Την περασμένη Τρίτη είχα την τύχη να παρευρεθώ στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ. Έτσι, είχα την ευκαιρία να αφουγγραστώ το κλίμα, την αίσθηση που άφησε στην επιχειρηματική κοινότητα η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Τολμώ να πω πως είναι η τελευταία φορά που ο Κυριάκος Μητσοτάκης στέκεται απέναντι στους Έλληνες επιχειρηματίες ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Του χρόνου τέτοια εποχή τα μέλη του ΣΕΒ τον αναμένουν ως Πρωθυπουργό της χώρας. Και ως τον επόμενο Πρωθυπουργό τα όσα είχε να τους πει, αποκτούσαν ένα επιπλέον νόημα.
Του Μάξιμου Σενετάκη*
Όταν η ομιλία του ολοκληρώθηκε διέκρινα μια έκπληξη στα πρόσωπα των περισσοτέρων. Έγκαιρα, ήδη από τα πρώτα του λόγια, ο Κυριάκος τούς είχε προϊδεάσει για αυτήν. “Καθώς η αντίστροφη μέτρηση για τις επόμενες εκλογές έχει ουσιαστικά ήδη ξεκινήσει”, είπε, “μου δίνεται σήμερα η ευκαιρία να μιλήσω καθαρά ενώπιον της ελληνικής επιχειρηματικής κοινότητας για το τι μπορεί να περιμένει από μια κυβέρνηση της Ν.Δ., αλλά και από εμένα προσωπικά, αλλά και τι περιμένω εγώ από εσάς.”
Πράγματι, τι θα μπορούσε να περιμένει – πολύ περισσότερο τι θα μπορούσε να ζητήσει – ένας πολιτικός χρωματισμένος από τους πολιτικούς του αντιπάλους ως “νεοφιλελεύθερος”, από τους εκπροσώπους του “τρισκατάρατου κεφαλαίου”;
Όσο περνούσε η ώρα η αγωνία κορυφώνονταν…
Οι Έλληνες επιχειρηματίες άκουγαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να περιγράφει με εμπεριστατωμένα στοιχεία την κατρακύλα της οικονομίας. Ουδεμία έκπληξη επ αυτού, πέραν ίσως της ανακούφισης πως ο επόμενος Πρωθυπουργός γνωρίζει τα νούμερα. Δίνει σημασία σε αυτά και δεν έχει αυταπάτες – όπως κάποιοι άλλοι. Όμως, τα νούμερα τούς ήταν λίγο πολύ γνωστά. Οι άνθρωποι της πραγματικής οικονομίας δεν περίμεναν από κάποιον πολιτικό να τους περιγράψει την κατάσταση που βιώνουν καθημερινά και αντιμετωπίζουν σθεναρά. Οι ίδιοι την γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα…
Ουδεμία έκπληξη κι όταν τον άκουγαν:
• Να παραμένει προσηλωμένος στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
• Να βάλλει κατά της πελατειακής αντίληψης στο κράτος.
• Να δεσμεύεται για τη μείωση των φορολογικών συντελεστών, των μερισμάτων και του ΕΝΦΙΑ. Να αναδεικνύει ως κρίσιμο πρόβλημα την αντιμετώπιση του ασφαλιστικού κατά τρόπο που η μείωση των εισφορών από εργαζόμενους και εργοδότες και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων θα ευνοεί και την ανταποδοτικότητα των ασφαλισμένων θα εξασφαλίζει.
• Να τάσσεται υπέρ της δραστικής μείωσης του αποτυπώματος του κράτους στην οικονομία.
• Να αναγνωρίζει ότι ο νέος πλούτος μπορεί να παραχθεί μόνο από την ιδιωτική οικονομία.
• Να αντιλαμβάνεται ότι ο σπόρος της δημιουργικής Ελλάδας βρίσκεται στη νέα επιχειρηματικότητα.
• Να περιγράφει μια σειρά ενεργειών για την προσέλκυση επενδύσεων. Για να δημιουργηθεί το υπόστρωμα της επενδυτικής έκρηξης που πρέπει να συμβεί.
