Ο πολιτικός κόσμος χριάστηκε χρόνια για να ξεπεράσει το «μαύρο 1989» και τα όσα «απόνερα» άφησε πίσω του, κυρίως όσον αφορά την τοξική προεκλογική αντιπαράθεση, στην οποία κυριαρχούσαν οι προσωπικές επιθέσεις, οι καταγγελίες, η σκανδαλολογία, η λάσπη συχνά, τα πρωτοσέλιδα με φωτογραφίες είτε από προσωπικές στιγμές είτε από το μακρινό παρελθόν, μαζί φυσικά με μια εντυπωσιακή προσπάθεια ποινικής παραπομπής της ίδιας της ηγεσίας ενός κόμματος εξουσίας.
Όμως, φαίνεται ότι επιστρέφουμε σε ένα τέτοιο κλίμα μπροστά στον κύκλο εκλογικών μαχών που ξεκινά στις 26 Μαΐου. Το ίδιο το γεγονός ότι βασική παράμετρος της πολιτικής αντιπαράθεσης έγινε η πολιτική αισθητική του αναπληρωτή υπουργού Υγείας Παύλου Πολάκη, είναι ενδεικτικό, όπως και το ότι αυτή προκάλεσε την συζήτηση παροχής εμπιστοσύνης στη Βουλή.
Σε ανάλογη κατεύθυνση κατατείνουν τόσο οι αναφορές στο παρελθόν των οικογενειών των πολιτικών αρχηγών, ο σχολιασμός ιδιωτικών στιγμών, οι υψηλοί τόνοι και η μεταφορά της αισθητικής των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Και προφανώς δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι τόσο η κυβέρνηση έχει επιλέξει να επενδύσει πολιτικά σε εν εξελίξει δικαστικές έρευνες για πολιτικά πρόσωπα που θεωρεί αντίπαλα, όσο βέβαια και τις αντίστοιχες απειλές από τη μεριά της αξιωματικής αντιπολίτευσης για δικαστική διερεύνηση των πεπραγμένων της τρέχουσας κυβέρνησης.
Κι αν την Παρασκευή έκαναν ένα… τάιμ άουτ στη λασπομαχία οι δύο πολιτικοί αρχηγοί η αλήθεια είναι ότι θα περιμένουμε νέα… επεισόδια αυτής της νοσηρής ατμόσφαιρας.
Σημαντική ευθύνη σε αυτό είχε βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ, μια που ενώ μέχρι το 2015 υπήρξε η κατεξοχήν πολιτική δύναμη που επένδυσε πολιτικά στη δυνατότητα να υπάρξει μια εναλλακτική πορεία, μετά τη συνθηκολόγηση του 2015 έγινε ο πολιτικός χώρος που συγκεφαλαίωνε στην πράξη το «δεν μπορεί να υπάρξει εναλλακτική».
Γιατί όμως ο πρωθυπουργός βγάζει αυτόν τον εκνευρισμό ειδικά τώρα, σε μια περίοδο που δείχνει να ξεδιπλώνει έναν σχεδιασμό που με τυπικούς όρους τουλάχιστον τον φέρνουν ένα βήμα πιο μπροστά από το σχεδιασμό της αντιπολίτευσης.
Ο πρώτος λόγος έχει να κάνει με το ότι ο σχεδιασμός δεν έχει προχωρήσει ακριβώς με τον τρόπο θα ήθελε ο πρωθυπουργός. Το Μακεδονικό μπορεί να έχει υποχωρήσει από το προσκήνιο, ενδεικτικό ότι δεν πολυσυζητήθηκε στο άνοιγμα μιας εφ’ όλης της ύλης συζήτησης για ψήφο εμπιστοσύνης, όμως έχει αφήσει μια αρκετά βαριά δημοσκοπική σκιά σε κρίσιμες περιοχές.
Έπειτα, υπάρχει πάντα το πρόβλημα με την ανοιχτή πληγή που λέγεται τραγωδία στο Μάτι. Η διαρκής επαναφορά στο προσκήνιο μιας τραγωδίας που ήταν ταυτόχρονα και το ναδίρ της κυβέρνησης Τσίπρα και ως προς την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα και ως προς την επικοινωνιακή διαχείριση, είναι σημαντικό πρόβλημα για την κυβέρνηση, ιδίως από τη στιγμή που πλήττει άμεσα και την εικόνα του ίδιου του πρωθυπουργού.
Σε αυτά προστίθεται η υπόθεση Πολάκη. Ο πρωθυπουργός έχει επενδύσει στη δυνατότητα του Παύλου Πολάκη να μπορεί να απευθύνεται σε ένα κομματικό ακροατήριο και να «δίνει γραμμή» για το πώς πρέπει να οριστεί η πολιτική αντιπαράθεση. Αυτό αποκτά ξεχωριστή σημασία εάν αναλογιστούμε ότι σήμερα η πολιτική σκανδαλοθηρία και η εργαλειοποίηση της δικαιοσύνης εναντίον πολιτικών αντιπάλων αποτελούν κεντρικές αιχμές της κυβέρνησης.
Γι’ αυτό το λόγο και υπάρχει πραγματικό πολιτικό κόστος από την τρέχουσα συμπεριφορά του αναπληρωτή Υγείας και την όλη του πολιτική αισθητική, όπως βέβαια και από την ανάγκη να καλείται ο ίδιος ο πρωθυπουργός να του δώσει πολιτική κάλυψη.
Και το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο όταν η υπόθεση Πολάκη ήρθε λίγο καιρό μετά την υπόθεση Πετσίτη. Όπως και να το δει κανείς δεν είναι μικρό πράγμα να είναι στο επίκεντρο κατηγοριών για διαπλοκή ένας τόσο στενός συνεργάτης ενός υπουργού, του Νίκου Παππά, που είναι συνάμα και εξ απορρήτων του πρωθυπουργού.
Αποκορύφωμα όλων αυτών η υπόθεση με το κότερο. Ο πρωθυπουργός προσπάθησε να το παρουσιάσει ως κάτι το απόλυτα θεμιτό και φυσιολογικό και κατηγόρησε την αντιπολίτευση για πολιτική εκμετάλλευση.
Κομβικό σημείο η τοποθέτηση ότι εφόσον δεν διαψεύστηκε η πληροφορία, η κυβέρνηση το είχε επιβεβαιώσει, την ώρα που στην πραγματικότητα ήταν απόλυτα σαφές ότι η κυβέρνηση δεν ήθελε να βγει στη δημοσιότητα οτιδήποτε είχε να κάνει με τις διακοπές του πρωθυπουργού.
Κι αυτό ακριβώς γιατί γνώριζε πολύ καλά ότι η εικόνα του Αλέξη Τσίπρα σε κότερο εφοπλιστή λίγο καιρό μετά την τραγωδία στο Μάτι θα αποτελούσε πλήγμα συνολικά στο κυβερνητικό αφήγημα.
Σε όλα αυτά προστίθεται και ο παράγοντας δημοσκοπήσεις: ο αρχικός σχεδιασμός υπολόγιζε ότι κάπου τώρα οι κυβερνητικοί χειρισμοί θα απέδιδαν και εκλογικά.
Όμως όλα δείχνουν ότι παρά την αναμενόμενη σχετική ανάκαμψη του ΣΥΡΙΖΑ όσο πλησιάζουμε στις εκλογές, ο στόχος για εκλογές-ντέρμπι ή για ήττα με μικρή διαφορά όλο και απομακρύνεται.
