Εγκλωβισμένη παραμένει η κυβέρνηση στην διαρκή μετάθεση των χρονοδιαγραμμάτων για το κλείσιμο της αξιολογήσεις από Δεκέμβρη σε τέλη Ιανουαρίου, σε αρχές Φεβρουαρίου….και βλέπουμε. Οι εταίροι δεν πιέζονται καθόλου, παίρνουν το χρόνο τους και ακολουθούν την κλασσική τακτική μετάθεσης του προβλήματος, μέχρι να εξαντληθούν τα ταμειακά αποθέματα μας.
Πλέον η κυβέρνηση φαίνεται έτοιμη να τα δώσει όλα προκειμένου να τελειώσει η αξιολόγηση και να εισέλθει η χώρα στην ποσοτική χαλάρωση τον Μάρτη.
Του Σπύρου Σκιαδόπουλου
Δικηγόρου Κέρκυρας
Και όλα αυτά προήλθαν από «περήφανη» διαπραγμάτευση, και πρόγραμμα Θεσσαλονίκης. Το θυμάστε καθόλου το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης;
Ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και νυν πρωθυπουργός είχε δεσμευτεί για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, αφορολόγητο στα 12.000€ όπως πριν την κρίση, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ με παράλληλη θέσπιση φόρου μεγάλης ακίνητης περιουσίας με αναπροσαρμογή τουλάχιστον 30% εώς 35% στις αντικειμενικές αξίες, και την έναρξη «περήφανης» διαπραγμάτευσης με σκοπό τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους, ώστε να γίνει βιώσιμο και διαγραφή μέρους των οφειλών για όσους δανειολήπτες που είναι κάτω από το όριο της φτώχειας.
Γελάτε; Κλάψτε καλύτερα.
Όχι μόνο δεν συνέβη τίποτα εκ των εξαγγελθέντων αλλά βιώνουμε και την μεγαλύτερη φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, με τους συντελεστές συνολικής φορολογίας για τους ελεύθερους επαγγελματίες να φτάνουν στο 75-80%, τις συντάξεις να περικόπτονται μήνα με το μήνα. Και τι κάνουμε όλοι; Απλά καθόμαστε και κοιταζόμαστε, μέχρι να τελειώσουν τα χρήματα κάτω από τα στρώματα, περιμένοντας μαγικά η ανάπτυξη να χτυπήσει την πόρτα. Με την κατάργηση ή τον περιορισμό του αφορολόγητου και τον κόφτη στις συντάξεις δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε πραγματικούς καρπούς.
Η ατζέντα των εταίρων φαίνεται καθαρά, πολύ συνοπτικά θέλουν να μας κάνουν Ρουμανία. Το ζήτημα είναι εμείς τι κάνουμε για εμάς.
Καλώς ή κακώς, δεν έχουν λυθεί σημαντικά τα προβλήματα με τη συνεχή αύξηση φορολογικών υποχρεώσεων, όπως αυτός της ρευστότητας. Εξαιρετικά συνοπτικά, για να κινηθεί η οικονομία υπάρχουν τέσσερις βασικοί τρόποι (βασικοί είπα, υπάρχουν και άλλοι!!!), τρεις από τους οποίους προβλέπουν την εισροή νέων κεφαλαίων: α) επενδύσεις, β) εξαγωγές, γ) δάνεια και δ) εσωτερική κατανάλωση όπου νέες ελληνικές επιχειρήσεις απορροφούν τα εγχώρια κεφάλαια.
Το γ) ας μην το συζητήσουμε, θα μας πάρουν τα κλάματα. Ξένες επενδύσεις η κυβέρνηση δεν φαίνεται να θέλει• κανένα πρόβλημα, λέμε ότι συμφωνώ. Δεν εξάγουμε ιδιαίτερα, ούτε δίνονται κίνητρα στους νέους (ούτε στους παλαιότερους) να κινηθούν στη χώρα τους. Ειδικά οι νέοι που δεν διαθέτουν καθόλου κεφάλαιο;
Συνεχώς “σκιζομαστε” για αυτούς, πως δήθεν τα κάνουμε όλα για τη νέα γενιά, /πως πιστεύουμε στην νεανική επιχειρηματικότητα κτλ. Πως περιμένουμε να δράσουν χωρίς διευκολύνσεις και κίνητρα;
Να γεννήσουν χρήματα; Να τα βρουν στο δρόμο (ή να έχουν γονείς σε κατάλληλες θέσεις ή αγωνιστές, και τώρα δεν με βλέπετε μεν αλλά σας κλείνω το μάτι); Με τα προγράμματα “Επιχειρώ” παρότι η επιχορήγηση χαθεί σε φόρους και έξοδα; Και μετά τι; Θα επιβιώσουν στην αγορά; Γιατί να μην στηρίξουμε στο ελάχιστο την εγχώρια παραγωγή; Τον νέο στα 23 (που όχι μόνο δεν διαθέτει τις νέες ετήσιες ασφαλιστικές εισφορές, αλλά δεν διαθέτει ούτε είκοσι ευρώ ) που επέλεξε να μην αποδημήσει στο εξωτερικό είτε γιατί δεν ήταν δυνατόν ή επειδή πίστεψε στην ελληνική οικονομία.
Είναι αναγκαίο να ανταμείψουμε τους φορολογούμενους. Και όχι δεν εννοώ με ρουσφέτια και επικοινωνιακά τρικ της «13ης σύνταξης» που μας δηλώνει ο Φλαμπουράρης. Πρέπει να μειώσουμε άμεσα φορολογικούς συντελεστές. Άμεσα.
Χωρίς πραγματικές μεταρρυθμίσεις δεν πρόκειται να ξεφύγουμε από την παρούσα οικονομική κατάσταση. Ωστόσο, η κυβέρνηση έχει μπει σε ένα φαύλο κύκλο μέτρων, και δεν φαίνεται να εξέλθει σύντομα. Είναι ο “Yes man”, που ήταν πάντοτε άλλωστε, ωστόσο πλέον φαίνεται απολύτως τρομακτικό για το τι είναι διαθέσιμη να παραχωρήσει για να κλείσει την αξιολόγηση και να παραμείνει μεσοπρόθεσμα στην εξουσία.