Το μπάχαλο που επικρατεί τον τελευταίο καιρό, όχι στα γήπεδα, αλλά στο ελληνικό Κοινοβούλιο που στοχεύει και ποιον άραγε εξυπηρετεί; Θα επιχειρήσουμε να δώσουμε ορισμένες πειστικές απαντήσεις, αν και δεν διεκδικούμε ικανότητες μάντη, ούτε έχουμε πρόσβασή στα υπόγεια του Μαξίμου.
Η απουσία ενημέρωσης των κομμάτων και η προσπάθεια συναίνεσης για τα τεκτενόμενα πίσω από τις κλειστές πόρτες, κατά παράβαση των όσων ίσχυαν από την μεταπολίτευση μέχρι πρόσφατα, στο θέμα των Σκοπίων, δεν ήταν τυχαία ούτε προέκυψε ξαφνικά. Έγινε εσκεμμένα και για συγκεκριμένους λόγους.
Του Τάσου Παπαδόπουλου
Αρχικός στόχος του Τσίπρα στην υπόθεση της συμφωνίας με τα Σκόπια δεν ήταν τα μικρά κόμματα, αλλά το μεγάλο ψάρι, που δεν ήταν άλλο παρά η Νέα Δημοκρατία. Ο διεμβολισμός της της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης απέτυχε παταγωδώς, μια και δεν υπήρξε ούτε μια παραφωνία εντός της ΝΔ.
Κι ενώ η ΝΔ δεν διασπάστηκε, είχαμε τεκτονικές δονήσεις στα τρία μικρότερα κόμματα και ενδεχομένως σε ένα τέταρτο, που φιλοδοξεί να παίξει τον ρόλο μπαλαντέρ μετά την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Ας ξεκινήσουμε από τους ΑΝΕΛ, τον μέχρι χθες εταίρο του ΣΥΡΙΖΑ, στη διακυβέρνηση της χώρας. Η αποχώρηση δεν ήταν καθόλου συντεταγμένη. Πιστοί στον Καμμένο αποδείχθηκαν μόνο δύο. Οι άλλοι τέσσερεις βουλευτές λάκισαν.
Για να περισώσει την κοινοβουλευτική του παρουσία ο Π. Καμμένος δεν διέγραψε δύο εκ των τεσσάρων, που την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια προς το κυβερνητικό στρατόπεδο, με δικαιολογίες αστείες, που ταιριάζουν μόνο σε παιδιά που παίζουν με τρενάκια.
Εμφανίστηκε εκ των υστέρων και ένας πρώην Κεντρώος που θα σταθεί δίπλα του, καβάτζα στην περίπτωση που θα παραιτηθεί ένας φωνακλάς, μια και ο επόμενος είναι κι αυτός μηδίσας.
Προκειμένου να εκτονωθεί ο αρχηγός το έριξε έξω και εμφανίστηκε σε νυχτερινό κέντρο χορεύοντας και τραγουδώντας άσματα της πίκρας και του πόνου.
Το Ποτάμι από την άλλη πλευρά στέρεψε, με αποτέλεσμα να μετακινούνται οι βαρκάρηδες με τα πόδια από την μια κοίτη στην άλλη. Αρχικά είχαμε τον κρίσιμο έναν, που έδωσε την πλειοψηφία στην παρούσα τρικολόρε κυβέρνηση.
Ακολούθησε η διαφωνία των πέντε που απέμειναν, για την όχθη του ποταμού που θα στοιχηθούν. Οι τρεις απόψεις έγιναν τελικά δύο και τρεις θα περάσουν στην αντίπερα όχθη ενώ οι άλλοι δύο θα εμείνουν στην πλευρά της αντιπολίτευσης ατενίζοντας το άνυδρο βάθος της πηγής του ποταμού.
