Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Δεν μας χωρίζουν παρά λίγες ώρες από την έναρξη του αγώνα για την κατάκτηση των τεσσάρων επάθλων που δεν είναι άλλα από τις τηλεοπτικές άδειες πανελλήνιας εμβέλειας. Η κυβέρνηση ισχυρίστηκε αρχικά ότι με βάση μελέτη ινστιτούτου της Φλωρεντίας τόσες μπορούν να δοθούν μια και τέσσερεις μόνο χωρούν, στο φάσμα των ψηφιακών συχνοτήτων.
Όμως το ψέμα, όπως έλεγαν μέχρι χθες οι συριζαίοι, έχει κοντά ποδάρια. Κι αυτό γιατί άλλη μελέτη του ΕΜΠ αυτή, υποστηρίζει ότι μπορούν να χωρέσουν μέχρι και 16 κανάλια υψηλής ευκρίνειας.
Το ερώτημα που τίθεται είναι πως υπολογίστηκαν τα τέσσερα κανάλια την ώρα, που δεν μας έχει αποκαλύψει ο αρμόδιος υπουργός πόσες πανελλαδικές άδειες θα δώσει στα θεματικά κανάλια, αλλά και ποιο το περιεχόμενο αυτών των τηλεοπτικών σταθμών.
Επίσης πόσοι ανά περιφέρεια θα είναι οι περιφερειακοί σταθμοί, που και αυτοί με την σειρά τους καλύπτουν κάποιες συχνότητες. Όλα αυτά τα κρίσιμα στοιχεία παραμένουν άγνωστα, για τα οποία δεν θα αποφασίσει το ΕΣΡ, που έχει καταργηθεί, αλλά ο υπουργός Επικρατείας στον οποίο κατά παράβαση του Συντάγματος εκχωρήθηκαν όλες αυτές οι αρμοδιότητες.
Με αυτή την έννοια το παιχνίδι δεν παίζεται με ανοιχτά χαρτιά και το κερασάκι, που διοχετεύεται για λόγους επικοινωνιακούς στην κοινή γνώμη, ότι θα τα πάρουμε χοντρά από τους καναλάρχες υποκρύπτει πονηρές προθέσεις, που δεν είναι άλλες από τον πολιτικό-κομματικό έλεγχο του τηλεοπτικού πεδίου.
Εδώ γίνεται φανερό ότι το παρόν κυβερνητικό σχήμα, δεν παίζει με καθαρούς όρους το παιχνίδι των τηλεοπτικών αδειών μια και οι πραγματικές προθέσεις τους είναι παραπάνω από φανερές.
Στο ερώτημα αν έπρεπε να προκηρυχθούν οι άδειες κανείς δεν μπορεί να πει όχι, όμως με αποσπασματικές προκηρύξεις γίνεται ηλίου φαεινότερο, ότι επιχειρείται μια πολιτική απάτη, που δεν έχει καμιά σχέση με δημοκρατικές διαδικασίες.
Από την άλλη πλευρά το επιχείρημα ότι η αγορά τόσους σταθμούς χωράει, αποδεικνύει καθεστωτικές νοοτροπίες, που συμβαίνουν μόνο σε αυταρχικά καθεστώτα και όχι σε δημοκρατίες, όπως αυτές που έχουμε γνωρίζει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Γιατί κρατώντας επτασφράγιστο μυστικό το πόσες πανελλαδικές θεματικές άδειες και πόσες περιφερειακές θα δοθούν, δεν μας απαντούν στο αυτονόητο ερώτημα, αν θα τους αντέξει η αγορά των 200 εκατομμυρίων που επικαλείται ο Α. Τσίπρας.
Η όλη διαδικασία είναι για γέλια και για κλάματα μαζί, μια και την ώρα που οι Έλληνες καλούνται να πληρώσουν τα μαλλιοκέφαλα τους για τον ΕΝΦΙΑ και τους κάθε λογής φόρους, αυτούς που συλλήβδην προεκλογικά ως αντιπολίτευση είχε καταργήσει μαζί με την διαγραφή του χρέους ο Α. Τσίπρας.
Το θέμα των αδειών, πέρα από την οικονομική του διάσταση, είναι άμεσα συνδεδεμένο με την πολυφωνία, που εκφράζεται από την πληθώρα των ΜΜΕ και κατά προέκτασή με τις δημοκρατικές αρχές, που πρέπει να διέπουν την κοινωνία μας.
Τα επιχειρήματα είναι έωλα και δεν αντέχουν σε καμιά λογική προσέγγιση. Θυμίζουν παπατζήδες που στο παρελθόν βλέπαμε στο κέντρο της Αθήνας.
Γιατί πέρα από τις ελλείψεις πιστοποιήσεων, που διαπίστωσαν οι διαγωνιζόμενοι, πέρα από τις εγγυητικές και από που προέρχονται, που γεννάει εύλογα ερωτηματικά και απορίες, πέρα από τους νομικά υπευθύνους, που αποτελούν τα νομικά επιχειρήματα, που επικαλούνται οι νομικοί των επιχειρηματιών, υπάρχει και η ουσία, που αφορά την εμπειρία, το περιεχόμενο, την επένδυση, το προσωπικό κι όλα αυτά δεν διαγράφονται από έναν άσχετο πλειοδότη, που έδωσε ένα ευρώ παραπάνω.
Όλα αυτά με τον τρόπο που γίνονται συνιστούν, πολιτική απάτη, που δυστυχώς τα ελληνικά δικαστήρια δεν μπορούν ή δεν θέλουν να εντοπίσουν. Την απάντηση όπως είναι φυσικό θα δώσουν τα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Και με αυτή την έννοια μπορούμε να λέμε δόξα το Θεό υπάρχει και η Ευρώπη να μας σώζει, από τους Έλληνες νεο-οθωμανούς…
Πηγή: orgi.gr