Με δύο γρανάζια λειτούργησε ο μηχανισμός περικοπής των επικουρικών για 248.618 συνταξιούχους. Η δύσκολη εξίσωση που έπληξε τελικά το 20,3% όσων εισπράττουν επικουρικές συντάξεις είχε ως αρχική βάση τον διαχωρισμό των συνταξιούχων σε δύο μεγάλες ομάδες.
Οσοι ανήκουν σε πρώην Ταμεία που είχαν δικό τους ποσοστό αναπλήρωσης στο καταστατικό αντιμετωπίστηκαν εντελώς εξατομικευμένα. Δηλαδή κάθε σύνταξη είχε τον δικό της «συντελεστή επανυπολογισμού», που λάμβανε υπόψη εισφορές αλλά και μειώσεις προηγούμενων Μνημονίων.
Στη δεύτερη ομάδα, στην οποία ανήκουν συνταξιούχοι από πρώην Ταμεία που δεν είχαν ποσοστό αναπλήρωσης, υπολογίστηκε για τον καθέναν «προσωπικός δείκτης» ανάλογα με την καταβαλλόμενη επικουρική, τις συντάξιμες αποδοχές και τα έτη ασφάλισης.
Ακολούθως εξήχθη ένας μέσος όρος για όλους τους συνταξιούχους που ανήκουν στο ίδιο πρώην Ταμείο και προέκυψε ένας κοινός «συντελεστής επανυπολογισμού» ανά κλάδο ο οποίος εφαρμόστηκε στο σύνολο των δικαιούχων κάθε πρώην Ταμείου-κλάδου του ΕΤΕΑ.
Αυτό σημαίνει ότι τα βάρη μοιράστηκαν μεταξύ συνταξιούχων του ίδιου κλάδου. Και στις δύο περιπτώσεις το ποσό που επανυπολογίστηκε δεν ήταν η αρχική μεικτή σύνταξη αλλά αυτό που απέμεινε μετά την αφαίρεση των περικοπών των μνημονιακών νόμων 4024/2001, 4051-2/2012 και 4093/2012, που έχουν κριθεί αντισυνταγματικές από το ΣτΕ.
Όπως εξηγούν ειδικοί στο Έθνος το «ψαλίδι» για όσους εισπράττουν πάνω από 1.300 ευρώ μεικτά έπεσε με την εφαρμογή ενός περίπλοκου αλγορίθμου που διασώζει ή ρίχνει στα μαλακά:
– συνταξιούχους που πλήρωναν πολύ υψηλές εισφορές ως εργαζόμενοι, υψηλότερες από τον γενικό κανόνα του 6%
– πρώην μισθωτούς του ΙΚΑ που έφυγαν με λίγα χρόνια (π.χ. 15ετίας) και με χαμηλούς μισθούς και λάμβαναν κατά κανόνα χαμηλές συντάξεις.
Χαμένοι του ίδιου αλγορίθμου είναι:
– Πρώην μισθωτοί του ΙΚΑ που έφυγαν με πολλά χρόνια ασφάλισης (π.χ. 35ετίες) και με υψηλές αποδοχές και λάμβαναν κατά κανόνα υψηλές συντάξεις.
– Συνταξιούχοι που αποχώρησαν με υψηλά ποσοστά αναπλήρωσης (ανταποδοτικότητα σύνταξης επί μισθού) αλλά δεν πλήρωσαν αντίστοιχα υψηλές εισφορές ως εργαζόμενοι (π.χ. συνταξιούχοι ναυτιλιακοί και τουριστικοί πράκτορες του τ. ΤΕΑΥΝΤΠ).
– Συνταξιούχοι που μπορούσαν να αποχωρήσουν με λίγα χρόνια ασφάλισης (π.χ. ναυτικοί του ΚΕΑΝ).