Ο Σάιμον Μπέιλυ, είναι κορυφαίος σύμβουλος επιχειρήσεων και πετυχημένων ανθρώπων. Ξεκίνησε δε από τίποτε, αλλά ήθελε κάπου να πάει.
«Η επιτυχία είναι στο χέρι σου» είναι ο τίτλος ενός μικρού αλλά περιεκτικού βιβλίου του (Εκδόσεις Ψυχογιός) που πολλοί θα πρέπει να διαβάσουν. Ίσως και ο Καρανίκας, ο τύπος που ως σύμβουλος του Τσίπρα είπε ότι «η αριστεία είναι χολέρα». Τόσο του κόβει, αυτά λέει.
Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
«…Η αριστεία είναι τρόπος ζωής», υποστηρίζει ο Σάιμον «…και όσοι δεν το καταλαβαίνουν σ’ όλη τους τη ζωή θα είναι με δεκανίκια…».
Ιδού τι περιγράφει. «…Πριν κάμποσο καιρό, περιμένοντας την επόμενη πτήση μου σ’ ένα μεγάλο αεροδρόμιο, παρατήρησα μια γυναίκα που είχε πατερίτσες και το αριστερό της πόδι στον γύψο. Καθώς προσπαθούσε να προχωρήσει ανάμεσα στο πλήθος που κινούνταν γρήγορα, είχε την προσοχή της απόλυτα εστιασμένη ακριβώς μπροστά της.
Το ύφος της φανέρωνε ταραχή, αγωνία και ανημποριά. Συνειδητοποίησα πως κάποια στιγμή, σύντομα, τo πόδι της θα γινόταν καλά, ο γύψος θα έφευγε, οι πατερίτσες θα κατέληγαν σε κάποια σκοτεινή ντουλάπα και η ζωή της θα επέστρεφε στους κανονικούς της ρυθμούς.
Και τότε, μια σκέψη εισέβαλε στον νου μου: Ορισμένοι δεν αφήνουν ποτέ τις πατερίτσες τους. Αντίθετα, καταλήγουν μόνιμα εξαρτημένοι από τα πνευματικά και συναισθηματικά δεκανίκια τους.
Αρχικά, ένα δεκανίκι -είτε υλικό, είτε πνευματικό, συναισθηματικό ή διανοητικο- είναι κάτι θετικό. Μας βοηθά, μας υποστηρίζει σε περιόδους τραυματισμού, τραγωδίας ή αναταραχής. Υιοθετούμε μια συγκεκριμένη πεποίθηση προκείμενου να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε ένα σημαντικό συμβάν στη ζωή, μία απογοήτευση ή αναποδιά.
Στηριζόμαστε σε κάποιο μέλος της οικογένειάς μας σε μια δύσκολη ώρα.
Όμως τι συμβαίνει σ’ ένα πόδι που πρέπει να παραμείνει στον γύψο για παρατεταμένο διάστημα και τη δουλειά του την αναλαμβάνουν οι πατερίτσες; Οι μύες ατροφούν. Καταλήγουν, μικροί και αδύναμοι, Μάλιστα, αν επιχειρούσατε να βασιστείτε στις πατερίτσες ακόμη και χωρίς τον γύψο, οι μύες σας πολύ απλά θα εξασθενούσαν από την αχρησία.
Τα δεκανίκια της αμφισβήτησης, του χαμηλού αυτοσεβασμού, της ισχνής αυτοπεποίθησης, της απουσίας στόχου και της ασήκωτης απογοήτευσης σε έχουν εξασθενήσει και έχουν καταστήσει το πνεύμα σου αδύναμο. Είναι καιρός λοιπόν να πετάξεις πέρα τα δεκανίκια και να επιστρέψεις σε μια υγιή ζωή!
Θέλεις να αναζωπυρώσεις τη φλόγα μέσα σου και να απελευθερώσεις τις εξαιρετικές σου δυνατότητες στη δουλειά; Τότε, ξεφορτώσου το δεκανίκι της αποστασιοποίησης! Εντόπισε το πραγματικό νόημα και τον σκοπό πίσω απ’ ό,τι κάνεις. Άλλαξε νοοτροπία. Ανάλαβε την ιδιοκτησία όσων κάνεις και κάνε περισσότερα επειδή αγαπάς αυτό που κάνεις.
Φτάνει στη ζωή κάποια στιγμή που πρέπει να πεις ως εδώ και μη παρέκει, να πετάξεις τα δεκανίκια που σε σακάτεψαν χωρίς καν να το καταλάβεις.
Μην αρκεστείς να κρύψεις τα δε¬κανίκια στο βάθος της ντουλάπας του νου σου, ξέροντας πως βρίσκονται εκεί, αν τα χρειαστείς. Τσάκισέ τα οριστικά, πέταξέ τα τελείως, ώστε να μη στηριχτείς ξανά πάνω τους. Πιάσε τα δεκανίκια με τα δυο χέρια, σήκωσέ τα ψηλά και τσάκισέ τα σαν κλαράκια πάνω στο γόνατό σου.
Μάθε να περπατάς -κι ύστερα να τρέχεις- ξανά με τα πόδια σου. Ξαναχτίσε τους νοητικούς, συναισθηματικούς και πνευμα¬τικούς μυς σου και προχωρά στη ζωή σου.
