Χωρίς τα υγρά κέλευθα = (ταξείδια, τρόπος ζωής) του Ομήρου δε θα υπήρχε Ελλάδα ούτε Ευρώπη. Δε θα είχε διαδοθεί παγκοσμίως το αρχαίο πνεύμα και ο ελληνικός πολιτισμός.Χωρίς το μεσογειακό κόσμο δε θα ολοκληρωνόταν η Ευρώπη.
Η Μεσόγειος γεωγραφικά και πολιτικά είναι το ασφαλέστερο σύνορο της. Οικονομικά ένας πολύτιμος πλουτοπαραγωγικός χώρος και πολιτιστικά ένας κόσμος που χωρίς αυτόν θα αλλοιωνόταν η φυσιογνωμία της Ευρώπης.
Του Βασίλειου-Γεώργιου Γρηγ. Παπαδάκη*
Επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η Τουρκία είχε δεσμούς με το δυτικοευρωπαϊκό κόσμο, αν και μεγάλο τμήμα της ανήκε πολιτιστικά και γεωγραφικά στον ασιατικό χώρο.
Την περίοδο 25.11.1971 – 22.5.1972, δακτυλογραφήθηκαν και ταχυδρομήθηκαν από το γράφοντα στους«Sunday Times»London (κυκλοφορία 1.450.000) τρία άρθρα, επίκαιρα σήμερα, με αμοιβή 25 στερλίνες το άρθρο, ποσό σημαντικό για την εποχή εκείνη.
Τα άρθρα αναφέροντοστον πολιτιστικό και τουριστικό πλούτο των Ιονίων και Αιγαιοπελαγίτικων Νησιών και τη σημασία τους ως προμαχώνων για την άμυνα της Ευρώπης. Ιδιαίτερη μνεία εγένετο στη στρατηγική και γεωπολιτική σημασία της Κρήτης ως το αμυντήριο της Ανατολικής Μεσογείου.
Η Κρήτη σήμερα είναι ένα τεράστιο αεροπλανοφόρο αμετακίνητο αλλά και μη βυθιζόμενο του οποίου η ακτίνα δράσεως εκτείνεται σ΄ ολόκληρη της Ανατολική Μεσόγειο. Απόρθητο φρούριο αναχαίτησης της τουρκικής παράνοιας και προκλητικότητας.Η Τουρκία δεν είναι αήττητη και η Ελλάδα δεν είναι ευπόρθητη.
Γνωρίζει καλλίτερα από κάθε «φίλο» και εχθρό να υπερασπίζεται τα σύνορα και την εθνική της ακεραιότητα. Η ρήση του Ομήρου «Εις οιωνός άριστος,αμύνεσθαι περί πάτρης», εξακολουθεί να υπάρχει στο DNAτων σύγχρονων Ελλήνων.
Τα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου πελάγους είναι ελληνικά. Η Ελλάδα έχει μόνο έναν αποτελεσματικό τρόπο να αντιδράσει κατά των τουρκικών προκλήσεων.
Ν’ αυξήσει τα χωρικά της ύδατα από τα 6 μίλια στα 12, νόμιμο δικαίωμαπου εφαρμόζουν τα παράκτια κράτη. Πρέπει όμως πρώτα να πεισθούν όσον ένεστι,με λογικά και δίκαια επιχειρήματα, οι Η.Π.Α. και η Ρωσσία, μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, αμφότερες μεγάλες ναυτικές δυνάμεις, ότι δεν βλάπτονται τα συμφέροντα τους από την αύξηση των ελληνικών χωρικών υδάτων.
Με αίσθηση της πραγματικότητας στην απολυτότητα της η Ρωσσία ευνοείται από τη διάσπαση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟενώ οι Η.Π.Α. δεν θα εγκαταλείψουν εύκολα τη μεγάλη εξοπλιστική αγορά της Τουρκίας.
Εδώ έγκειται η αξιότητα των Ελλήνων πολιτικών αρχηγών και διπλωματών οι οποίοι δεν στερούνται ικανοτήτων.Καλούνται να λύσουν το «Γόρδιο δεσμό» είτε με το ξίφος είτε με την πειθώ. Δε θα χρειαστεί να υπάγουν στη Φρυγία αλλά ούτε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης των δεκαπέντε δικαστών διαφόρων εθνικοτήτων, την εποχή μάλιστα που κυριαρχεί η πλεονεξία, η ιδιοτέλεια και η διαφθορά.