• Να αναφέρεται στο τρένο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης (της καινοτομίας και της υψηλής τεχνολογίας) που δεν πρέπει να χαθεί.
Την έκπληξη ο Κυριάκος Μητσοτάκης την φύλαγε για το τέλος! Όταν δεν δίστασε να απευθυνθεί στην ελίτ της επιχειρητικής κοινότητας διαμηνύοντας:
“Η ανάκαμψη της οικονομίας, όταν θα έρθει, θα πρέπει να αφορά όλους. Όχι μόνο τους λίγους προνομιούχους που βρίσκονται κοντά στα συστήματα εξουσίας, αλλά ολόκληρη την κοινωνία. Και βέβαια, όχι μόνο τους μετόχους των επιχειρήσεων, αλλά και όλο τον κόσμο της εργασίας. Είμαι αποφασισμένος να μην επιτρέψω να αναπαράγουμε τις παθογένειες του παρελθόντος. Και ξέρετε πολύ καλά τι εννοώ. Μια επιχειρηματική ελίτ, εν πολλοίς κρατικοδίαιτη, που λειτούργησε σε μια κλειστή οικονομία προστατευμένη από τον ανταγωνισμό, εκμεταλλευόμενη πελατειακές σχέσεις με την εκάστοτε εξουσία.”
Το τελευταίο ακούστηκε σαν ψυχρολουσία. Γύρισα το κεφάλι μου να κλέψω αντιδράσεις. Ήταν ανάμεικτες! Ένα μούδιασμα. Μια απορία. Ένας προβληματισμός. Μια ανακούφιση. Ο Κυριάκος συνέχισε απτόητος. Στιβαρός και αποφασισμένος.
“Αυτό το μοντέλο -πρέπει να το συνειδητοποιήσουν όλοι- δεν έχει θέση στην Ελλάδα της επόμενης μέρας. Και, επιτρέψτε μου: δεν θα βρει καμία θέση με την επόμενη Κυβέρνηση της Ν.Δ. Από μια επιχειρηματικότητα χωρίς κανόνες πρέπει να περάσουμε σε μια επιχειρηματικότητα με αξίες. Αυτή είναι η πρόσκληση που απευθύνω σήμερα για την επόμενη μέρα. Κοινούς κανόνες καταρχάς για όλους. Δεν θα ανεχθώ οι συνεπείς να νιώθουν ότι αδικούνται.
Η παραβατικότητα θα σταματήσει να θεωρείται όρος επιβίωσης ή ακόμη και «μαγκιά». Θα καταδικάζεται και θα τιμωρείται ως αυτό που είναι: αντικοινωνική συμπεριφορά και νάρκη στις κοινές προσπάθειες για ένα καλύτερο μέλλον. Κάποιοι στο παρελθόν φόρτωσαν το κόστος της δικής τους αποτυχίας στις πλάτες των εργαζόμενων, των τραπεζών των φορολογούμενων, διατηρώντας ανέπαφη την προσωπική τους περιουσία. Το λέω ξεκάθαρα σήμερα: Αυτοί δεν έχουν θέση στην Ελλάδα της επόμενης μέρας.”
Δεν ήμουν σε θέση να διακρίνω ποιοι από τους παρευρισκόμενους θα βρουν θέση την επόμενη μέρα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη πρωθυπουργό μιας κυβέρνησης της ΝΔ. Αυτό όμως που ήμουν σε θέση να διακρίνω ότι οι περισσότεροι από αυτούς αναγνώρισαν στο πρόσωπο του προέδρου της ΝΔ, έναν άλλον Μητσοτάκη που μέχρι τότε δεν γνώριζαν.
Τον …κόκκινο Κυριάκο!
* Ο Μάξιμος Σενετάκης είναι πρώην Βουλευτής ΝΔ Ηρακλείου, ειδικός σύμβουλος του προέδρου της ΝΔ για θέματα ανάπτυξης Κρήτης
