Ήταν σκόπιμη η βαριεστημάρα του πρωθυπουργού στη μεσογειακή συνάντηση κορυφής, ή τελικά υποδηλώνει κάτι άλλο;
Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Τον καταλαβαίνω, συμμερίζομαι τα συναισθήματά του γι’ αυτό και τον λυπάμαι… Πλην όμως για τη χώρα και το κύρος της το θέαμά του ήταν λίαν επιεικώς θλιβερό.
Τον παρακολουθούσα προσεκτικά όσο μιλούσε ο Ισραηλινός πρωθυπουργός κ. Μπενιαμίν Νετανιάχου. Έδειχνε να βρίζει την ώρα και τη στιγμή που βρισκόταν στη συνάντηση αυτή. Μια συνάντηση όμως ιδιαίτερα σημαντική και πιθανότατα εξαιρετικά κρίσιμη για το μέλλον της χώρας.
Γιατί βαριέται όμως ο πρωθυπουργός στη σχετική συνάντηση τύπου. Μια εκδοχή είναι να μην πολυκαταλαβαίνει αυτά που έλεγε ο Ισραηλινός πρωθυπουργός και άρα να έπληττε. Μια άλλη εκδοχή είναι να ήθελε να δείχνει προς το εδώ αντισραηλινό και δήθεν αριστερό κοινό του ότι αυτά που τόνιζε ο Ισραηλινός πρωθυπουργός τον αφήνουν παγερά αδιάφορο.
Τέλος μια τρίτη εκδοχή είναι ότι πίσω από το βαριεστημένο ύφος και τα ανοιχτά πουκάμισα, ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε να συσκοτίσει μια συμφωνία με το Ισραήλ που σίγουρα προκαλεί σπυριά στους «αντιιμπεριαλιστές»φίκους του που τον στηρίζουν.
Όποια και αν είναι η εκδοχή που μπορεί να επιλέξει και ο αναγνώστης μας, γεγονός είναι ότι ο κ. Μπενιαμίν Νετανιάχου είπε πολλά και σοβαρά πράγματα που καλό θα ήταν ο Αλέξης Τσίπρας να μπορούσε να τα καταλάβει.
Κατά πρώτον, μιλώντας για την πόλη Μπερ Σεβά, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός εξήγησε πως από χωριουδάκι στην έρημο, έγινε χάρη στην καινοτομία κορυφαίο τεχνολογικό κέντρο παγκόσμιας εμβέλειας. Εξήγησε παράλληλα ο κ. Νετανιάχου εμμέσως πλην σαφώς, ότι η χώρα που είναι περικυκλωμένη από θανάσιμους εχθρούς της, φροντίζει πάντα να βλέπει το μέλλον της και άρα ο χρόνος της δεν είναι ρηχός, καθώς το δέον δεν κυριεύει το παρόν και δεν το εξορίζει από την πραγματικότητα.
Στο πλαίσιο αυτό, το Ισραήλ αποδίδει μεγάλη σημασία στη συνεργασία που με την Κύπρο και την Ελλάδα, δύο χώρες – κλειδιά, οι οποίες ως μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορούν να παίξουν καθοριστικό γεωπολιτικό ρόλο στη ΝΑ Μεσόγειο και όχι μόνον. Από την άποψη αυτή, για τις τρεις χώρες ο υποθαλάσσιος αγωγός EartMad, έχει μεγάλη σημασία. Πρόκειται για έναν αγωγό φυσικού αερίου που θα παράγεται στο κοίτασμα Λεβιάθαν (εντός ισραηλινής ΑΟΖ) από την αμερικανική εταιρεία NobleEnergyLTD και θα μεταφέρεται στην Ευρώπη μέσω του EartMed.
Η μεταφορά αυτή, θα περνά από την Κρήτη και την Πελοπόννησο και θα αποτελεί για την Ελλάδα πολύτιμη πηγή εσόδων, γεωπολιτικού βάρους και τεχνογνωσίας. Είναι δε αποκαλυπτικό από την άποψη αυτή το γεγονός ότι το Ισραήλ έχει ήδη εκδώσει χάρτες που αποδέχεται πλήρως η ελληνική ΑΟΖ και απορρίπτει κατηγορηματικά την εκδοχή επί του θέματος της Τουρκίας.
Στο σημείο αυτό εντύπωση προκαλούν δύο πράγματα. Πρώτον ότι ο βαριεστημένος πρωθυπουργός μας,οταν πήρε το λόγο στην συνέντευξη δεν είπε κουβέντα για τους ισραηλινούς χάρτες και δεν αναφέρθηκε καθόλου στη
συμφωνία Ελλάδος – Ισραήλ στον στρατιωτικό τομέα. Επίσης καμμιά νύξη δεν έγινε και για την άδεια που έδωσε η χώρα μας στην ισραηλινή αεροπορία να εισέρχονται τα μαχητικά της σκάφη στον ελληνικό εναέριο χώρο κάθε φορά που το έχουν ανάγκη.Κουβέντα δεν είπε επίσης ο πρωθυπουργός μας για μια πιο στενή συνεργασία με το Ισραήλ στο επίπεδο της καινοτομίας, που για την Ελλάδα είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να ακολουθήσει αν θέλει να βγει από τη μιζέρια και την υπερχρέωση.
Ως φαίνεται όμως, για τις διάφορες «συνιστώσες» που ενδιαφέρονται για πλιάτσικο στα κρατικά ταμεία, θέματα όπως αυτά της καινοτομίας, της επιχειρηματικότητας και της προώθησης ακόμητων οικονομικών μοντέλων, τις αφήνουν παγερά αδιάφορες. Πιθανότατα δε τις βρίσκουν και πολύ ενοχλητικές. Οι άνθρωποι αυτοί αποστρέφονται τη δημιουργία, γιατί αυτή η τελευταία προϋποθέτει ευθύνη και είναι αντίθετη με εξομοιωτικές ιδέες που πνίγουν την ελευθερία. Θέλουν απέναντί τους μια κοινωνία εθισμένη στο χειρότερο, οι «συνιστώσες» γιατί έτσι επιβιώνουν οι λαϊκισμοί.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η βαριεστημάρα του πρωθυπουργού μας σε μια σημαντική για τη χώρα στιγμή δεν είναι μόνον θλιβερή. Κρύβει και πάρα πολλούς κινδύνους.
