Δεν έγιναν ξαφνικά οι Έλληνες βίαιοι, αγενείς και εαυτούληδες. Δεν γίνεται να επιρριφθούν όλες οι ευθύνες στους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Τα αίτια είναι βαθύτερα…
Του Χάρη Παυλίδη
Κάτι δεν πάει καλά σ’ αυτή τη χώρα και η πιθανότερη αιτία είναι η έλλειψη παιδείας. Όχι ότι τα πράγματα ήταν καλύτερα στο παρελθόν, αλλά τα τελευταία χρόνια- εξ αιτίας και της κρίσης- αναδείχθηκαν όλα εκείνα τα συμπλεγματικά σύνδρομα που η ευμάρεια(τεχνητή ή όχι) απέκρυπτε προκειμένου να μη χαλάσει ο μύθος του Έλληνα.
Δεν μπορώ να φανταστώ, όπως και κάθε νοήμων πολίτης, ότι ξαφνικά οι Έλληνες έγιναν βίαιοι, αγενείς, αγοραίοι και εαυτούληδες.
Δεν μπορώ, εν ολίγοις, να επιρρίψω όλες τις ευθύνες στο ΣΥΡΙΖΑ και στους ΑΝΕΛ, έστω κι αν ο συνδυασμός των δύο κομμάτων συνθέτει ένα απολύτως αντιαισθητικό αποτέλεσμα. Τα αίτια είναι βαθύτερα.
Απλώς κάνουν πλέον αίσθηση περιστατικά που υπερβαίνουν τα όρια της απρέπειας, γιατί το κράτος ως έννοια έχει απολέσει το κύρος του.
Προφανώς περιστατικά βίας και παρεκκλίσεων από το κοινωνικά παραδεκτό, συμβαίνουν και σε άλλες χώρες. Η συχνότητα όμως στην Ελλάδα είναι τόση που αναμφισβήτητα την κατατάσσει στις πρώτες σειρές χωρών στις οποίες δεν λειτουργούν επαρκώς οι θεσμοί. Η «άτιμη» κοινωνία αποτελούσε μια καλή δικαιολογία ώστε πράξεις υποδεέστερες των σημερινών να βρίσκουν ελαφρυντικά.
Σήμερα το «άτιμη» έχει αντικαταστήσει η κρίση που πολλές φορές αποτελεί το άλλοθι όσων «ξεσπούν» στις περιουσίες είτε των ιδιωτών είτε του δημοσίου. Αν μάλιστα σκεφθεί κανείς ότι οι καταστροφές πληρώνονται από τους φορολογούμενους, γίνεται αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος.
Ενός προβλήματος που επιδεινώνεται καθημερινά με ευθύνη όλων όσοι εκ του ρόλους τους καλλιεργούν τα πρότυπα στη κοινωνία. Πρωτίστως των ανθρώπων που στελεχώνουν τη Νομοθετική Εξουσία(Κοινοβούλιο), Εκτελεστική Εξουσία(Δημόσια Διοίκηση), Δικαστική Εξουσία(Δικαιοσύνη), των πολιτικών, του επιχειρηματικού κόσμου, καθώς και των ΜΜΕ.
Όσον αφορά στο λαό, η αναπαραγωγή στερεοτύπων που έχουν πάρει μορφή εθνικής ταυτότητας τον έχουν καταστήσει συνυπεύθυνο για τον παρακμιακό κατήφορο που έχει πάρει η χώρα. Και μόνο τα τελευταία περιστατικά-που θυμίζουν χώρα του τρίτου κόσμου και πάντως όχι της Ευρώπης- δείχνουν το μορφωτικό επίπεδο ηγεσίας και λαού.
Σ’ έναν αγώνα ποδοσφαίρου από τύχη δεν υπήρξαν νεκροί, ενώ τα όσα επακολούθησαν ξύπνησαν το «ρήγμα» που συνήθως προκαλούσε δονήσεις μεταξύ Θεσσαλονίκης και Αθήνας. Ως συνήθως πίσω από το μίσος οι παράγοντες που εκμεταλλεύονται τα λούμπεν στοιχεία των ομάδων προκειμένου να ισχυροποιήσουν τον παρεμβατικό τους ρόλο στα δημόσια πράγματα.
Σ‘ ένα Περιφερειακό Συμβούλιο συμπλέκονται αιρετοί παράγοντες, υποτίθεται μορφωμένοι, ενώ στη συνέχεια οι βιαιοπραγίες μεταφέρονται μέσω της τηλεόρασης και του διαδικτύου στα σπίτια εκατομμυρίων τηλεθεατών. Το χειρότερο είναι ότι, αν εκείνη τη στιγμή διενεργείτο μέτρηση της κοινής γνώμης, η πλειονότητα των ερωτωμένων θα δήλωναν ενθουσιασμένοι με το θέαμα.
Σ’ έναν αγώνα υδατοσφαίρισης μεταξύ δύο γυναικείων ομάδων οπαδοί υβρίζουν τον παρευρισκόμενο υπουργό και εκείνος αντί να αποχωρήσει προβαίνει σε χειρονομίες που κάθε άλλο παρά τιμούν τον ίδιον, το παιδί του για το οποίο εξεμάνη, την ιδιότητα του, αλλά και την κυβέρνηση. Αν ένας υπουργός συμπεριφέρεται ως «συνδεσμίτης», δεν είναι υποκριτικό ο συνάδελφός του επί της Δικαιοσύνης να τιμωρεί μια ομάδα για παρόμοιες συμπεριφορές των οπαδών της, ή έναν παίκτη που έκανε την ίδια με τον υπουργό άσεμνη ενέργεια;
Τρία διαφορετικά περιστατικά, μόλις σε τρεις ημέρες και πολλά μικρότερα ή μεγαλύτερα όλο το προηγούμενο διάστημα, επιβεβαιώνουν ότι η χώρα έχει πάρει τη κατηφόρα και δύσκολα θα σταματήσει. Ακόμα και το περιστατικό με τον οργισμένο(«άτιμη κοινωνία») που πυροβόλησε on camera έξω από το δικαστήριο, φανερώνουν την πλήρη διάλυση του κράτους. Μια χώρα σε παρακμή, μια πολιτική ηγεσία που όταν δεν βάζει δημοσιογράφους τρία μέτρα κάτω απ’ τη γη κάνει άσεμνες χειρονομίες κι ένας λαός απαίδευτος που συμμετέχει ακούσια ή εκούσια στον εξευτελισμό της πατρίδας του.
Το «ηθικό δίδαγμα» δια στόματος Νίκου Δήμου: » Ο Έλληνας, όταν βλέπει τον εαυτό του στον καθρέφτη, αντικρίζει είτε τον Μεγαλέξαντρο, είτε τον Κολοκοτρώνη, είτε (τουλάχιστον) τον Ωνάση. Ποτέ τον Καραγκιόζη…»
*O Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος του NEWS 247, πολιτικός σχολιαστής στο Κανάλι 1
ΠΗΓΗ: NEWS247.GR