Tέσσερεις είναι από αρχαιοτάτων χρόνων οι πληγές των Ελλήνων (επτά του Φαραώ): Προδοσία- Διχασμός-Διχόνοια-φθόνος.
Στην αρχαία Ελλάδα του Πλάτωνος (428- 347 π.Χ.) και του Αριστοτέλη (384-321 π.Χ.) οι περιβεβλημένοι μ’ εξουσία ήσαν ένοχοι προδοσίας εάν ενεργούσαν κατά του εθνικού συμφέροντος, των ηθών, εθίμων και κατά της ασφάλειας και ακεραιότητας του πάτριου εδάφους. Η έννοια της προδοσίας κυριολεκτείται στην αποκάλυψη μυστικών στον εχθρό όταν η πατρίδα αγωνίζεται και βρίσκεται σ’ εμπόλεμη κατάσταση.
Του Βασίλειου Γρηγ. Παπαδάκη*
Στην Ελλάδα του 2019, η χαμαιλεοντική αριστερά του δυασμού, συν τους έξη ζηλωτές ανεμιαίων κομμάτων , θα κριθούν από τους ιστορικούς και νομοδίφεις του μέλλοντος, όχι βεβαίως από τους εν αδρανεία πολιτικούς της γύρας, εάν κι’ εφόσον η ψήφιση της άξιας πτυελισμού συμφωνίας των Πρεσπών εμπίπτει στην περίπτωση προδοσίας, με προβλεπόμενη από τον Ποινικό Κώδικα: Δεκαετή κάθειρξη σε περίπτωση ειρήνης και ισόβια σε περίπτωση πολέμου. (Π.Κ. 146).
Η χρήση της λέξεως προδοσία από βουλευτές – βουλεύτριες του Κοινοβουλίου προκάλεσε τη δυσαρέσκεια του προέδρου της Βουλής ο οποίος ζήτησε τη διαγραφή από τα πρακτικά.
Για να μη θιγεί η ενδοδεκτική ευαισθησία (σπουδαρχία) του Προέδρου της Βουλής προτείνεται η χρήση των συνώνυμων λέξεων της προδοσίας: Εφιάλτης, Πήλιος Γούσης (προδότης των Σουλιωτών 1803), Δημήτριος Νενέκος (συνεργάστηκε με τον Ιμπραήμ Πασά, 1821), Βίντκουν Κούισλινγκ (συνεργάτης των Ναζί), Νίκος Μπελογιάννης (στέλεχος Κ.Κ.Ε. κατηγορήθηκε ως πράκτωρ σοβιετικών συμφερόντων. Καταδικάστηκε και εκτελέστηκε στο στρατόπεδο του Γουδή (1952), βάση του αναγκαστικού Νόμου 509/1947, ο οποίος ποινικοποιούσε ως παράνομο το Κ.Κ.Ε.).
Τον κακό ηγέτη η αποτυχία τον οδηγεί στην προδοσία. Ορισμένοι την έχουν αναγορεύσει ως πρώτο μέσο πολιτικής επιτυχίας. Η δημοκρατία δεν αντέχει τέτοιους δημόσιους άντρες και τέτοιες μεθόδους.
Ένεκα των διχαστικών τάσεων μεταξύ βενιζελικών – αντιβενιζελικών υπέστημεν τη συμφορά της Μικρασιατικής καταστροφής (Αύγουστος 1922) με αποτέλεσμα την εξόντωση 640.000 Ελλήνων στα ενδότερα της Μικράς Ασίας. Ένα χρόνο αργότερα με τη Συνθήκη της Λωζάννης (1923) ο αριθμός των Μικρασιατών προσφύγων στην Ελλάδα ανήλθε σε 1.250.000.
Γεμάτος πίκρα ο Πλάτων σ’ έναν από τους διαλόγους λέει στο Μενέξενο, Αθηναίο μαθητή του Σωκράτη: «Εμείς που οσάκις είμαστε μονιασμένοι νικήσαμε κάθε εξωτερικό εχθρό, νικηθήκαμε από τους ίδιους τους εαυτούς μας».
