«Συνταγή ΔΝΤ» και μετά το 3ο Μνημόνιο αποκαλύπτει η έκθεση του ΟΟΣΑ, την οποία υποδέχθηκε θερμά η κυβέρνηση. Εκτός από μειώσεις συντάξεων και αφορολογήτου κατά 35% (από τα 1.900 ευρώ στα 1.250) με σκοπό την διεύρυνση της φορολογικής βάσης, η έκθεση που παρέλαβε ο πρωθυπουργός προχθές στο Μαξίμου από τον υψηλό καλεσμένο του γ.γ. του ΟΟΣΑ, Άνχελ Γκουρία, δείχνει ότι η κυβέρνηση θα συνεχίζει να κινείται στη «γραμμή» του ΔΝΤ και στα εργασιακά, ακόμα και αν το Ταμείο δεν μετέχει τελικά στο πρόγραμμα.
Συγκεκριμένα η έκθεση του ΟΟΣΑ «αδειάζει» το Μαξίμου σε δύο επίπεδα:
1ον) Μείωση της Ανεργίας: στο μήνυμά του για την εργατική Πρωτομαγιά, ο πρωθυπουργός ανέφερε εχθες ότι «η πιο σημαντική είδηση, αυτά τα τρία χρόνια (σσ: εννοεί το 3ο Μνημόνιο) είναι χωρίς αμφιβολία η σταθερή μείωση των ποσοστών ανεργίας».
Για την επιτυχία αυτή ο ΟΟΣΑ έχει άλλη άποψη. Όπως προκύπτει από την Έκθεσή του για την Ελλάδα, η μείωση της ανεργίας προήλθε από τη κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και την μείωση του κατώτατου μισθού, που επέβαλαν προηγούμενες κυβερνήσεις στα προηγούμενα Μνημόνια. Η Έκθεση αναφέρει: «οι μεγάλες αλλαγές στον καθορισμό των μισθών κατά την περίοδο 2010 έως 2013 επικεντρώθηκαν κυρίως στο να παρέχουν στις επιχειρήσεις ευελιξία μισθών και απασχόλησης. Οι συλλογικές συμφωνίες πάγωσαν και ο μηχανισμός επέκτασης των συμφωνιών ανεστάλη (…) Ο κατώτατος μισθός ορίσθηκε δια νόμου και μειώθηκε (…) Μετά από αυτές τις αλλαγές, η απασχόληση άρχισε να ανακάμπτει (…) Οι αλλαγές στην αγορά εργασίας οδήγησαν σε μεγάλες περικοπές μισθών που όμως γρήγορα αποκατέστησαν την ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας».
2ον: Επαναφορά συλλογικών συμβάσεων και αυξήσεις μισθών: «Tο τέλος των μνημονίων (…) μας δίνει τη δυνατότητα να σχεδιάσουμε ξανά το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, βάζοντας στο επίκεντρο τον εργαζόμενο. Αυτό σημαίνει πρώτα και κύρια την αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων και την αύξηση του κατώτατου μισθού» ανέφερε το μήνυμα του πρωθυπουργού.
Ωστόσο, ο ΟΟΣΑ μιλά για …«μη αυτόματη» επέκταση των συλλογικών συμβάσεων. Όπως αναφέρει στην έκθεσή του για την Ελλάδα, «οι τομεακές συλλογικές συμβάσεις χωρίς αυτόματες επεκτάσεις μπορούν να έχουν σημαντική αποδοτικότητα και οφέλη (…) μειώνοντας το κόστος της διαπραγμάτευση για μισθούς και συνθήκες εργασίας, ιδίως για τις μικρές επιχειρήσεις».
Δηλαδή αναγνωρίζει μεν ο ΟΟΣΑ πως είναι πλέον ώρα να ενισχυθούν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις για να αυξηθεί το εισόδημα των εργαζομένων και να ξεκολλήσουν από τον κατώτατο μισθό των 58 ευρώ, αλλά όχι αυτομάτως και στο μέτρο που εξυπηρετεί τις -μικρές και μεσαίες κυρίως- επιχειρήσεις.
