Καλούμενος ο αναλυτής να αναφερθεί σήμερα στις σχέσεις Ρωσίας – Ελλάδος, ίσως σε οποιαδήποτε άλλη χρονική στιγμή θα αναφερόταν στην ιστορία και στις καλές σχέσεις των δύο χωρών.
Θα έδινε έμφαση στον πολιτισμό και στην Ορθόδοξη Πίστη που συνδέει τους δύο λαούς, στο Ναυαρίνο, στον Καποδίστρια, στον Βαρβάκη, στον Υψηλάντη.
Όμως στη σημερινή πολιτική και οικονομική συγκυρία δεν μπορούμε να εξετάσουμε τις σχέσεις μας με τη Ρωσία αν δεν συνδέσουμε στο λογισμό μας την Ε.Ε., το ΝΑΤΟ, την Τουρκία.
Του Νικου Παπαποστόλου
Επιχειρηματίας
Ας εξετάσουμε πρώτα τις δύο χώρες Ελλάδα και Ρωσία στη σημερινή συγκυρία. Η Ελλάδα αυτήν τη στιγμή έχει ένα τεράστιο οικονομικό πρόβλημα, στην ουσία έχει μια κατεστραμμένη οικονομία.Οι πολίτες υποφέρουν, επιχειρήσεις κλείνουν, νέοι επιστήμονες ζητούν εργασία στο εξωτερικό. Αυτές είναι οι άμεσες επιπτώσεις.
Ποιες, όμως, είναι οι παράπλευρες επιπτώσεις μιας κατεστραμμένης οικονομίας; Η κυριότερη θεωρούμε ότι είναι η στρατιωτική αδυναμία, ιδιαίτερα σε ενδεχόμενη σύρραξη, εφόσον δεν θα υπάρχουν οι απαραίτητοι πόροι για να διατεθούν για την άμυνα.
Όμως, ιστορικά, η πολιτική επιρροή των εθνών είναι σε γενικές γραμμές συνάρτηση της στρατιωτικής τους δύναμης. Η αδυναμία προκαλούσε πάντοτε την επιθετικότητα των γειτόνων ιδιαίτερα όταν υπάρχουν βλέψεις για ζωτικές εδαφικές περιοχές ή ακόμα εάν υπάρχουν εκκρεμείς διαφορές από το παρελθόν.
Κι αν δεν εκδηλώνεται ή δεν μπορεί να εκδηλωθεί ενεργή επιθετικότητα, υπάρχει έδαφος για επιθετικότητα σε πολιτικό επίπεδο, όπως ακριβώς αυτήν τη χρονική περίοδο εκδηλώνεται από μικρά και αδύναμα κράτη στα βόρεια σύνορα της Ελλάδος, αλλά και επιθετικότητα σε πολιτικό επίπεδο συνδυαζόμενη με επίδειξη δυνάμεως από την Τουρκία.
Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να αναλύσουμε και να εκτιμήσουμε αν η συνεχώς εκδηλούμενη επιθετικότητα σε πολιτικό επίπεδο της Τουρκίας κατά της Ελλάδος μπορεί να μετουσιωθεί σε στρατιωτική.
Η Ελλάδα είναι συνδεδεμένη με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ και φαινομενικά υπάρχει προστασία της εδαφικής της ακεραιότητας. Όμως, όπως γνωρίζουμε, ορισμένα κεφάλαια της Συμμαχίας ως προς την Ελλάδα και μόνο ως προς αυτήν είναι γκρίζα. Δεν είναι απαραίτητο αυτήν τη στιγμή να αναφερθούμε σε αυτά τα κεφάλαια της σχέσης μας με το ΝΑΤΟ. Εκείνο που μας ενδιαφέρει και όπου πρέπει να δώσουμε έμφαση είναι στο γεγονός ότι αν η Ελλάδα υποστεί επίθεση, αν καταληφθούν κάποια νησιά από μια γείτονα χώρα που επίσης ανήκει στη Συμμαχία, δεν είναι σίγουρο ότι η Συμμαχία θα προστρέξει για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδος ή τουλάχιστον δεν θα προστρέξει άμεσα για την αποτροπή δυσκόλως επανορθούμενων αποτελεσμάτων. ΄
Ας περάσουμε τώρα στη Ρωσία: Ο γραφων πιστεύει ότι δεν συντρέχουν προϋποθέσεις Ψυχρού Πολέμου, όπως η περίοδος μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μέχρι το 1989. Βέβαια, επεισόδια και επιμέρους επιθετικές ενέργειες υπάρχουν και θα υπάρξουν όπως και τοπικοί πόλεμοι, απαραίτητοι για την διατήρηση της πολεμικής βιομηχανίας των πολιτισμένων και ανεπτυγμένων χωρών. Όμως, δεν παύει να έχει ισχύ το πραγματικό γεγονός,ότι η Συμμαχία στην οποία είναι ενταγμένη η Ελλάδα θεωρεί τη Ρωσία εχθρική χώρα.
