Δεν αρκεί στον Τσίπρα η κρατικοποίηση της ελληνικής οικογένειας, θέλει να υπονομεύσει και την όποια δυνατότητα ανάπτυξης της οικονομίας.
Όχι, η κρατικοποίηση των ελληνικών νοικοκυριων μέσω της υπερφορολόγησης και των ρυθμιζομένων χρεών προς την εφορία δεν είναι αρκετή στο σημερινό Κυβερνητικό σχήμα. Επιδιώκει διαρκώς να υπονομεύσει και την όποια προσπάθεια της προσεχούς κυβέρνησης να μειώσει τη φορολογία για να προωθήσει μια κάποια ανάπτυξη.
Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Πρόσφατα ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στην Κ.Ε. του κυβερνητικού κόμματος είχε καλέσει τον αρχηγό της Ν.Δ. να δεσμευτεί ότι αν υπάρξει δημοσιονομικό περιθώριο από μία τυχόν μείωση της υποχρέωσης που είχε θεσμοθετήσει η κυβέρνηση με τους δανειστές για πλεονάσματα 3,5% επί του Α.Ε.Π., θα ενισχυθεί η κοινωνική πολιτική θεωρώντας ως δεδομένο ότι μια επόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εκεί θα κατευθύνει τα κονδύλια που θα προκύψουν.
Εξυπακούεται από τα λεγόμενα του πρωθυπουργού ότι το ενδεχόμενο να συνδυασθεί η μείωση της υποχρέωσης για πρωτογενή πλεονάσματα με ισόποση ή με σχετική μείωση της (εξοντωτικής) φορολογίας δεν τον απασχολεί καν.
Προφανώς το έκανε εκ του ασφαλούς, όχι μόνο γιατί ξέρει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πολλές πιθανότητες να επανεκλεγεί, αλλά και γιατί αν υποτεθεί ότι επανεκλέγονταν καμία φορολογία των (κατ’ αυτόν) προνομιούχων δεν θα μείωνε, αλλά προσλήψεις και παροχές θα έκανε με τα ποσά που θα εξοικονομούσε από την τυχόν μείωση της υποχρέωσης για πρωτογενή πλεονάσματα, πράγμα εξάλλου συμβατό με τις εξαγγελίες του και με την πολιτική του.
Κυρίως όμως το έκανε επειδή γνωρίζει καλά ότι ο Πρόεδρος της Ν.Δ. έχει ως μοχλό του κυβερνητικού του προγράμματος το εντελώς αντίθετο: τη μείωση της φορολογίας για τους ιδιώτες και τις επιχειρήσεις που θα δώσει ώθηση στην ανάπτυξη και τις επενδύσεις και ταυτόχρονα τον περιορισμό του κόστους και του εύρους του δημοσίου τομέα.
Και προφανώς γι’ αυτό το λόγο, πρώτος απ’ όλους ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έθεσε ως βασική επιδίωξή του την επαναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές του ποσοστού των ετήσιων πρωτογενών πλεονασμάτων.
Με βάση λοιπόν τα στοιχεία που προηγούνται, αλλά και αυτά που δείχνουν τους χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας, εύκολα συνάγεται ότι η πρόοδος της χώρας αποτελεί και την τελευταία σκοτούρα της σημερινής …εξουσιολαγνου κυβέρνησης.
Ακόμα χειρότερα, όπως επισημαίνεται πλέον και από πολλές πλευρές η αποχωρούσα κυβέρνηση, δεν θέλει απλώς να υπονομεύσει το αυριανό νέο κυβερνητικό έργο. Θα επιδιώξει να το κάνει και με …επικίνδυνα μέσα, όπως είναι οι βίαιες εκδηλώσεις, κατά το πρότυπο των «κίτρινων γιλέκων» στη Γαλλία.
Κατά συνέπεια, η χώρα είναι πολύ πιθανόν να γνωρίσει θλιβερά φαινόμενα, για τα οποία τα κόμματα του δημοκρατικού χώρου θα πρέπει από τώρα να προετοιμάζονται. Με πιο απλά λόγια, καλόν είναι να έχουν γνώση οι φύλακες.
Η προσεχής αξιωματική αντιπολίτευση έχει ήδη δείξει σε ποια εκτίμηση έχει τη δημοκρατία και το θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτή η τελευταία λειτουργεί.
Κατα συνέπεια ένας χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ κυβερνητικός σχηματισμός,θα έχει να αντιμετωπίσει ανώμαλες καταστάσεις,που κάποιοι θα έχουν πολλούς λόγους να θέλουν να τις δουν να ξεφεύγουν από τη δημοκρατική νομιμοτηταΗδη δε κάποιοι προπονούνται πάνω σε παρόμοια σχέδια και αυτό το βιώνουμε σε μικρογραφία κάθε ημέρα.
