Στην αρχή έδωσαν την εντύπωση ότι προχωρούν σε συναινετικό διαζύγιο. Στη συνέχεια όταν έφτασαν στο καυτό θέμα της επιμέλειας των παιδιών και του διαχωρισμού της περιουσίας, βγήκαν τα μαχαίρια. Ποιος θα πάρει τα παιδιά και τι θα πάρει ο ένας και τι ο άλλος;
Του Τάσου Παπαδόπουλου
Ο λόγος για την ολέθρια σχέση Τσίπρα – Καμμένου, που κατέληξε σε ένα άγριο καυγά και σε έναν βίαιο διαχωρισμό, της μέχρι χθες αγαστής οικογένειας.
Οι δύο τακτικιστές, ο ένας με καταβολές κομουνιστικές και ο άλλος με ακροδεξιά παράσημα,ήρθαν προ τετραετίας εις γάμου κοινωνία και όλοι απόρησαν γι’ αυτήν την κατά τα άλλαπαράταιρη σχέση.
Βεβαίως από θέαμα καλά πήγαμε, υπάρχει και η ουσία της πολιτικής για την οποία λίγα, έως ελάχιστα, ακούμε και μαθαίνουμε.
Και για να πάμε στο μείζον, που έχει να κάνει με τις σχέσεις Ελλάδος – Τουρκίας με αφορμή το ταξίδι Τσίπρα στην Άγκυρα. Λίγο πριν πετάξει ο κάτοικος του Μαξίμου στην τουρκική πρωτεύουσα, έγινε γνωστό ότι ο Σουλτάνος επικήρυξε τους «8» Tούρκους στρατιωτικούς,που πήραν ήδη άσυλο στην Ελλάδα, με 700.000 ευρώ το κεφάλι.
Με την κίνηση αυτή, επιχείρησε στην ουσία να δυναμιτίσει την επίσκεψη και παράλληλα να υποδηλώσει, ότι εκ ανατολών γείτονάς μας παίζει το παιχνίδι και η Ελλάδα οφείλει να ακολουθεί. Παράλληλα μια ημέρα πριν ο εκπρόσωπός του, είχε μιλήσει λεπτομερώς για την ατζέντα των συνομιλιών μιλώντας και για νησιά, κάτι που δεν έγινε από την πλευρά της Αθήνας.
Το περιεχόμενο των συνομιλιών επί της ουσίας, δεν το πληροφορήθηκε ο ελληνικός λαός, μια και όλα δείχνουν στην διάρκεια των δυόμισι ωρών της τετ-α-τετ συνάντησης, έγινε μια εφ’ όλης της ύλης συζήτηση και επί των ανεδαφικών αιτιάσεων της Τουρκίας, που ξεπερνούν κατά πολύ τα όσα αναγνωρίζει η Ελλάδα ως διαφορές.
Με ερωτηματικό λοιπόν έχει να κάνει με το τι δέχθηκε να συζητήσει ο Τσίπρας στην κατ’ ιδίαν συνάντησή του με τον Ερντογάν. Ας πάμε όμως στα όσα δημοσίως ακούστηκαν στην συνέντευξη που ακολούθησε.
Στα περί έκδοσης των «8»,που με μελοδραματικό τρόπο παρουσίασε ο Ερντογάν, λέγοντας ότι ήταν αυτοί ήταν που επιχείρησαν να τον δολοφονήσουν, η απάντηση του Τσίπρα περιορίστηκε στα όσα αφορούν την απόφαση του δικαστηρίου και δεν είπε τίποτα για την επικήρυξη, που ανατρέχει στην άγρια δύση.
Δεν απάντησε επίσης όταν ο Σουλτάνος επιχείρησε να βάλει στην ίδια ζυγαριά το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Χάλκη, με τους Μουφτήδες της Θράκης, λέγοντας και ανακρίβειες του τύπου ότι η Θεολογική Σχολή έκλεισε ελλείψει μαθητών.
Δεν είπε απλά ότι το θέμα της εκλογής των Μουφτήδων ανάγεται στα όσα αναφέρονται στην Συνθήκη της Λωζάνης, ενώ η λειτουργία της Σχολής είναι ένα διεθνές θέμα, αφορά την ανεξιθρησκεία και με το οποίο έχουν ασχοληθεί διαχρονικά, ηγέτες των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
Τους ακούσαμε να μιλούν για ένα νέο οδικό χάρτη όταν είναι της πάσι γνωστό, ότι τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, που κατά καιρούς έχουν συμφωνηθεί από τις δύο πλευρές, δεν τηρήθηκαν με υπαιτιότητα των Τούρκων.
Δεν είδαμε τον Α. Τσίπρα να διαμαρτύρεται για την πρωτόγνωρα μεγάλη αεροναυτική άσκηση, που θα πραγματοποιήσει η Τουρκία με την ονομασία «Γαλάζια Παρτίδα», σε Αιγαίοκαι Α. Μεσόγειο στο τέλος Φεβρουαρίου.
