Εάν ο Τζέιμι Ντίμον της JP Morgan θεωρείται σήμερα ο καλύτερος τραπεζίτης της Wall Street, το οφείλει στην απόφασή του να απορροφήσει την Bear Stearns τον Μάρτιο του 2008, την ώρα που η επαπειλούμενη κατάρρευση της άλλοτε σεβάσμιας χρηματιστηριακής εταιρείας υποσχόταν να συμπαρασύρει το σύνολο του αμερικανικού χρηματοοικονομικού συστήματος στην άβυσσο.
Με αυτή την υψηλού ρίσκου κίνηση, ο Ντίμον έγινε ο πολυτιμότερος συνεργάτης της Federal Reserve στην προσπάθεια της να σώσει τις αμερικανικές τράπεζες από την καταστροφή, αλλά και έκανε το σημαντικό πρώτο βήμα, ώστε η JP Morgan να θεωρείται σήμερα ο μεγάλος κερδισμένος της κρίσης του 2008. Όταν, την περασμένη εβδομάδα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα χρειάστηκε να ενορχηστρώσει έναν ανάλογο «γάμο» για να σώσει την ισπανική Banco Popular από ένα bank run που απειλούσε να «μολύνει» και το υπόλοιπο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, η Ανα Μποτίν της Santander έπαιξε, σαν ένας Ευρωπαίος Ντίμον, τον ρόλο του «λευκού ιππότη». Παρότι είναι ακόμα πολύ νωρίς για να γνωρίζει κανείς εάν το ριψοκίνδυνο αυτό στοίχημα θα την καθιερώσει ως την καλύτερη τραπεζίτη της Ευρώπης, εντούτοις είναι εμφανές ότι η 56χρονη κληρονόμος της ισπανικής δυναστείας των Μποτίν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης που δίνει το ευρωπαϊκό banking για την επιβίωση και την ανάκαμψη, αναφέρει το ependisinews.
Ασφαλώς, η Banco Popular δεν είχε τη συστημική σημασία της Bear Stearns. Ομως, η πώλησή της στη Santander αντί του συμβολικού ποσού του 1 ευρώ, λίγο προτού χρεοκοπήσει, θεωρείται ένα σημαντικό ορόσημο για την ευρωζώνη. Ηταν η πρώτη φορά που το νέο ευρωπαϊκό πλαίσιο για την εκκαθάριση χρεοκοπημένων τραπεζών δοκιμάστηκε στην πράξη και, με τη βοήθεια της Μποτίν, οι αρμόδιες Αρχές της Φρανκφούρτης τα πήγαν περίφημα. Πλέον, μπορούν να αισιοδοξούν ότι θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν και άλλες δυσκολότερες περιπτώσεις χρεοκοπημένων τραπεζών, καθώς, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η λίστα των «υποψηφίων» περιλαμβάνει και άλλα ονόματα, τόσο από την Ισπανία όσο και από την Πορτογαλία.
Ομως, εάν η κατάρρευση αυτής της ισπανικής τράπεζας, που διατηρούσε στενούς δεσμούς με τη ρωμαιοκαθολική θρησκευτική οργάνωση του Opus Dei, έδωσε σε κάποιον την ευκαιρία να λάμψει, αυτοί δεν ήταν οι γραφειοκράτες της ΕΚΤ και της ενιαίας εποπτικής Αρχής του SSM. Το deal της Ανα Μποτίν θα έκανε τον πατέρα της, Εμίλιο, υπερήφανο, λένε όσοι γνώρισαν τον «πατριάρχη» του ισπανικού banking. Με τη σκληρή, αλλά εύστοχη στρατηγική της, η ισχυρή κυρία της Santander έδειξε ότι έχει κληρονομήσει το ταλέντο του πατέρα της στα deals.