Γεννάται ως εκ τούτου το ερώτημα: τί πρέπει να κάνει η Ελλάδα ώστε να τηρούμε τις υποχρεώσεις μας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ και συνάμα να έχουμε καλές σχέσεις με τη Ρωσία; Οι ισορροπίες είναι εξαιρετικά ευαίσθητες και αποτελεί ζωτικής σημασίας θέμα η διατήρησή τους εφόσον και η θρέψη ακόμη του ελληνικού λαού εξαρτάται από τη διάθεση της Ε. Ε. και της Συμμαχίας.
Στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Ελλάδα ο πρόεδρος Πούτιν δήλωσε ότι «σημασία έχουν οι κοινές μας ηθικές αξίες», καθώς και ότι «Η κοινή θρησκεία και η συμπάθεια ενώνουν τους λαούς μας και μας βοηθούν να ξεπερνάμε τις δυσκολίες». Θεωρούμε ότι ‘το νόημα της προσέγγισης προς την Ελλάδα είναι κάτι παραπάνω από πολιτική’.
Πιστεύουμε ότι ο πρόεδρος Πούτιν όλα τα παραπάνω τα λέει ενσυνείδητα και καθόλου τυχαία. Με αυτά τα λόγια και μόνο στέλνει το μήνυμα εκεί ακριβώς που θεωρεί ότι πρέπει να το στείλει. Ότι το ενδιαφέρον της Ρωσίας για την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος δε βασίζεται μόνο σε πολιτικά συμφέροντα, που, όπως συνήθως συμβαίνει, μπορεί και να απεμποληθούν με ανάλογα ανταλλάγματα, αλλά σε άρρηκτη σχέση, Ελλάδα – Ρωσία είναι αδελφές χώρες, υπό την Ορθόδοξη Πίστη.
Τούτο είναι επιπροσθέτως εμφανές καθότι, ενώ μέχρι την έλευσή του και τις δηλώσεις του πιστεύαμε ή τουλάχιστον υποθέταμε εδώ εμείς στην Ελλάδα ότι η ορθόδοξη Ρωσία και ο Πατριάρχης της Μόσχας θα ήθελαν και θα επιδίωκαν μία κυρίαρχη θέση στην Αθωνική Πολιτεία, όχι μόνο δεν κατέστη εμφανές κάτι τέτοιο, αλλά αντιθέτως ο πρόεδρος Πούτιν αναφέρθηκε και επαίνεσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο για το ενδιαφέρον του για την Αθωνική Πολιτεία, θέτοντας τον Πατριάρχη της Μόσχας Κύριλλο υπό τονΟικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο….Πού έχει την έδρα του το Οικουμενικό Πατριαρχείο;…
Στην Τουρκία, βεβαίως…. Άρα, ισχυρό το ενδιαφέρον της Ρωσίας για το Οικουμενικό Πατριαρχείο που τόσο πολύ ενοχλεί την Τουρκία και σαφές το μήνυμα που ο Πρόεδρος Πούτιν στέλνει στηνΤουρκία.
Συμπερασματικά θεωρούμε ότι, ο πρόεδρος Πούτιν κατέστησε σαφές προς πάσα κατεύθυνση, ότι προσφέρει,αν όχι συμμαχία, τουλάχιστον προστασία της εδαφικής ακεραιότητας της ορθόδοξης Ελλάδαςγια κάθε επιβουλή, που θα προέρχεται από την πλευρά της Τουρκίας.
