια, ο κ. Αλ. Τσίπρας θέλει να μετατρέψει το κόμμα των …συνιστωσών και του βαθέος ΠΑΣΟΚ που τον ανέβασε στην εξουσία, σε πολιτικό φορέα σοσιαλδημοκρατικού προσανατολισμού.
Για να πετύχει το στόχο του αυτόν, είναι ανάγκη να δημιουργήσει έναν πολιτικό φορέα εξουσίας, που να υπόσχεται απασχόληση και οφίτσια σ’ έναν κόσμο της ανανεωτικής αριστεράς και του σημερινού ΚΙΝΑΛ, το οποίο όμως ανεβαίνει. Και αυτό είναι πρόβλημα για τον Τσίπρα. Του χαλάει τη σούπα της εξουσίας που «ονειρεύεται», παρέα με την κυρία Παναγόπουλου.
Στο πλαίσιο λοιπόν της τακτικής αυτής, την οποία ο κύριος πρωθυπουργός εμπλουτίζει και με κάποια ιδεολογικά απορρίμματα, ο απαλλαγμένος από τον κ. Πάνο Καμμένο ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει σ’ έναν άξονα έχοντας κατά νου δύο σενάρια.
Το πρώτο σενάριο έχει άμεσο και ζωτικό στόχο την ολοκλήρωση της κατάληψης του κράτους.
Κατ’ επέκταση, ο άξονας είναι παροχές χωρίς σύριο – που μεταφράζεται σε αθρόες προσλήψεις, αυξήσεις εργατικών αμοιβών (που θα αποκτήσουν νέα δυναμική με τις συλλογικές συμβάσεις), φορολογικές και ασφαλιστικές διευθετήσεις που θα φέρουν ανάσα σε εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά.
Ταυτόχρονα, διογκώνει τα χρέη των δημοσίων επιχειρήσεων, αποστερεί πόρους από τα ασφαλιστικά ταμεία, λιμοκτονεί το σύστημα υγείας, κρύβει ελλείμματα, λεηλατεί το πολιτικό κέντρο, ρίχνει λάσπη σε κάθε κατεύθυνση και στο τέλος-τέλος, δεν θα διστάσει να έρθει ενδεχομένως σε σύγκρουση με την Ε.Ε., προκειμένου να εξασφαλίσει είτε την νίκη είτε μία απόλυτα αξιοπρεπή ήττα στις επερχόμενες εκλογές.
Η πολιτική αυτή σε συνδυασμό με την σχεδόν πλήρη αδιαφορία για την κατάσταση στην δικαιοσύνη (όπου κυριαρχούν οι λίγοι «δικοί του») και την άλωση των ανεξαρτήτων αρχών οδηγεί νομοτελειακά σε δημοσιονομική κρίση με κράτος απαξιωμένο και κοινωνία τόσο εξουθενωμένη ηθικά και οικονομικά που να διακατέχεται είτε από αδιαφορία, είτε από απόλυτο κυνισμό. Στις ηλιακά νεότερες ομάδες, κυριαρχούν η βία και ο απολυταρχισμός.
Η κατάσταση αυτή είναι αδιέξοδη. Αυτός είναι και ο λόγος που Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να χυδαιοποιήσει τη δημόσια ζωή, ώστε να διχάσει την κοινή γνώμη μέσω του μίσους.
Ε, λοιπόν, σε αυτό το θλιβερό παιχνίδι ενός διεστραμμένου πολιτικά ανθρώπου, οι Έλληνες που σέβονται τον εαυτό τους και διατηρούν κάποιες αξίες δεν πρέπει να αφεθούν έρμαιοι στο κύμα. Από την άλλη πλευρά όμως δεν πρέπει να αφήσουμε το διχασμό να παίζει μπάλα μόνος του, γιατί έτσι γουστάρει ένας τυχάρπαστος νεανίας.
Το γεωπολιτικό κλίμα σκοτεινιάζει, μια νέα διεθνής οικονομική κρίση είναι πολύ πιθανή και στη γειτονική μας Τουρκία ένας άρρωστος από κάθε πλευρά Σουλτάνος είναι ικανός για τα χειρότερα.
Σε δύσκολους έτσι καιρούς οι δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας έχουν μεγάλες ευθύνες. Ας φανούν αντάξιες αυτών.