Οι άνθρωποι της Μποτίν έβαλαν κάτω τα χαρτιά και τα νούμερα για την εξαγορά της Popular δύο φορές από τις αρχές του χρόνου. Ομως, η τραπεζίτης αποφάσισε να κάνει την κίνησή της μόνο όταν η ανταγωνιστική τράπεζα βρισκόταν πια στο χείλος του γκρεμού. Πραγματικά, την περασμένη εβδομάδα, η Popular έμαθε τι σημαίνει bank run: Οι πελάτες της απέσυραν καταθέσεις με ρυθμούς 2 δισ. ευρώ την ημέρα και η κεφαλαιοποίησή της μειώθηκε στο μισό σε τέσσερις ημέρες, καθώς τα hedge funds άρχισαν να ποντάρουν επιθετικά στη χρεοκοπία της. Στις 6 Ιουνίου, η ευρωπαϊκή Αρχή Single Resolution Board (SRB) έκρινε ότι η τράπεζα «είναι χρεοκοπημένη ή αναμένεται να χρεοκοπήσει» και το επόμενο πρωινό η Santander έκανε την κίνησή της. Αλλωστε, τις προηγούμενες ημέρες ολόκληρη η ισπανική κυβέρνηση είχε πέσει στα πόδια της Μποτίν, παρακαλώντας την να εξετάσει μια εξαγορά. Αρχικά την πλησίασε ο υπουργός Οικονομικών Λουίς ντε Γκίντος, όταν οι δυο τους συναντήθηκαν στη συνεδρίαση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ και στη συνέχεια χρειάστηκε να την πάρει στο τηλέφωνο ο ίδιος ο πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι.
Τελικά, αγοράζοντας την Popular αντί 1 ευρώ, η Μποτίν ανέλαβε 37 δισ. ευρώ σε κόκκινα δάνεια, αλλά πήρε παράλληλα 4 εκατ. νέους πελάτες και 34 δισ. ευρώ εξυπηρετούμενα δάνεια προς μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που συνοδεύονται από υψηλά περιθώρια κέρδους. «Ο Εμίλιο θα χαμογελούσε πλατιά», είπε στους «Financial Times» η Σίλα Μπερ, που έχει διατελέσει υπεύθυνη της εποπτικής Αρχής του αμερικανικού τραπεζικού συστήματος.
Με την κίνησή της αυτή, η επικεφαλής της Santander αποδεικνύει ότι οι Μποτίν έχουν το DNA του dealmaker. Ο πατέρας της κατάφερε μέσα από μια σειρά εξαγορών να μετατρέψει αυτό το ισπανικό όνομα σε έναν παίκτη πρώτης γραμμής στο διεθνές τραπεζικό στερέωμα. Και, παρότι η Ανα ανήκει στην τέταρτη γενιά των Μποτίν που κάθονται στο τιμόνι της Santander από την ίδρυσή της, το 1857, εντούτοις όσοι τη γνωρίζουν διαβεβαιώνουν ότι η θέση αυτή κάθε άλλο παρά της χαρίστηκε.
Αφότου σπούδασε στη Βρετανία και τις ΗΠΑ, η Μποτίν ξεκίνησε την καριέρα της στην JP Morgan, πριν να αναλάβει τη διεθνή επέκταση της Santander, με έμφαση στις αγορές της Λατινικής Αμερικής. Ολα αυτά τα χρόνια, ο πατέρας της υπήρξε κάτι παραπάνω από απαιτητικός απέναντί της. Και έτσι όταν εκείνος πέθανε ξαφνικά, το 2014, και η Ανα ανέλαβε τα ηνία, πλέον γνώριζε την τράπεζα απ’ έξω και ανακατωτά. Η γερμανική εφημερίδα «Handelsblatt» διαπίστωνε έκπληκτη πριν από έναν χρόνο ότι η Santander είναι η πιο κερδοφόρα τράπεζα σε ολόκληρη την ευρωζώνη.
Για να το πετύχει αυτό, η κοσμοπολίτισσα τραπεζίτης δεν δίστασε να επιβάλει το δικό της διοικητικό στιλ, που απέχει πολύ από εκείνο του πατέρα της. Οι συνεργάτες της την αποκαλούν απλώς Ανα, εγκαταλείποντας την προσφώνηση «el presidente», με την οποία απευθύνονταν στον Εμίλιο Μποτίν. Αλλωστε, παρά το αριστοκρατικό στιλ και την πάντα αψεγάδιαστη εμφάνισή της, η τραπεζική κληρονόμος φροντίζει να δείχνει ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο. Εδωσε τέλος στην απάνθρωπη συνήθεια του πατέρα της να προγραμματίζει συσκέψεις και συμβούλια για την Κυριακή, αφού και η ίδια αφιερώνει τα Σαββατοκύριακά της στην οικογένεια και στα χόμπι της. Κάνει σκι στο Γκστάαντ, χαλαρώνει στο ράντσο της στη Νότια Ισπανία ή τελειοποιεί τις κινήσεις της στο γκολφ.