Τούτο καθίσταται ακόμα πιο σαφές από το γεγονός ότι η επίσκεψη στη χώρα μας του προέδρου Πούτιν διανθίστηκε και από εκτόξευση εμμέσων μηνυμάτων,προφανώς από πλευράς ΝΑΤΟ, με πρόθεση να καταστεί γνωστό, με «αυτά τα έμμεσα μηνύματα», ότι η ελληνική κυβέρνηση τηρεί προσχηματικές οδηγίες – επιεικής η λέξη οδηγίες – που λαμβάνει από τη Συμμαχία. Τα εμφανή αποτελέσματα των οδηγιών αυτών δεν ενόχλησαν τον πρόεδρο Πούτιν ή τουλάχιστον δεν τα έλαβε καθόλου υπόψιν του, όπως αποδεικνύεται από τις προαναφερθείσες δηλώσεις που έκανε.
Ο τόσο υψηλός βαθμός ουσιαστικής προσέγγισης της Ρωσίας προς την Ελλάδα πρέπει ανάλογα να αντιμετωπιστεί από την ηγεσία της χώρας μας. Το ελάχιστο που επιβάλλεται να κάνουμε είναι οι σχέσεις και ο διάλογος με τη Ρωσία να διέπεται από απόλυτη ειλικρίνεια. Ο ομιλών ακράδαντα πιστεύει ότι η ειλικρίνεια θέσεων και κατά τον διάλογο με οποιονδήποτε συνομιλητή είναι στοιχείο απαραίτητο ιδιαίτερα για χώρες μικρές ή και αδύναμες και επιβάλλει την εμπιστοσύνη από την άλλη πλευρά. Χρειάζεται, λοιπόν, αλήθεια… και ειλικρινείς σχέσεις.
Από τα μέχρι τώρα αναφερθέντα, δεν μπορούμε να μιλήσουμε σήμερα για σχέσεις Ελλάδος – Ρωσίας χωρίς να αναφερθούμε στις τελευταίες εξελίξεις όσον αφορά στην ηγεσία της Τουρκίας και ιδιαίτερα στον πρόεδρο Ερντογάν και τον τρόμο που αυτός προκαλεί στις ηγεσίες των χωρών της ΕΕ αλλά και στον μεγάλο προβληματισμό στις ηγεσίες των ΗΠΑ και της Ρωσίας.
Ο μεγάλος ασθενής φοβάμαι ότι έχει μετουσιωθεί σε μεγάλο τέρας.
Και η μετουσίωση αυτή υποβοηθείται από τη δειλία της ΕΕ που αδυνατεί να αντιμετωπίσει μεγάλα πολιτικά προβλήματα λόγω της εγγενούς αδυναμίας της που είναι η έλλειψη ενιαίας εξωτερικής κυρίως πολιτικής, έλλειψη συνοχής μεταξύ των κρατών μελών της αλλά και ιδιαίτερα την έλλειψη μιας δυναμικής πολιτικής προσωπικότητας, στην έλλειψη μιας Θάτσερ.
Ας μείνουμε λίγο παραπάνω στην Τουρκία. Γνωρίζουμε βέβαια ότι από τις αρχές του 20ού αιώνα ο στρατός είχε επιβληθεί στον ισλαμισμό για όλα τα χρόνια μέχρι και την αναρρίχηση του Ερντογάν στην εξουσία. Ο Ερντογάν κατόρθωσε να βάλει στη φυλακή τους στρατηγούς, η γυναίκα του φοράει την ισλαμική μαντίλα, είναι ισλαμιστής και βοηθά τους τζιχαντιστές. Είναι ύπουλος και ανειλικρινής ο ρόλος του προς την Ευρώπη και εχθρικός σε κάθε τιπου δεν έχει να κάνει με το Ισλάμ.
Η επιδίωξή του να μπαίνουν οι Τούρκοι στην Ευρώπη ελεύθερα, χωρίς βίζα,αλλά και μη Τούρκοι ενδεχομένως με τουρκικό διαβατήριο……άς το σημειώσουμε αυτό….. θεωρούμε ότι συνδέεται με την πρόθεσή του να γεμίσει την Ευρώπη με μελλοντικούς τζιχαντιστές, να διαβρώσει, με άλλα λόγια, την Ευρώπη.
