Τι κοινό μπορεί να έχει η ιστορία της ανανεωτικής Αριστεράς με το ήθος και το ύφος των συνεργατών που επιλέγει το ΣΥΡΙΖΑ…
Του Χάρη Παυλίδη
Έχει πλάκα αλλά αν αναλογιστείτε με ποιους συνεργάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ και ποιοι σπεύδουν ασμένως να του παράσχουν στήριξη. Καθείς στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες του. Κοινώς, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.
Ωστόσο όσοι παρακολούθησαν την πορεία του ΚΚΕ εσωτερικού, της ΕΑΡ και του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, δεν μπορεί παρά να μελαγχολούν συγκρίνοντας την με το ήθος και το ύφος πολλών υπουργών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.
Για τους νεότερους οφείλω μια ιστορική αναδρομή ώστε να κρίνουν και να συγκρίνουν, τι σχέση έχει ο ΣΥΡΙΖΑ με τα πρόσωπα και τις πολιτικές της ανανεωτικής Αριστεράς. Επιπλέον τι κοινό μπορεί να έχει η ιστορία της ανανεωτικής Αριστεράς με τη συμπόρευση του ΣΥΡΙΖΑ με πρόσωπα(όπως ο Π. Καμμένος και ο Β. Λεβέντης) και πολιτικές, που και μόνο στο άκουσμά τους τα ιδρυτικά στελέχη του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, θα πάθαιναν αλλεργικό σοκ.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: Τον Απρίλιο του 1989 συγκροτείται ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου από το ΚΚΕ, την ΕΑΡ, την ΕΔΑ και προσωπικότητες του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς (Μ. Δρεττάκης, Στ. Γιώτας, Στ. Παναγούλης, Στ. Νέστωρ, Ν. Κωνσταντόπουλος, Χαρ. Πρωτοπαπάς, Γ. Μυλωνάς κα).
Ο ΣΥΝ(έτσι τον αποκαλούσαμε τότε) έχει 28μελή Πολιτική Επιτροπή και 8μελή Γραμματεία. Πρόεδρος ο Χαρίλαος Φλωράκης, γραμματέας ο Λεωνίδας Κύρκος και μέλη ο Μ. Ανδρουλάκης, ο Δ. Καραγκουλές από το ΚΚΕ, ο Γρ. Γιάνναρος και ο Στ. Πιτσιόρλας από την ΕΑΡ( πρόεδρος σήμερα στο ΤΑΙΠΕΔ), ο Ανδ. Λεντάκης από την ΕΔΑ, ο Στ. Γιώτας, πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ και ο «ανένταχτος» Στ. Νέστωρ. Αυτή ήταν η πρώτη ηγεσία του χώρου από τον οποίον προήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Προφανώς η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία σχέση με τα πρόσωπα και τις πολιτικές εκείνης της περιόδου. Αν είχε, έστω και την παραμικρή, ο πρωθυπουργός δεν θα υιοθετούσε τη ρητορική του κυβερνητικού του εταίρου(έλεος δεν βρήκε κάτι να πει νέος άνθρωπος για την αθλιότητα σε βάρος της προέδρου του ΠΑΣΟΚ), ούτε βέβαια θα έκλεινε το μάτι σε μεθόδους και πρακτικές καθεστωτικής αντίληψης που μετά βδελυγμίας καταδίκαζαν στη δεκαετία του ’70-ήταν μικρός και μαργαριταρένιος εκείνη την εποχή- ο Κύρκος, ο Δρακόπουλος, ο Φιλίνης, ο Φαράκος, Μπριλάκης, ο Ηλιού και πολλοί άλλοι. Πολλώ μάλλον δεν θα συναγελαζόταν(μέσω του Α. Φλαμπουράρη της γενιάς των «Λαμπράκηδων») με το κόμμα των «Γενναίων του Μπρακαλεόνε», κατά κόσμο του κόμματος του Β. Λεβέντη και των «σταυροφόρων» του, που ακόμα δεν έχουν συνειδητοποιήσει πως βρέθηκαν στη βουλή.
Όλα αυτά και πολλά άλλα ευτράπελα καταδεικνύουν το σοβαρό έλλειμμα ιστορικής γνώσης και παιδείας πολλών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης. Και αυτό μπορεί να μην αγγίζει τους σημερινούς (αντί) μνημονιακούς αριστερούς, όλους αυτούς που πιστεύουν ότι επειδή δεν φορούν γραβάτα κατέχουν το ISO της προοδευτικότητας(ειρήσθω εν παρόδω ο Μπερλινκγουέρ δεν την αποχωριζόταν), αλλά έχει σοβαρές επιπτώσεις για την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Ευθέως και χωρίς περιστροφές, αυτή η κυβέρνηση δεν αξίζει ούτε στην Αριστερά ούτε στη χώρα. Και ενώ το πρώτο έχει τη σημασία του για εκείνους που πιστεύουν- όπως οι χριστιανοί- στη μετά θάνατον ζωή, η Ελλάδα μας αφορά όλους. Μια και όλοι, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, υφίστανται τις επιπτώσεις από την ανερμάτιστη πολιτική της κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.
Ασφαλώς υπάρχουν και αυτοί που αισθάνονται υπέροχα που κυβερνά τη χώρα η μισαλλοδοξία, ο πολιτικός φθόνος, ο πολιτικός αμοραλισμός και οι ρεβανσιστές σφραγιδοφόροι εκδρομείς της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Όσο πάνε όμως και λιγοστεύουν και αυτό θα φανεί σύντομα, αφού ακόμα δεν έχει βρεθεί η μέθοδος να απαλλαχθούν από τα χαράτσια που οσονούπω θα κληθούν να πληρώσουν όλοι οι φορολογούμενοι.
Καλύτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος, είχε πει ο Μαρξ. Στην περίπτωση, όμως, της κυβέρνησης ταιριάζει απολύτως αυτό που είχε πει ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Αύγουστος: «Plaudite, amici, comedia finita est!». Όπερ μεθερμηνευόμενο εστί: Χειροκροτήστε, φίλοι, η κωμωδία τελείωσε.