Ειλικρινά δεν θα ήθελα να σχολιάσω κάποιους που σχολιάζουν τις απόψεις μου- δικαίωμα τους άλλωστε- αλλά θεωρώ ότι οι απόψεις που εξέφρασα περί των καταλήψεων και της εισβολής στην Εκκλησία, απόψεις αυτονόητες για κάθε κανονικό ευρωπαϊκό κράτος, δεν έχουν ιδεολογικό υπόβαθρο.
Του Χάρη Παυλίδη
Ο σεβασμός στην εφαρμογή και στη τήρηση των νόμων δεν αποτελεί προαπαιτούμενο κανενός δεξιού, αριστερού ή κεντρώου αφηγήματος. Παρ’ όλα αυτά θα το κάνω, μια και αδυνατώ να κατανοήσω τον τρόπο σκέψης κάποιων όψιμων «προοδευτικών», οι οποίοι μάλιστα εμφανίζονται πρόθυμοι να μας κάνουν και μαθήματα φιλελευθερισμού. Ωστόσο τα σχόλια τους αποδεικνύουν ότι ένα μέρος της κοινωνίας διακατέχεται από πολιτικές ψυχώσεις.
Δηλαδή, είναι «προοδευτικό» να μπουκάρεις «ειρηνικά» σ’ έναν Ιερό Ναό και να πετάς προκηρύξεις, είναι «αριστερό» να καταλαμβάνεις δημόσια περιουσία, ή με το «έτσι θέλω» να χρησιμοποιούν την ιδιοκτησία του άλλου; άραγε θα άρεσε σε όλους αυτούς τους «προοδευτικούς» να καταπατούσαν την περιουσία τους, ή να πρόσβαλλαν τα πιστεύω τους;
Αλήθεια, σε ποιο πολιτικό σύστημα μια «συλλογικότητα»- για να χρησιμοποιήσω και μια έννοια trendy- μπορεί να παίρνει το νόμο στα χέρια της για να επιβάλλει το δικό της αξιακό κώδικα; Και από που και έως που θεωρείται «αντιδραστική» η επίκληση του Συντάγματος, αλλά είναι «προοδευτική» η καταπάτησή του;
Ευθέως και χωρίς περιστροφές αγαπητοί φίλοι, οι απόψεις σας δεν είναι ούτε προοδευτικές ούτε αριστερές. Είναι απόψεις που ενισχύουν ακραίες συμπεριφορές και ενδυναμώνουν το επικίνδυνο φλερτ που έχει αναπτυχθεί μεταξύ μιας μεγάλης μερίδας της κοινωνίας με το λαϊκισμό.
Ένας φίλος σχολίασε ότι θα έπρεπε αντί να επικαλούμαι το Σύνταγμα, όσον αφορά στην Ορθοδοξία, να «παλεύω» για το διαχωρισμό Εκκλησίας- Κράτους. Τρία πουλάκια… Τι σχέση μπορεί να έχει ο διαχωρισμός με τον αυτονόητο σεβασμό που οφείλουμε όλοι έναντι των ιερών χώρων που εκκλησιάζονται οι πιστοί, μόνο ο ίδιος γνωρίζει.
Κάποιος άλλος σχολιάζει ότι αυτοί που προσβάλλουν τον θρήσκευμα στην Ελλάδα- έτσι ακριβώς- δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι καταληψίες! Την Εκκλησία ντροπιάζουν, υποστηρίζει, «διάφοροι από μέσα» και ο Μητροπολίτης Σεραφείμ. Προφανώς αναφέρεται στον Πειραιώς και υπό μια έννοια δεν έχει και πολύ άδικο. Ωστόσο, διαλάθει της προσοχής του ότι η κα Δούρου κέρδισε την Περιφέρεια Αττικής από τον Πειραιά. Και ο νοών νοείτω.
Σε κάθε περίπτωση πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι όταν κάποιος εκφράζει απόψεις, υπερασπιζόμενος την ελευθερία και το σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων- συμπεριλαμβανομένων και των θρησκευτικών πεποιθήσεων- την ισονομία και την αστική ηθική, δεν σημαίνει ότι συντάσσεται με τον συντηρητισμό ορισμένων εκκλησιαστικών κύκλων.
Επί της ουσίας τώρα η έκδηλη αμηχανία της κυβέρνησης, σε συνδυασμό με τις ανοησίες που ακούγονται από κυβερνητικά χείλη, δεν συνάδουν ούτε με την Αριστερά ούτε με τον πολιτισμό. Επιπλέον όταν στοχοποιούνται οι εκκλησίες, ενώ συγχρόνως κλιμακώνονται οι ακραίες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας από περιθωριακές «συλλογικότητες», η σιωπή της κυβέρνησης συνιστά βαρύτατο ολίσθημα.
Να σας θυμίσω ποιά «παιδιά έκαψαν την Αθήνα στα λεγόμενα «Δεκεμβριανά» επί Καραμανλή, ή ποιοι μετείχαν της καταστροφής ολόκληρου οικοδομικού τετραγώνου όταν έχασαν τη ζωή τους τρεις άνθρωποι που είχαν την ατυχία να εργάζονται στη Marfin; Σημειώστε ότι στη Σταδίου, απέναντι από το κατεστραμμένο οικοδομικό τετράγωνο, βρίσκεται η επιτοίχια πλάκα που υπενθυμίζει στους περαστικούς ότι σ’ εκείνη τη γωνία δολοφονήθηκε ο Σωτήρης Πέτρουλας.
Τι σχέση έχει εκείνη η Αριστερά με τους σημερινές «συλλογικότητες»; Εκείνα τα παιδιά με τα σημερινά «παιδιά»; Γι αυτές τις σχέσεις ανατρέξτε στο βιβλίο του αείμνηστου Βασίλη Ραφαηλίδη με τίτλο: «Στοιχειώδης Αισθητική».
Θα βρείτε πολλές ενδιαφέρουσες απαντήσεις, ειδικά τώρα που η μιζέρια και η αθλιότητα έχει ξεβράσει στην επιφάνεια κάθε λογής «αριστερούς» Πολάκηδες. Τα υπόλοιπα αποτελούν προφάσεις εν αμαρτίαις.