Ο Ηρόδοτος (484-410 π.Χ.) στο 7ο βιβλίο «Πολύμνια», γράφει: O Ξέρξης τις παραμονές της επιδρομής στην Ελλάδα, συζητώντας με τον άλλοτε βασιλιά της Σπάρτης Δημάρατο (6oς – 5ος π.Χ.) είπε: «Οι Έλληνες δεν μπορούν να με αντιμετωπίσουν γιατί δεν είναι ενωμένοι». Η κατάρα του διχασμού οδήγησε (387 π.Χ.), στην Ανταλκίδειο Ειρήνη βάση της οποίας αναγνωριζόταν η περσική κυριαρχία επί των Ιωνικών πόλεων της Μ. Ασίας και της Κύπρου. Ο Πλάτων χαρακτήρισε την Ανταλκίδειο Ειρήνη ως αισχρό και ανούσιο έργο, όπως θα χαρακτήριζε σήμερα την Ελληνοσλαβική Συμφωνία των Πρεσπών. (Επικυρώθηκε 23.1.2019)
Η ασθένεια της φιλαρχίας – διχόνοιας κατέστρεψε πάλι την Κύπρο ύστερα από 23 αιώνες.Σ.σ. ο ποιμενάρχης να μένει μακριά από τις παγίδες της πολιτικής.
Η διχόνοια και το φιλόπρωτο πνεύμα των Ελλήνων προκάλεσαν τεράστιες εθνικές καταστροφές. Η διχόνοια (επιρρ. δίχα = χωριστά + νους), θεωρείται αντικοινωνικό στοιχείο. Αποδιοργανώνει οικογένεια, φυλή, πολιτεία.
Εξάπτει τα ανθρώπινα πάθη, ενδυναμώνει το φθόνο και οδηγεί άτομα και λαούς στον όλεθρο και την καταστροφή. «Η διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή» Διονύσιος Σολωμός (1789-1857). Οι ανικανοποίητες φιλοδοξίες, εγωισμοί, φανατισμοί και οι πολιτικές αμφαριστερότητες αποτελούν τα βασικά αίτια του δυασμού. Λαός διχασμένος γίνεται εύκολη λεία στις πονηρές αλεπούδες της εξαπάτησης και εκμετάλλευσης.
Ζούμε στον πραγματικό κόσμο όπου όλα είναι σχετικά και ρευστά. Γεμάτα φθόνο, εμπάθεια και υστεροβουλία. Φθάσαμε τα τελευταία τέσσερα χρόνια στο επικίνδυνο σταυροδρόμι όπου καραδοκούν «φίλοι» και εχθροί. Ήρθε η ώρα να φωτιστεί η σκιερή πλευρά του Έλληνα.
Ο ελληνισμός εν παντί τόπω προοδεύει μόνο όταν είναι ενωμένος. Τότε αναπτύσσεται, τότε θαυματουργεί, όπως την 28η Οκτωβρίου, 1940. Δεν χρειάστηκε καμμία συνεννόηση εκείνη την αυγή για να γίνουν όλοι οι Έλληνες μία γροθιά. Στις μεγάλες στιγμές μόνο η ενότητα σώζει και η ενότητα αυτή, βασικά πολιτική, αποτελεί το μεγαλούργημα του Έθνους.
Ασπόνδυλες, εκχαυνωτικές κοινωνίες είναι φυσικό να ανέχονται πολλά και να καταπίνουν καμήλους.
Είναι κοινωνίες πολιτικά ανεξέλικτες, παρασιτικές και οπισθοχωρητικές.
Ο «πονηρός» πρωθυπουργός από άθεος αριστερός, έγινε ένθεος κεντροαριστερός. Βοήθεια μας!
*Δημοσιογράφος – Επίτιμος μέλος Ενώσεως Ευρωπαίων Δημοσιογράφων