Άλλωστε όπως είναι γνωστό τοις πάσι, στις διεθνείς σχέσεις επικρατεί το δίκαιο του ισχυρότερου και «του κρείττονος συμφέρον» όπως αναφέρει ο Πλάτων (427-347 π.Χ.) στην Πολιτεία. Υπολογίζουν όμως σωστά τα συμφέροντα τους όσοι προωθούν ανισομέτρως τα συμφέροντα της Μουσουλμανικής Σουνιτικής Τουρκίας έναντι της Χριστιανικής Ελλάδος?
Ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.) λέει στα Ηθικά Νικομάχεια: «παρακινούμεθα στις πράξεις μας από συμφέρον και αποτρεπόμεθα από το βλαβερό». Είναι λάθος να ρυθμίζει ένα κράτος την πολιτική του επηρεαζόμενο από συναισθηματισμούς και δήθεν φιλίες. «Στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν ούτε φίλοι ούτε εχθροί, μόνο συμφέροντα» TalleyrandPerigord, (1754-1838), Γάλλος πολιτικός.
Είναι ειρωνεία η συχνή επίκληση του Διεθνούς Δικαίου προς επίλυση των ελληνό-τουρκικών διαφορών. Στη διεθνή σκακιέρα οι διακρατικές συμφωνίες, διαπραγματεύσεις, καθορίζονται αποκλειστικά από αυτό που επιτάσσει το συμφέρον του κάθε κράτους και μόνο. Τα συμφέροντα αλλάζουν ανάλογα με την επικρατούσα παγκόσμια γεωπολιτική.
Το Διεθνές Δίκαιο είναι ανίσχυρο να επιβάλλει τις αποφάσεις του ή να υποχρεώσει κράτος να τηρήσει τους κανόνες δικαίου διότι δε διαθέτει νομοθετική και εκτελεστική εξουσία που να εξαναγκάζει τον παρανομούντα. Η ισχύς του είναι ανύπαρκτη όπως και η ασφάλεια των πολιτών.
Χωρίς να είμεθα ελπιστικοί, αναμένεται από τις Η.Π.Α. να πράξουν τα αυτόδηλα για τη σύμμαχο – δημοκρατική Ελλάδα. Και γιατί όχι η Ρωσσία των 150 εκατ. ορθοδόξων Χριστιανών, ως έπραξε στους δύο ρωσσό-τουρκικούς πολέμους 1828-29 και 1877-1878 (Συνθήκη Αδριανουπόλεως και Αγίου Στεφάνου) αναλαμβάνοντας το ρόλο της υπέρμαχου της Χριστιανοσύνηςενάντια στο Μουσουλμανικό επεκτατισμό.Να σταθούν όχι μόνο με λόγια αλλά και με πράξεις στο πλευρό της.
Επακολούθημα:
Αναγκαία αναφορά στις συνθήκες, αρχής γενομένης από τη Συνθήκη Σεβρών, προάστιο των Παρισίων, 10 Αυγούστου 1920. Υπεγράφη με τη λήξη του Α’Π.Π. μεταξύ των συμμάχων και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η οποία έχασε τα 4/5 των εδαφών της.
Συνθήκη της Λωζάννης, 24 Ιουλίου 1923. Υπεγράφη μεταξύ των συμμάχων και της Τουρκίας η οποία είχε απορρίψει της Συνθήκη των Σεβρών. Η Συνθήκη εγγυήθηκε την ακεραιότητα της Τουρκίας στην οποία παραχωρήθηκε η Ανατολική Θράκη. Με το άρθρο 12 αναγνωρίστηκε η ελληνική κυριαρχία στη Λήμνο, Σαμοθράκη, Λέσβο, Χίο, Σάμο, Ικαρία. Με τα άρθρα 15 και 17, η Τουρκίαπαραιτήθηκε από τα δικαιώματα της Δωδεκανήσου υπέρ της Ιταλίας.
Συνθήκη Μοντρέ, πόλη Ελβετίας, 20 Ιουλίου 1936. Ρυθμίζει το νομικό καθεστώς που διέπει το Βόσπορο, αρχαίος Θρακικός Βόσπορος, πρώην πορθμός Κωνσταντινουπόλεως. Ο Βόσπορος συνδέει τον Εύξεινο Πόντο με τη Μαύρη Θάλασσα, την Προποντίδα ή Θάλασσα του Μαρμαρά, και μέσω των Δαρδανελλίων το Αιγαίο Πέλαγος. Δαρδανέλλια, αρχαίος Ελλήσποντος, πορθμός της Τουρκίας μεταξύ Ευρώπης, Βαλκανίων και Ασίας. Συνδέει το Αιγαίο Πέλαγος με την Προποντίδα. Κεράτιος Κόλπος, εσωτερικός κόλπος της Ευρωπαϊκής Ακτής του Βοσπόρου.
*Δημοσιογράφος – Επίτιμο μέλος Ενώσεως Ευρωπαίων Δημοσιογράφων
