Σε πρόσφατες δηλώσεις του ο κ. Τσίπρας υπερηφανεύθηκε ότι ‘’ατού της κυβέρνησης είναι η οικονομία’’.
Εν προκειμένω είναι πιστός στην αντίληψή του ότι όσο μεγαλύτερο είναι ένα ψέμα, τόσο πιο εύκολα μπορούν να το καταπιούν οι αδαείς.
Του Κώστα Χριστίδη*
Ας δούμε τι πράγματι συνέβη στον χώρο της οικονομίας τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Στο τέλος του 2013 οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία ήταν 53 δις ευρώ, στο τέλος του 2018 ανήλθαν σε 104 δις ευρώ, δηλ. ουσιαστικά διπλασιάσθηκαν!
Στο ίδιο διάστημα, οι τραπεζικές καταθέσεις μειώθηκαν από 160 δις ευρώ σε 126 δις ευρώ, δείγμα της προϊούσας φτωχοποίησης και της έλλειψης εμπιστοσύνης.
Οι οφειλέτες του ελληνικού δημοσίου ανέρχονται πλέον στο ύψος – ρεκόρ των 4.200.472 ατόμων, ενώ οι ηλεκτρονικές κατασχέσεις (σύμφωνα με έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη) από 650.000 το 2015 έφθασαν ήδη σε 1.700.000, γεγονός που προσδίδει στον κ. Τσίπρα τον τίτλο του ‘’πρωταθλητή των κατασχέσεων’’.
Στην ίδια περίοδο η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας επιδεινώνεται σταθερά. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας Doing Business, η Ελλάδα, ως προς την συνολική αξιολόγηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της, το 2016 κατείχε την 61η θέση μεταξύ 190 χωρών, το 2017 κατήλθε στην 67η θέση και το 2018 υποχώρησε περαιτέρω στην 72η θέση.
Η επιδείνωση αυτή αποτυπώνεται και στο διευρυνόμενο έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, το οποίο (σύμφωνα με στοιχεία της ΤτΕ για το δεκάμηνο Ιανουαρίου – Οκτωβρίου 2018) ανήλθε σε 2,1 δις ευρώ. Εντός του 2018 οι επενδύσεις μειώθηκαν έναντι του 2017 κατά 6,7%. Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα ασθενεί βαρύτατα.
Η ΔΕΗ βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Ως προς την, σύμφωνα με την ηλεκτρονική απογραφή των ανέργων από τον ΟΑΕΔ τον Δεκέμβριο 2018, οι εγγεγραμμένοι άνεργοι ανήλθαν σε 1.116.816 άτομα. Η φυγή νέων επιστημόνων στο εξωτερικό συνεχίζεται, παρά τα φληναφήματα περί κατώτατων μισθών, ‘’δίκαιης ανάπτυξης’’ κ.α.
Κεντρική αιτία της οικονομικής κακοδαιμονίας της χώρας είναι η υπερ-φορολόγηση προς δημιουργία δημοσιονομικών πλεονασμάτων πολύ μεγαλύτερων των επιβαλλόμενων από τους δανειστές, για να δημιουργηθεί η δυνατότητα παροχής επιδομάτων φτώχειας από το φιλεύσπλαχνο, ‘’κοινωνικό’’ (διάβαζε, ‘’πελατειακό’’) κράτος.
Τον Μάρτιο 2014 ο κ. Τσίπρας έλεγε – για τους Σαμαρά, Βενιζέλο – ότι ‘’από τη μία αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι εκατομμυρίων ανθρώπων και από την άλλη τους πετούν κάποια ψίχουλα, για να εξαγοράσουν την στήριξή τους…
Αν αυτό δεν είναι ο απόλυτος ξεπεσμός, τότε οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Πρόκειται για μία πράξη βαθιά ανήθικη, που δείχνει τον φόβο τους μπροστά στις κάλπες’’. Τέσσερα χρόνια μετά, η οικονομία σέρνεται. Το δήθεν ‘’ατού’’ του κ. Τσίπρα αποτελεί πιεστικό βρόχο στον λαιμό της εξουθενωμένης μεσαίας τάξης.
*Νομικός – Οικονομολόγος
