Παρόλο που στον πολύ κόσμο δεν είναι δημοφιλής η έννοια του καπιταλισμού, εντούτοις σχεδόν όλοι θεωρούν ότι το σύστημα είναι άτρωτο.
Το πιστεύουν αυτό διότι όλοι οι σημαίνοντες λένε τα ίδια. Μεγάλοι επικοινωνιολόγοι, επιστήμονες, οικονομολόγοι, έχουν αυτή τη πεποίθηση. Μα είναι απλό, επειδή όλες αυτές οι ελίτ καλοπληρώνονται και δεν μπορούν με άλλο τρόπο να πάρουν αυτά τα χρήματα.
Tης Μαρίας Άνθη
Η εξαγορά γίνεται σε πολλά πεδία και συστηματικά αφού όλη αυτή ή ελίτ λειτουργεί ως φερέφωνο του συστήματος. Είναι το μυστικό, το οποίο αγγίζει μέχρι και το χώρο της έρευνας ό,τι δεν είναι προς το συμφέρον του κεφαλαίου, μοιραίως είναι καταδικασμένο να μπει στην αφάνεια ίσως και για χρόνια, είναι νόμος απαράβατος αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…
Ο λαός που δεν διαχειρίζεται οικονομία και διοίκηση, ακόμη κι αν πιστεύει το αντίθετο δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Έχει δοθεί ερμηνεία και από το Μαρξ, ότι το πρόβλημα είναι ταξικό αλλά από κανέναν δεν έχει εξηγηθεί σε βάθος ο ρόλος των ελίτ που λειτουργεί ανεξάρτητα από τις ταξικές συγκρούσεις.
Ελίτ έχουν και τα δεξιά και τα αριστερά κόμματα, διότι μέσω των διαφόρων ελίτ και τη γραφειοκρατία εκφράζονται και πολιτικοί και κόμματα. Οι πολίτες ψηφίζουν, οι ελίτ αποφασίζουν, όμως αυτή είναι η ουσία της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και το αποτέλεσμα.
Όπου υπάρχουν οι μεγάλες αμοιβές και οι ειδικοί, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί το μοντέλο του καπιταλισμού, έτσι είναι αναγκασμένοι να το εκθειάζουν π.χ. οικονομολόγοι και να επιχειρηματολογούν.
Ακόμη κι όταν πέφτουν έξω οι προβλέψεις τους, όπως έγινε το 2008 ως προς την κρίση. Είχαν πει και διατυμπάνιζαν ότι θα έχουμε ανάπτυξη 3% και είχαμε ύφεση και μάλιστα ήταν γενικευμένη η κρίση.
Τώρα θα έχουμε γενικευμένη ύφεση μετά το κορωνοϊό και σύμφωνα με το Δ.Ν.Τ ή ύφεση θα φθάσει το 3%, όμως κατά τα φαινόμενα ολόκληροι κλάδοι της οικονομίας βουλιάζουν όπως τουρισμός, μεταφορές, με τη κατανάλωση ενέργειας να έχει μειωθεί κατά 50%.
Αυτό είναι γροθιά στο στομάχι του καταναλωτικού μοντέλου. Ο τουρισμός είναι μια μεγάλη κατανάλωση και η εστίαση συγκαταλέγεται μέσα σε αυτόν, οι μεταφορές το ίδιο. Όλα αυτά δείχνουν – και εφόσον η κρίση αυτή έχει κι άλλες φάσεις – ότι θα μας απασχολήσουν σχεδόν δύο χρόνια τα φαινόμενα.
Πράγμα που σημαίνει ότι η ύφεση θα είναι πολύ μεγαλύτερη από την προβλεπόμενη. Κάποτε ο καπιταλισμός τα κατάφερνε τώρα θα βγει πολύ λαβωμένος από αυτή τη κρίση. Το παραδειγματικό μοντέλο του θα στραπατσαριστεί.
Το παραδειγματικό μοντέλο είναι αυτό το μοντέλο που πάνω εκεί βασίζονται όλες οι θεωρίες και οι πολιτικές του Φιλελευθερισμού.
Η αναγκαστική προσαρμογή στο μεγάλο πρόβλημα θα οδηγήσει την Ευρώπη να κόψει νέο χρήμα και να κουρέψει το μεγάλο κεφάλαιο. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει πληθωρισμό, αλλά ο πληθωρισμός θα βλάψει πάλι εκείνους που έχουν ρευστό και όχι εκείνους που δεν έχουν.
Ο καπιταλισμός προκειμένου να χάσει, θα κάνει υποχωρήσεις και θα παραχωρήσει χώρο για τα δημόσια αγαθά.
Ο κορωνοϊός είναι κάτι που φανέρωσε τις τρύπες του συστήματος λίγο πριν έλθει το τέλος. Τώρα το μεγάλο στοίχημα είναι η διόρθωση…
