Αποτελεί κανόνα. Πολιτικοί νάνοι φαντασιώνονται ότι ψηλώνουν επιχειρώντας να κοντύνουν πολιτικά αναστήματα με τα οποία αδυνατούν να συγκριθούν.
Τέσσερα είναι τα καθοριστικά στοιχεία που συνθέτουν το πολιτικό σχεδιασμό της επιχείρησης «καθαρά χέρια» με τον οποίο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προετοιμάζει την απόδρασή της από την εξουσία.
Του Βασίλη Κοντογιαννόπουλου
- Η καταγγελία ανώτατης δικαστικού λειτουργού ότι ο «Ρασπούτιν» του Τσάρου Αλέξη ασκούσε πιέσεις, ώστε υποθέσεις «προστατευομένων» ύποπτων διαφθοράς να τεθούν στο αρχείο και υποθέσεις πολιτικών αντιπάλων να ενεργοποιηθούν «κι ας πάνε στα δικαστήρια να βρουν το δίκιο τους».
- Η αποκάλυψη του κυβερνητικού σχεδιασμού από τον «μπρουτάλ» εκφραστή του ύφους και του ήθους της κυβερνώσας Αριστεράς ότι «δεν μπορούμε να πάμε στις εκλογές, αν δεν βάλουμε κάποιους φυλακή. Και ο νοών νοήτω».
- Η «ανεξάρτητη» Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, προφανώς «εννόησε». Διέταξε το άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών του πρώην Πρωθυπουργού, δύο πρώην Υπουργών και των οικογενειών τους.
Με ποιο ενοχοποιητικό στοιχείο; Μια δήλωση πρώην στελέχους, και με πολλές καταδίκες, της γαλλικής εταιρείας, σύμφωνα με την οποία «δεν πήραμε εμείς το σύστημα ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων C4I, γιατί “στοχεύσαμε” χαμηλότερα, ενώ οι Αμερικανοί “στόχευσαν” υψηλότερα».
Πότε; Το 2006. Η αρχή «θυμήθηκε» τη δήλωση, έπειτα από 12 χρόνια. Αν διέθετε στοιχειώδη ανεξάρτητη κρίση, θα απέφευγε, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και πολιτική συγκυρία να επιβεβαιώσει ότι υπακούει σε κυβερνητικά κελεύσματα και όχι στη συνείδησή της.
- Ο πρώην Υπουργός Χρ. Βερελής οδηγήθηκε στη δικαιοσύνη με παρόμοιες κατηγορίες. Αθωώθηκε πανηγυρικά. Μετά όμως από δέκα χρόνια, και αφού είχε τεθεί εκτός πολιτικής.
Αφού εξαντλήθηκε η «διερεύνηση» όλων των πιθανών και απίθανων υπόπτων διαφθοράς, μεταξύ αυτών και του υπηρεσιακού Πρωθυπουργού των 30 ημερών Παν. Πικραμένου, ανώτατου δικαστικού, αλλά συμβούλου του Κυριάκου Μητσοτάκη, χωρίς να προκύψουν στοιχειωδώς σοβαρά αποτελέσματα, το σύστημα Τσίπρα-Καμμένου, προκειμένου να διασωθεί η πολιτική επένδυση στην εκστρατεία «πάταξη της διαφθοράς» αποφάσισε να στοχεύσει ψηλότερα.
Γιατί τον κ. Σημίτη;
Γιατί ο Σημίτης εκφράζει αυτό που οι ουτιδανοί πολέμιοί του αδυνατούν να γίνουν. Γιατί εκφράζει την άλλη Ελλάδα. Την Ελλάδα του εκσυγχρονισμού, της σοβαρότητας, της υπευθυνότητας, των επιτυχιών. Γιατί ο Σημίτης είναι ο Πρωθυπουργός της ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ, το κορυφαίο επίτευγμα της Μεταπολίτευσης. Της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ, παρά τις λυσσαλέες αντιδράσεις της Τουρκίας. Της διοργάνωσης των πλέον επιτυχημένων Ολυμπιακών Αγώνων από την πιο μικρή χώρα. Των ανυπέρβλητων έργων υποδομής, Μετρό, Αεροδρόμιο, Αττική Οδό, Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, των 18 σύγχρονων νοσοκομείων, των ΚΕΠ, και πολλών άλλων. «Δεν αμφισβητώ ότι έκανε σημαντικά έργα», παραδέχτηκε ο Α. Τσίπρας. Αλλά δεν μπόρεσε να πατάξει τη διαφθορά. «Ούτε ζήτησε μια συγνώμη». Συνεπώς είναι ύποπτος για διαφθορά. Ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει.
Γιατί τώρα;
Γιατί Τσίπρας και Καμμένος έχουν συνειδητοποιήσει ότι βρίσκονται σε πορεία αποδρομής, μη αναστρέψιμης. Πανικόβλητοι πέρασαν την κόκκινη γραμμή. Η απόπειρα να πλήξουν ηθικά έναν πρώην Πρωθυπουργό με την προσφορά στη χώρα και την υποδειγματική προσωπική και οικογενειακή ζωή του Κ. Σημίτη αποτελεί πολιτική αλητεία.
Πετυχαίνουν αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα.
- Προκαλούν καταλυτικές συγκρίσεις ανάμεσα στο έργο του Κ. Σημίτη και τις δικές τους καταστρεπτικές οικονομικές, κοινωνικά και θεσμικά, «έργα και ημέρες».
- Συσπειρώνουν την Κεντροαριστερά, την οποία επιδιώκουν να λεηλατήσουν.
- Αποκαλύπτουν ότι στόχος τους δεν είναι η πάταξη της διαφθοράς αλλά η ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής και η δίωξη πολιτικών αντιπάλων στην πορεία προς τις εκλογές.
Απομονωμένοι από το σύνολο του πολιτικού κόσμου και τους δημοκρατικούς πολίτες δυναμιτίζουν το πολιτικό κλίμα και ευτελίζουν τους δημοκρατικούς θεσμούς. Εργαλειοποιούν ακόμη και τη Δικαιοσύνη. Αποδεικνύουν ότι δεν είναι απλώς ανίκανοι. Είναι ικανοί για όλα.-