Η όλη διαδικασία για ένα κορυφαίο θέμα, όπως αυτό της Συμφωνίας των Πρεσπών που οδήγησε στην συμβιβαστική λύση της ψήφου κατά συνείδηση, φανερώνει την αδυναμία των κομμάτων, που προέκυψαν εν μέσω οικονομικής κρίσης, να διαμορφώσουν μια αξιόπιστη πολιτική, ικανή και να εμπνεύσει και να καθοδηγήσει πολιτευόμενους και πολίτες.
Από την άλλη μεριά ο Α. Τσίπρας, που τους προβοκάρει περίτεχνα, μια και είναι άριστος τακτικιστής, δηλώνει ότι οι βουλευτές δεν είναι στρατιωτάκια, την ώρα που στους δικούς του έχει βάλει όρο, που έχουν υπογράψει που τους υποχρεώνει σε παραίτηση αν διαφωνούν με τις προσταγές του Αρχηγού.
Και πάμε στον τρίτο Καπαδόκη, που δεν είναι άλλος από την Ένωση Κεντρώων. Από τον ευσυγκίνητο Β. Λεβέντη, την έκανε εδώ και μερικούς μήνες με ελαφρά πηδηματάκια μια κυρία, που έχει σημαντικό πρόβλημα στην ανάγνωση κειμένου και τον άφησε στον οριακό αριθμό των πέντε βουλευτών.
Ο πέμπτος του έκανε μια κουτσουκέλα, ψηφίζοντας τον προϋπολογισμό, που και οι γάτες ξέρουν ότι παραδοσιακά αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και δεν διεγράφη. Παραμένει όμως μετέωρος μεταξύ κυβέρνησης και Λεβέντη και εμφανίζεται έτοιμος να την κάνει σε πρώτη ευκαιρία.
Τι να κάνουν οι άνθρωποι με σημαία ευκαιρίας πολιτεύθηκαν και ψάχνουν τώρα απεγνωσμένα να βρουν μια νέα στέγη, που δεν θα είναι μέσα σε ένα ετοιμόρροπο σπίτι.
Όμως ο παμφάγος Τσίπρας αφού διέλυσε τρία κόμματα δεν χόρτασε. Έβαλε στόχο το ΚΙΝΑΛ, εμφανίζεται ως ο ο μπαλαντέρ των επόμενων εκλογών. Η απειλή είναι σαφής Ή θα έρθετε μαζί μου ή θα σας διαλύσω. Σε αυτό το μεγαλεπίβολο σχέδιο του τον αβαντάρει και ένας πολύ μεγάλος οικονομικός παράγων, που θεωρεί εαυτόν διάδοχο ενός μεγαλοεκδότη, που στο παρελθόν ανέβαζε και κατέβαζε κυβερνήσεις.
Μπρος στην απειλή να βρεθεί η Φώφη Γεννηματά στην κατάσταση που βρέθηκαν οι αρχηγοί των τριών άλλων κομμάτων, επέλεξε να αποσύρει από το τραπέζι την κομματική πειθαρχεία και εμφανίστηκε να περιορίζεται στην ψήφο κατά συνείδηση.
Ούτε ψύλλος στον κόρφο της . Ήδη οι Θεοχαρόπουλος και Γ. Παπανδρέου δίνουν ψήφο στις Πρέσπες και ποιος ξέρει ποιοι θα ακολουθήσουν.
Πίσω όμως από τις Πρέσπες, κρύβονται οι μεν υπέρ της μετεκλογικής συνεργασίας με τη ΝΔ και οι δε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Διαλέγετε και παίρνετε που λένε.
Ο Α. Τσίπρας μπορεί να μην διέλυσε τη ΝΔ, κατάφερε όμως να εξαϋλώσει τρία μικρά κόμματα και να απειλεί τώρα και την Βασίλισσα.
Και μπορεί η οικονομία να πηγαίνει κατά διαόλου. Μπορεί οι οφειλές στο δημόσιο και στα Ταμεία να έχουν κτυπήσει ταβάνι, όμως δεν υπάρχει πρόβλημα, μια και οι δανειστές έχουν ενέχυρά δυνατά. Από την Κνωσό ως τον Λευκό Πύργο …