Αλήθεια ρώτησε τον Ερντογάν ο Α. Τσίπρας στην κατ’ ιδίαν συνάντηση τους, που αλήθεια στοχεύει αυτή η άσκηση στο Αιγαίο; Μήπως στους Κούρδους της Συρίας ή του Ιράκ;
Αλλά να πάμε και στο μείζον, που αφορά το επίμαχο θέμα της Αιγιαλίτιδας ζώνης. Δηλ. το δικαίωμα της χώρας μας με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, όπως καθιερώθηκε από την Συνθήκη του Μοντέγκο Μπέι το 1982, και υιοθέτησαν όλες οι χώρες του ΟΗΕ πλην Τουρκίας.
Πολύ απλά, η συνθήκη αυτή, αναγνωρίζει το δικαίωμα της κάθε χερσαίας χώρας αλλά και των κατοικημένων νησιών της να έχουν Αιγιαλίτιδα ζώνη με εύρος έως 12 μιλίων. Αυτό το δικαίωμα της Ελλάδας το αμφισβητεί η Τουρκία.
Για την ώρα η χώρα μας έχει Αιγιαλίτιδα ζώνη που στην ουσία αποτελεί και χώρο άσκησης κυριαρχίας 6 μίλια και 10 μίλια εναέριο χώρο. Τα 10 αυτά μίλια αμφισβητεί η Τουρκία, μια και τυπικά δεν ταυτίζονται με αυτά της Αιγιαλίτιδας ζώνης.
Στο Ιόνιο και στα νότια της Κρήτης, όπως είναι γνωστό, έχουν χωριστεί θαλάσσια οικόπεδα και έχουν προκηρυχθεί διαγωνισμο, για την εκχώρηση σε πετρελαϊκές εταιρίες, με σκοπό να προχωρήσουν σε εξορύξεις υδρογονανθράκων.
Προκειμένου να ορίσει η χώρα μας την υφαλοκρηπίδα και κατά προέκταση την ΑΟΖ, οφείλει πρωτύτερα να έχει ξεκαθαρίσει την Αιγιαλίτιδα της ζώνη, μια και από αυτό το όριο, αρχίζει να προσμετράτε το εύρος των έως 200 μιλίων της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων.
Με αυτά τα δεδομένα ο Ν. Κοτζιάς στον απολογισμό του, παραδίδοντας το ΥΠΕΞ στον Α. Τσίπρα, αποκάλυψε ότι το υπουργείο του, και σε πλήρη γνώση του Μεγάρου Μαξίμου, έχει έτοιμο το σχέδιο προεδρικού διατάγματος, που όριζε τα 12 μίλια ως Αιγιαλίτιδα Ζώνη σε Ιόνια νησιά που θα περιλάμβαναν, τα Κύθηρα καθώς και την Πελοπόννησο, την Κρήτη και την Εύβοια, με προοπτική να επεκταθεί και στον Παγασητικό.
Ο Τσίπρας δεν αντέδρασε αρνητικά σε αυτή την εξαγγελία Κοτζιά. Μόνο αργότερα έγινε γνωστό από το ΥΠΕΞ, ότι η ανακήρυξη δεν θα γίνει με Π.Δ., αλλά με νομοσχέδιο που θα κατατεθεί στη Βουλή. Μετά από κάποιες ημέρες η Τουρκία, ως μη όφειλε υπενθύμισε ότι υπάρχει το casus belli (αιτία πολέμου), παρακάμπτοντας το γεγονός, ότι αυτό αφορά τα νησιά του Αιγαίο και όχι τα Ιόνια νησιά.
Μετά την επίσκεψη Τσίπρα στην Άγκυρα, κυκλοφόρησε ευρέως η πληροφορία, που δεν διαψεύσθηκε για την ώρα, ότι επίκειται η επέκταση των χωρικών υδάτων της χώρας μας στα δώδεκα μίλα, αλλά μόνο στα Ιόνια νησιά πλην των Κυθήρων, πράγμα που αν συμβεί οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Τσίπρας «συνεμορφώθει προς τας υποδείξεις» του Σουλτάνου.
Αν υπάρξει μια τέτοια ανακήρυξη, θα είναι το κερασάκι της Φινλανδοποίησης της χώρας μας, που εκφράζεται με φοβικά σύνδρομα απέναντι στην Τουρκία. Για να μην θυμηθούμε και τον Δωδεκανήσιο Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, που προέτρεψε την κυβέρνηση να κάνει μια συμφωνία με τον Ερντογάν ανάλογη με αυτή των Πρεσπών!!!
Η θολή εικόνα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, είναι ανάγκη να ξεκαθαρίσει, γιατί αν συνεχιστεί, εν μέσω επαφών και συνομιλιών, με άγνωστο περιεχόμενο, μας οδηγεί σε επικίνδυνες ατραπούς…
