Οι πρώτες ενδείξεις λόγω της καθυστέρησης έχουν αναστείλει τις όποιες επενδυτικές πρωτοβουλίες, έχουν οδηγήσει σε στάση αναμονής επιχειρηματικά σχέδια, ενώ έχει μειωθεί σημαντικά η κατανάλωση…
Τoυ Χάρη Παυλίδη
Οι θεσμοί-εκτός συγκλονιστικού απροόπτου- δεν επιστρέφουν. Η δεύτερη αξιολόγηση δεν φαίνεται να κλείνει. Και ενώ την ίδια στιγμή η κυβέρνηση έχει καταφέρει να περάσει στη κοινή γνώμη την αντίληψη ότι προσπαθεί να φέρει σε πέρας τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει, αλλά δεν την αφήνουν οι συνήθεις ύποπτοι, παρασκηνιακά έχει διαβεβαιώσει τους “αντιρρησίες” στο κόμμα ότι θα παρατείνει το “μαρτύριο” ελπίζοντας σε μια καλύτερη συγκυρία στο αμέσως προσεχές διάστημα. Εν προκειμένω η κυβέρνηση παίζει ρισκάροντας με κίνδυνο να οδηγήσει τη χώρα σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Σ’ αυτό το πλαίσιο έχουν αρχίσει και πάλι τα σενάρια εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη. Το Grexit επέστρεψε στα δημοσιεύματα του ξένου τύπου ταυτόχρονα με την αβεβαιότητα που τροφοδοτεί το σχολιασμό αναλυτών που “ξανάπιασαν” δουλειά. Στη βάση αυτών των αναλύσεων το καλύτερο σενάριο δείχνει Μάρτιο, ενώ οι πιο απαισιόδοξες προβλέψεις τοποθετούν την επίτευξη συμφωνίας τον Μάιο.
Με δεδομένο την υψηλή δόση που θα πρέπει να καταβληθεί τον Ιούλιο- δεδομένο που ήδη προκαλεί έντονες ανησυχίες στην αγορά- είναι προφανές ότι τίθενται σε κίνδυνο οι προβλέψεις για την ανάκαμψη της οικονομίας.
Οι πρώτες ενδείξεις λόγω της καθυστέρησης έχουν αναστείλει τις όποιες επενδυτικές πρωτοβουλίες, έχουν οδηγήσει σε στάση αναμονής επιχειρηματικά σχέδια, ενώ έχει μειωθεί σημαντικά η κατανάλωση. Ενδεικτικό των δυσμενών εξελίξεων αποτελεί η πορεία των ομολόγων, η απόδοση των οποίων αυξάνεται όσο απομακρύνεται το κλείσιμο της αξιολόγησης.
Λαμβανομένης υπ’ όψιν της καθυστέρησης, αλλά και της αδυναμίας της κυβέρνησης να προσδιορίσει χρονικά την επίτευξη συμφωνίας, η πολιτική αστάθεια καθίσταται εκ των πραγμάτων σημαντική παράμετρος.
Και αυτή την παράμετρο θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει τις επόμενες ημέρες η κυβέρνηση ώστε αφενός να “ενοχοποιήσει” την αντιπολίτευση και αφετέρου να πιέσει την Ευρώπη ώστε κλείνοντας με “φιλικό διακανονισμό” την αξιολόγηση να ασχοληθεί με τις εκλογικές αναμετρήσεις στην Ολλανδία και στη Γαλλία. Ωστόσο το ΔΝΤ που επιμένει σε υπερβολικά μέτρα δεν φαίνεται επί του παρόντος να υποχωρεί.
Αντιθέτως πιέζει για άμεση λήψη μέτρων που αφού νομοθετηθούν θα τεθούν σε ισχύ αμέσως μετά τη λήξη του προγράμματος.
Σ’ αυτή τη διάσταση μεταξύ του ΔΝΤ και της Ευρώπης “επενδύει” αγοράζοντας χρόνο η κυβέρνηση. Μόνο που ο χρόνος στην περίπτωση αυτή-όπως έδειξε και το πρόσφατο παρελθόν- λειτουργεί σε βάρος της Ελλάδας. Διότι ο χρόνος δεν είναι μόνο χρήμα και μάλιστα πολύ χρήμα, αλλά και μέτρα που ανεβάζουν το λογαριασμό.
Εφόσον, λοιπόν, δεν υπάρξει συμφωνία μέχρι την 20η Φεβρουαρίου, που αποτελεί πλέον τη σοβαρότερη πιθανότητα, είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν σοβαρές εξελίξεις στα πολιτικά πράγματα.
Η οριακή πλειοψηφία του κυβερνητικού συνασπισμού θα αναγκάσει τη κυβέρνηση να ανεβάσει τους τόνους και να εντείνει τη ρητορική της κατά του Σόιμπλε και του ΔΝΤ, καλλιεργώντας στη κοινωνία κλίμα ευρωσκεπτικισμού με αριστερό πρόσημο, ενώ ταυτόχρονα θα επιχειρήσει να φέρει τη Νέα Δημοκρατία αντιμέτωπη με το κρίσιμο κομμάτι του εκλογικού σώματος που δοκιμάζεται από τα μνημονιακά μέτρα.
Πέραν πάσης αμφιβολίας η χώρα οδεύει προς μια μακρά προεκλογική περίοδο, όπου από τη μια θα ηχούν στα αυτιά των πολιτών τα λόγια του Αλέξη Τσίπρα “ούτε ένα ευρώ μέτρα” και από την άλλη ο νεομαρξικός(και ουχί μαρξιστικός) λόγος του Ευκλείδη Τσακαλώτου πως θυσιάζεται(“δεν με νοιάζει να γίνω “μουτζούρης”), “αρκεί η Αριστερά να επιτύχει τους στόχους της”!
Και στη μια και στην άλλη περίπτωση χάνει η Ελλάδα αλλά για τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ είναι… win- win. H κυβέρνηση δεν θα υπογράψει ούτε ένα ευρώ μέτρα αλλά 3,6 δισ.(και βάλε) μέτρα. Πάνω απ’ όλα η συνέπεια…
*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος
ΠΗΓΗ: NEWS247.GR