Πολλοί, ακόμα και καθιερωμένοι γραφιάδες, αναφέρονται στην ελληνική κοινωνία -συνήθως με επαίνους- χωρίς ωστόσο να την έχουν «μετρήσει» συστηματικά. Ίσως αυτό βοηθά στην αυτοπεποίθησή μας, όμως δεν βοηθά στην κρίση μας και στις επιλογές των διεκδικήσεών μας.
Στη «μέτρηση» μπορεί να συμβάλουν οι πιο κάτω συγκρίσεις με την ΕΕ.
Του Διονύση Γουσέτη
Είναι μια επιλογή από στατιστικές που έχω συγκεντρώσει τις δυο τελευταίες δεκαετίες, από διάφορες πηγές.
Είμαστε πρώτοι σε: Γήρανση πληθυσμού, μέγεθος κράτους, διαφθορά, απεργίες, ανεργία, αρνησιδικία, καπνιστές, αλκοόλ, ναρκωτικά, παχυσαρκία, εκτρώσεις, τροχαία ατυχήματα, εξαγωγή φοιτητών, ατμοσφαιρική ρύπανση, τραγούδι και χορό, τηλεθέαση, αριθμό τηλεοράσεων ανά νοικοκυριό, ιδιωτικές δαπάνες για υγεία και παιδεία, γιατρούς, πλαστικές εγχειρήσεις, τοκετούς με καισαρική, ρατσισμό, ξενοφοβία, παραβιάσεις πολεοδομικής νομοθεσίας, περιβαλλοντικές παραβάσεις, βρωμιά πρωτεύουσας, ακρίβεια, φοροδιαφυγή, ιδιοκατοίκηση, παραοικονομία, στρατιωτικές δαπάνες, σπατάλη δημοσίου χρήματος, σπατάλη ενέργειας, αντιαμερικανισμό, ευρωσκεπτικισμό, ποσοστά νεοναζί, θρησκευτικότητα, παιδική θνησιμότητα, τζόγο, αντισημιτισμό, ισοβίτες.
Είμαστε τελευταίοι σε: Ανάγνωση εφημερίδων, πωλήσεις, δανεισμό και ανάγνωση βιβλίων, χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή, πολιτικές ελευθερίες, ελευθερία του τύπου, διαχείριση σκουπιδιών, ανακύκλωση, δωρητές οργάνων, εκπροσώπηση των γυναικών στις δομές εξουσίας, συνθήκες διαβίωσης ηλικιωμένων, παροχή ασύλου, δίκτυο σιδηροδρόμων, μουσεία, βιβλιοθήκες, κινηματογράφο, ραδιόφωνο, θέατρο, μουσικές συναυλίες, δαπάνες για αναψυχή και πολιτιστικές δραστηριότητες, πράσινο στις πόλεις, ξένες επενδύσεις, πρόνοια, παιδεία, ποιότητα λαμβανόμενης γνώσης, ανταγωνιστικότητα, προστασία του περιβάλλοντος, ενσωμάτωση νομοθεσίας ΕΕ, εφαρμογή κοινοτικών οδηγιών, απορρόφηση των κονδυλίων της ΕΕ, γονιμότητα, κοινωνική δικαιοσύνη.
Επίσης, είμαστε η μοναδική χώρα της Ε.Ε. που εικόνες παρελαύνουν με τιμές αρχηγού κράτους. Που δεν έχει καύση νεκρών. Που έχει αδέσποτα σκυλιά, δυο εκ. αυθαίρετα ακίνητα και μαθητικές παρελάσεις. Που οι δημόσιοι υπάλληλοι αμείβονται περισσότερο από τους ιδιωτικούς.
Αν προσέξει κανείς, διαπιστώνει ότι τα συντριπτικά περισσότερα από αυτά τα αρνητικά ρεκόρ δεν οφείλονται στο DNA μας, αλλά στο ότι δεν έχουμε ή δε σεβόμαστε τους θεσμούς. Συνεπώς, με κάθε θυσία πρέπει να διεκδικήσουμε την παραμονή μας στην Ε.Ε.
Εκτός από οικονομική βοήθεια για την επιβίωσή μας, οι Ευρωπαίοι μας προσφέρουν, και ενίοτε μας επιβάλλουν, θεσμούς.
Είναι πλήθος οι Έλληνες που μεταναστεύουν στην Ευρώπη εγκλιματίζονται στους θεσμούς και διαπρέπουν. Ένας προσφιλής μου μετανάστης, καθηγητής πανεπιστημίου στο Εδιμβούργο, μου είπε: «Αυτό που κυρίως εμποδίζει τον επαναπατρισμό μου δεν είναι η εξοντωτική φορολογία, ούτε τα capital controls, ούτε η κοινωνική αδικία. Είναι η ‘καφρίλα’ που επικρατεί» (Κάφρος: κάποιος που δρα χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψη του τα συναισθήματα η την ενόχληση των άλλων).
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