Στην αρχή της κρίσης πολλοί έσπευσαν να προδικάσουν το τέλος του κατασκευαστικού κλάδου.
Ήταν άλλωστε ο κλάδος που δέχθηκε πρώτος τη μεγαλύτερη πίεση. Άδικες και απερίσκεπτες επιλογές της Πολιτείας (υπερφορολόγηση ακίνητης περιουσίας, ο “προστατευτικός” νόμος Κατσέλη, η εκτός αγοράς διατήρηση των αντικειμενικών αξιών κοκ) οδήγησαν σε ύφεση της τάξης του 80% έναν κλάδο που τα τελευταία χρόνια αποτελούσε την ατμομηχανή της ανάπτυξης συνεισφέροντας το 11% του ΑΕΠ.
Μαζί της η ύφεση οδήγησε στην ανεργία 300.000 εργαζόμενους και στην απαξίωση κατά 36% την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου και των ελληνικών νοικοκυριών.
Του Πέτρου Παπαϊωάννου*
Μετά το αρχικό σοκ, οι άνθρωποι που δραστηριοποιούμαστε στο συγκεκριμένο κλάδο, αποφασίσαμε πως έπρεπε να αναλάβουμε δράση. Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να διαφυλάξουμε όχι μόνο επιχειρήσεις και θέσεις εργασίας, αλλά και την κοινή λογική. Η πρώτη σκέψη μας ήταν να ενώσουμε τη φωνή μας. Να την κάνουμε ισχυρή για να ακούγεται στα κέντρα λήψης των αποφάσεων που θέλουν να καθορίζουν το μέλλον για μας χωρίς εμάς.
Κάπως έτσι το 2013 μια ομάδα διαπρεπών επιστημόνων και επιχειρηματιών του κλάδου δημιουργήσαμε το Σύνδεσμο Επιχειρήσεων για την Ποιότητα και την Ανάπτυξη των Κατασκευών (ΣΕΠΑΚ).
Στο μυαλό μας κυριάρχησε η σκέψη ότι θα πρέπει να παραμερίσουμε τις επιμέρους διαφορές μας, να συνενώσουμε όλους τους φορείς του κλάδου, όλες τις επιχειρήσεις που ανήκουν και επηρεάζονται οικονομικά από τις κατασκευές και να προωθήσουμε ενιαία τεκμηριωμένες θέσεις και εμπεριστατωμένες προτάσεις, ώστε να αποφεύγονται λανθασμένες αποφάσεις με καταστροφικές επιπτώσεις για επιχειρήσεις, εργαζόμενους, πολίτες.
Με τη μεθοδικότητα που διακρίνει όσους επιχειρούμε στο κατασκευαστικό κλάδο, ξεκινήσαμε από την κατανόηση του προβλήματος. Αναθέσαμε στο Ινστιτούτο Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) μια σημαντική μελέτη. Στη μελέτη με τον τίτλο “Η σημασία της ανάπτυξης, τα εμπόδια και το μέλλον του κλάδου των κατασκευών” αναδείξαμε την αξία του κλάδου για την ελληνική οικονομία, όπως και τα εμπόδια που τον αποδυναμώνουν.
Καταλάβαμε πως ο κλάδος των κατασκευών δεν πέθανε! Αντιθέτως, είναι εδώ, ζωντανός, έτοιμος με την τεχνογνωσία και την υψηλή εξειδίκευση του να συνεισφέρει και πάλι στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, όπως το έκανε με συνέπεια τα τελευταία χρόνια.
Προϋπόθεση ωστόσο για να υπάρξει ανάκαμψη είναι η αλλαγή τού, μέχρι σήμερα, τρόπου σκέψης μας, ώστε να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες και τα δεδομένα της εποχής. Η περίοδος των ισχνών αγελάδων έχει παρέλθει.
Όμως, δεν έχει παρέλθει η ανάγκη αναβάθμισης και επικράτησης της ποιότητας και της αειφορίας στις κατασκευές, οι οποίες μπορούν να ενεργοποιήσουν και να υποστηρίξουν την εξωστρέφεια και τη νεανική επιχειρηματικότητα στον κλάδο.
Εδώ ακριβώς είναι που δίνουμε έμφαση στις προτάσεις που καταθέτουμε στην Πολιτεία. Προτάσεις που φθάνουν ακόμα και στο φιλόδοξο σχέδιο για τη δημιουργία ενιαίου υπουργείου Κατασκευών, το οποίο θα μπορούσε με αναπτυξιακή νοοτροπία να καθοδηγεί τα δημόσια έργα, να διαμορφώνει όλους τους σχετικούς νόμου που τον αφορούν και να οργανώνει τον κλάδο με στόχο την ποιότητα και την ανάπτυξη των κατασκευών.
Σε λίγες μέρες στο Συνέδριο μας θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε διεξοδικά όλα αυτά τα ζητήματα. Ανοίγουμε την πόρτα του διαλόγου και της συνεισφοράς σε όσους ενδιαφέρονται να δώσουν νέα πνοή στον κλάδο για να αποδείξουμε ότι παραμένουμε ζωντανοί για το καλό των επιχειρήσεων μας και της ελληνικής οικονομίας.
* Ο Πέτρος Παπαϊωάννου είναι Πρόεδρος του ΣΕΠΑΚ, www.sepak.gr