Πολλαπλά έκθετη η κυβέρνηση
Αυτά συμβαίνουν εν αναμονή της άφιξης των απεσταλμένων των θεσμών στις 14 Μαΐου στην Αθήνα, όπου θα διαφανεί με ποια μέτρα θα είναι ικανοποιημένο το ΔΝΤ για να δεχτεί να συμμετάσχει στο ελληνικό Πρόγραμμα. Ωστόσο η έκθεση του ΟΟΣΑ αποκαλύπτει ότι η κυβέρνηση έχει αποτύχει συνολικά σε όλα τα επίπεδα διαπραγμάτευσης, στα 3 τελευταία χρόνια:
1. Την περασμένη εβδομάδα ο Πρωθυπουργός «έδιωχνε» το ΔΝΤ, λέγοντας ότι «δεν θα έρθει το τέλος του κόσμου» αν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και αυτό για να δικαιολογήσει γιατί το Ταμείο δεν έχει ενεργοποιήσει ακόμα τη συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα μετά από 3 χρόνια. Την ίδια στιγμή όμως συντάσσεται (ή βλέπει ευνοϊκά) τα μέτρα που περιλαμβάνει η Έκθεση που παρέλαβε από τον ΟΟΣΑ.
2. Η έκθεση του ΟΟΣΑ στις προβλέψεις της εκλαμβάνει ως δεδομένη την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους από τους δανειστές. Ελάχιστες εβδομάδες όμως πριν τελειώσει η τελευταία αξιολόγηση για το 3ο Μνημόνιο, ακόμα δεν έχει αποκαλυφθεί τι θα περιλαμβάνει η ελάφρυνση του χρέους. Και ενώ ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ επέκρινε τις προηγούμενες κυβερνήσεις ότι για 3 χρόνια (από το 2012) δεν είχαν συμφωνήσει τα μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους που υποσχέθηκαν οι εταίροι, έχουν περάσει και άλλα 3 χρόνια ακόμα χωρίς να πετύχει ως κυβέρνηση αυτό για το οποίο κατηγορούσε τους προηγούμενους. Ακόμα χειρότερα ίσως, ενώ αρχικά διεκδικούσε «κούρεμα», τώρα δέχεται ελάφρυνση, έχοντας εκχωρήσει όμως στους δανειστές και ολόκληρη την δημόσια περιουσία (κινητή και ακίνητη), μεταβιβάζοντάς την στο Υπερ-Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων για να διασφαλιστεί πως θα αποπληρώνονται τα χρέη του ελληνικού δημοσίου.
3. Ενώ -επισήμως τουλάχιστον- η κυβέρνηση προσπαθεί να «ακυρώσει» και να απομονώσει το ΔΝΤ επειδή επιμένει να ζητά μείωση του αφορολογήτου (που ο ΟΟΣΑ την συστήνει) το Ταμείο είναι ο πιο σταθερός «σύμμαχος» της χώρας στο αίτημα για «αυτόματη» ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Πλέον όμως, από την περασμένη εβδομάδα ήδη, ακόμα και η Κομισιόν δια του Επιτρόπου Μοσκοβισί μιλά για «ημι-αυτόματη» ελάφρυνση, υπό όρους και προϋποθέσεις που θα πρέπει να συμφωνηθούν και να εκπληρώνονται. Δηλαδή στα βασικά ζητήματα που προβάλλει ακόμα ως «ιερό δισκοπότηρο» της πολιτικής της (χρέος, συλλογικές συμβάσεις, αντίμετρα) η κυβέρνηση οδηγείται προς «ημι-αυτόματες» λύσεις υπό όρους και προϋποθέσεις, ενώ τα νέα μέτρα λιτότητας που έρχονται (μειώσεις αφορολογήτου και συντάξεων) τα έχει ψηφίσει και –σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ- εμφανίζεται να τα έχει αποδεχθεί πλήρως.
