Η συνάντηση των ηγετών της Ε.Ε. στην Σύνοδο Κορυφής, παρ’ ότι επισήμως απέφυγε να θίξει το θέμα των προσώπων, σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις του κ. Τουσκ, εν τούτοις άνοιξε το θέμα και έβαλε στο τραπέζι με καθαρό τρόπο την σοβαρή αμφισβήτηση της υποψηφιότητας Βέμπερ του Λαϊκού Κόμματος για την Κομισιόν. Η δημόσια παρέμβαση του κ. Μακρόν σε αντιπαράθεση της τοποθέτησης Μέρκελ η οποία επανέφερε την υποψηφιότητα Βέμπερ, επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις ότι ο επικεφαλής του Λαϊκού Κόμματος πολύ δύσκολα θα πάρει την απαιτούμενη πλειοψηφία στο νέο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 21 Ιουνίου. Απέναντί του αναδύονται με μεγάλες πιθανότητες οι υποψηφιότητες είτε του Σοσιαλιστή κ. Τίμμερμανς είτε του μέλους του Λαϊκού Κόμματος (αλλά γάλλου) κ. Μπαρνιέ που διαχειρίζεται τις διαπραγματεύσεις για το Brexit. Στα αουτσάιντερ η Δανέζα επίτροπος και κάποιοι άλλοι με λιγότερες πιθανότητες, αναφέρει το capital.gr.
Η άμεση όμως συνέπεια αυτής της τροπής ανοικτά εις βάρος του κ. Βέμπερ φέρνει στο προσκήνιο την σαφή προοπτική της επιστροφής της υποψηφιότητας του Γενς Βάιντμανγια την θέση του κ. Ντράγκι σε περίπτωση που το Βερολίνο υποχρεωθεί να εγκαταλείψει την υποψηφιότητα Βέμπερ…
Το ενδεχόμενο όμως αυτό δημιουργεί από μόνο του ένα διαφορετικό “περιβάλλον” και προοπτικές όσο αφορά την νομισματική πολιτική της ΕΚΤ μετά τον Οκτώβρη. Ο κ. Βάιντμαν ήταν εξ αρχής και παρέμεινε σταθερά αντίθετος στις πολιτικές ποσοτικής χαλάρωσης του κ. Ντράγκι. Αντίθετος στο ΟΜΤ, αντίθετος στα αρνητικά επιτόκια και υπέρμαχος μιας ταχύτερης ομαλοποίησης της νομισματικής πολιτικής, με αύξηση επιτοκίων και επίσπευση της “απόσβεσης” του QE.
Κάτι τέτοιο βέβαια, ακόμα και σε επίπεδο πρόθεσης-εξαγγελίας, θα προκαλούσε την άμεση αντίδραση των αγορών με συνέπειες ιδιαίτερα στα ομόλογα των υπερχρεωμένων χωρών, όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και γενικότερα οι χώρες της Ν. Ευρώπης, όπως επίσης και τα τραπεζικά συστήματα των χωρών αυτών και όσων έχουν πολλά ανοίγματα σ’ αυτές…
Όπως παρατηρούν αναλυτές μεγάλων επενδυτικών τραπεζών το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα παραμένει ιδιαίτερα ευάλωτο, καθώς ούτε η ενοποίηση του τραπεζικού συστήματος έχει ολοκληρωθεί, ούτε η ενιαία αγορά κεφαλαίων έχει προχωρήσει. Παράλληλα ο ESM δεν έχει ακόμα προικοδοτηθεί με εκείνες τις αρμοδιότητες οι οποίες θα μπορούσαν να υποκαταστήσουν τις δυσκολίες (είτε λόγω πολιτικής είτε λόγω περιορισμένης αρμοδιότητας) παρέμβασης της ΕΚΤ. Και σε κάθε περίπτωση κανείς από τους υποψηφίους πολύ περισσότερο ο κ. Βάιντμαν δεν φαίνεται ικανός να κινηθεί με την ευελιξία και την πολιτική ευκινησία του Μάριο Ντράγκι. Ακόμα όμως και οι εναλλακτικοί υποψήφιοι, μεταξύ των οποίων ο γάλλος Φρανσουά Ντε Γκαλώ ή ο γνωστός μας Φιλανδός Ολι Ρέν, κατά γενική ομολογία δεν φαίνεται να διαθέτουν την ευελιξία, παρ’ ότι δεν χαρακτηρίζονται από την “ακαμψία” του κ. Βάιντμαν.
Για τον λόγο αυτό άλλωστε οι ανησυχίες των αγορών αρχίζουν έτσι κι αλλιώς να πυκνώνουν όσο πλησιάζει η ημέρα της αντικατάστασης του… Μάριο.