Σε ομιλία μου στο συνέδριο με τίτλο «Ελληνισμός και Ορθοδοξία Χθες Σήμερα Αύριο» στις 11 Φεβρουαρίου 1997, πριν από 20 περίπου χρόνια, είχα αναφέρει επακριβώς τα εξής:
«Όσο κι άν το πιστεύουν πολλοί, το Ανατολικό Ζήτημα, ως προς το κορυφαίος σκέλος του δεν έχει φτάσει σε κάποιο τέλος. Το τέλος του θα πρέπει να το προβλέψουμε στο μεσοδιάστημα του σήμερα και του αύριο.» Και συνέχιζα: «Όσο κι αν φαίνεται παράξενο σήμεραγια τους πάρα πολλούς, ο επόμενος Μεγάλος Πόλεμος που μπορεί και ίσως προβλέπεται να συμβεί θα φέρει αντιμέτωπες δύο θρησκείες: τη Χριστιανική και το Ισλάμ»………………
Επανέρχομαι στο σημερινό σήμερα:
Η ενδεχόμενη εξάπλωση ή και γιγάντωση του ισλαμικού θρησκευτικού αισθήματος καιστην Τουρκία δεν αποκλείει τον επόμενο Μεγάλο Πόλεμο όπου θα τεθούν αντιμέτωποι το Ισλάμ με τον χριστιανισμό. Μία τέτοια γιγάντωση του ισλαμισμού θα κάνει τη λεγόμενη Δύση να αισθανθεί μια χαλαρή πλέον σχέση του ΝΑΤΟ με την Τουρκία και μια ανορθόδοξη, με τα σημερινά δεδομένα, προσέγγιση αν όχι συμμαχία με τη Ρωσία.
Για κάθε ακροατή που ένα τέτοιο ενδεχόμενο φαίνεται απίστευτο ή παραλογισμός του ομιλούντος, θα μεταφέρω τη μνήμη μας στις αρχές της δεκαετίας του 1940. Για να θυμηθούμε την ανορθόδοξη συμμαχία κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο του καπιταλισμού με τον κομουνισμό, και τα αποτελέσματα που αυτή η Συμμαχία επέφερε. Διότι δεν θα σταματούσε ο Χίτλερ στο Στάλινγκραντ εάν οι ΗΠΑ δεν είχαν αποστείλει χιλιάδες αεροπλάνα και τανκς στην κομουνιστική Ρωσία.
Το γεγονός ότι η Συμμαχία αυτή τότε μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης ήταν ανορθόδοξη, αποδεικνύεται και από το ότι, μόλις έφυγε από τη μέση ο κοινός εχθρός, Δύση και Σοβιετική Ένωση κατέλαβαν τις συμφωνηθείσες στη Μόσχα ζώνες επιρροής τους και έκλεισαν τα σύνορα, γεγονός που επισφραγίστηκε με τη δημιουργία του Σιδηρούν Παραπετάσματος και τον ψυχρό πόλεμο. Και όχι μόνο αυτό, αλλά υπήρχαν εκατέρωθεν τάσεις οι δύο νικήτριες δυνάμεις να στραφούν εναντίον αλλήλων, και στο σημείο αυτό ας θυμηθούμε το περίεργο ατύχημα του στρατηγού Πάττον. Τούτο ως μία παρένθεση χρήσιμη για την δομή της παρούσης ομιλίας.
Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη μας την ανορθόδοξη συμμαχία κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε, ίσως θα πρέπει μάλιστα να πιθανολογήσουμε, μια ανορθόδοξη συμμαχία του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία εναντίον του Ισλάμ, γεγονός που θα σημάνει πράγματι το τέλος του Ανατολικού Ζητήματος… και τη λήξη μιας εκκρεμότητας θα έλεγα…αλλά… και την επαλήθευση των σχετικών προφητειών.
Η επίσκεψη στη χώρα μας του προέδρου Πούτιν διανθίστηκε ακόμα και από εκτόξευση άμεσων μηνυμάτων μεταξύ ΝΑΤΟ – Ρωσίας – ΝΑΤΟπου αφορούν αποκλειστικά στις μεταξύ τους σχέσεις. Παραβλέπω εντελώς τα όσα επ΄ αυτού περαιτέρω ελέχθησαν,καθότι το συνέδριο και η ομιλία μου αφορά στις σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Ελλάδοςκαι δεν επιθυμώ να κουράσω το ακροατήριο με συμβάντα που δεν αφορούν στο θέμα του παρόντος Συνεδρίου.