Πρόσφατα στη διάρκεια της Συνόδου των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών στην Πορτογαλία, ο Α. Τσίπρας, που πήρε μέρος σε αυτήν, έδωσε μια συνέντευξη στην εφημερίδα της Λισαβώνας Diario de Noticias.
Σε αυτήν την συνέντευξη ο Α. Τσίπρας είπε πολλά και ενδιαφέροντα, που αφορούν τους πολιτικούς του σχεδιασμούς, που πέρασαν σχεδόν απαρατήρητα στην Αθήνα.
Του Τάσου Παπαδόπουλου
Κατ’ αρχάς εμφανίστηκε θιασώτης της κυβέρνησης Αντόνιο Κόστα, που την συγκροτεί μια πλειοψηφία που προέρχεται από το δεύτερο κόμμα, τους σοσιαλιστές και άλλους σχηματισμούς της αριστεράς, μηδέ εξαιρουμένου του Κομμουνιστικού Κόμματος Πορτογαλίας.
Αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης φάνηκε ότι προκρίνει ο Α. Τσίπρας για το μέλλον, μια και έχει περίπου δεδομένο ότι το κόμμα του θα απωλέσει την πρώτη θέση στις προσεχείς εκλογές. Κι αν αυτό δεν καταστεί δυνατόν στην προσεχή εκλογική αναμέτρηση, που θα περιλαμβάνει το bonus των 50 εδρών, πιστεύει ότι θα το καταφέρει στη μεταπροσεχή, μια και αυτή θα διεξαχθεί με την απλή αναλογική και μπορεί να είναι σύντομη αν δεν υπάρξει συμφωνία στην εκλογή του ΠτΔ τον Ιανουάριο του 2020.
Το βαρίδι του Καμμένου με το οποίο συνδέθηκε ομνύοντας μαζί του στον αντιμνημονιακό αγώνα, του είναι πια άχρηστο, μια και τώρα μετά την συνυπογραφή του τρίτου και του τρία συν ή τέταρτου μνημονίου, το μόνο συνδετικό στοιχείο που τους κρατάει ενωμένους, είναι η νομή της εξουσίας και βεβαίως ο άκρατος λαϊκισμός.
Όλα αυτά δεν αποτελούν ένα αυθαίρετο συμπέρασμα κάποιου αρθρογράφου ή σχολιαστή, άλλα ομολογία του ιδίου του Α. Τσίπρα που προκύπτει από την συνέντευξη του αυτή, αν προσέξει κανείς ιδιαίτερα τα όσα υποστηρίζει και το πόσο εκθειάζει το κυβερνητικό σχήμα, που έχει προκύψει στην Πορτογαλία.
Επικαλείται ο Α. Τσίπρας, στη συνέντευξή του αυτή, το θετικό παράδειγμα της Πορτογαλίας, που αποτελεί όπως λέει καλό αριστερό success story, που άνοιξε τον δρόμο, που μπορεί να ακολουθήσει η χώρα μας στη μεταμνημονιακή εποχή.
Και δεν μένει εδώ, προχωράει στην εξειδίκευση των συνεργασιών που επιδιώκει, βάζοντας στο πακέτο, κατά το πρότυπο της Πορτογαλίας, ριζοσπάστες αριστερούς, σοσιαλιστές, κομμουνιστές και πράσινους.
Για να εξουδετερώσει τους σοσιαλδημοκράτες, αναφέρει ότι υιοθέτησαν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο θέσεις του νεοφιλελεύθερου σοσιαλισμού. Για να προσθέσει κι όλα αυτά έξω από την Σύνοδο των σοσιαλιστικών κομμάτων ότι υπάρχουν τρεις τάσεις ιδεών στην Ευρώπη.
Αυτή του Νεοφιλελευθερισμού, που υποστηρίζει τις ανισότητες, της ακροδεξιάς του εθνικισμού, που διακατέχεται από ρατσιστικές και ξενοφοβικές ιδέες και της αριστεράς, που προτάσσει το δίκαιο και λειτουργεί προς όφελος των πολιτών.
Βεβαίως παρά την απόρριψη της λέξης σοσιαλισμός, ο Α. Τσίπρας, ως μη όφειλε, συμμετέχει ως παρατηρητής σε όλες τις Συνόδους τους των τελευταίων ετών. Άλλωστε το παιχνίδι του εισοδισμού το γνωρίζει πολύ καλά. Το εφάρμοσε στον παλιό Συνασπισμό εκτοπίζοντας, αυτός και η παρέα του που είχαν προϋπηρεσία στο ΚΚΕ, τους προεχόμενους από το ΚΚΕ εσωτερικού.
Κατά τα άλλα ξέχασε την Ευρωπαϊκή αριστερά, της οποίας ήταν υποψήφιος στις ευρωεκλογές του 2014, και έριξε το βάρος στις συμμαχίες με προοδευτικής θέσεις, όπως είπε, μιλώντας για «δεδικασμένο» που αποτελεί το πορτογαλικό μοντέλο.
Το ποιος είναι όμως ο σύγχρονος νεοφιλελευθερισμός, που μετά βδελυγμίας απορρίπτει ο Α. Τσίπρας, ελάχιστοι γνωρίζουν τόσο από το πολιτικό προσωπικό της χώρας, όσο και από όλους τους πολίτες. Γι’ αυτό και προσφέρονται ως εύκολη λεία σε κάθε αμαθή.
Καλό θα ήταν οι πολικοί μας, αντί να διαβάζουν μόνο τα non papers, που τους δίνει το κόμμα τους, προκειμένου να πάνε στη Βουλή ή στα κανάλια για να πουν το ποίημα τους, να ανοίξουν και κανένα βιβλίο και να διαβάσουν για τα σύγχρονα ρεύματα της φιλελεύθερης σκέψης, όπως αυτά εκφράζονται από την Αυστριακή Σχολή και τον F.Hayek(Βραβείο Νόμπελ), την Σχολή της Δημόσιας Επιλογής και τον J. Buchanan καθώς και τη Σχολή της Προσφοράς με κύριο εκφραστή τον G. Gilder.
Κι αυτό ισχύει για ολόκληρο το πολιτικό φάσμα χωρίς εξαίρεση. Η αμάθεια που κυριαρχεί στη χώρα μας έχει δημιουργήσει αυτό το φαύλο κύκλο της κρίσης, μια και οι ιδεοληψίες και η προπαγάνδα, αντί της εμπεριστατωμένης προσέγγισης των προβλημάτων, κυριαρχούν, με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη, που τα έχει κυριολεκτικά χαμένα.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι με την μία βγήκαν από τα μνημόνια η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Κύπρος, ενώ η χώρα μας πέρα από τα τρία μνημόνια και ένα τέταρτο που αφορά το 2019 και το 2020 ,έχει υπογράψει και το απεχθέστερο όλων, την εκχώρηση της διαχείρισης και της εκποίησης της κινητής και ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, για τα επόμενα 99 χρόνια.
Κι όλα αυτά δια χειρός των κατά τα άλλα αντιμνημονιακών Τσίπρα και Καμμένου…
ΠΗΓΗ: ORGI.GR
