Στου Δελφούς αυτές τις μέρες δεν μίλησε καμιά πυθία, όμως από τα όσα ακούστηκαν, εμείς οι κοινοί θνητοί, μπορούμε να βγάλουμε πολλά και χρήσιμα συμπεράσματα.
Βλέποντας και ακούγοντας την ομιλία Τσίπρα, θα μπορούσε κανείς άνετα να διαπιστώσει, ότι πέρα από τα πεπραγμένα της κυβέρνησης, πασπαλισμένα με πολύ εγώ, που περιλάμβανε το πρώτο μέρος της ομιλάς του, στο δεύτερο μέρος επικεντρώθηκε στο θέμα της συμφωνίας των Πρεσπών, τονίζοντας ότι αποτελεί διπλωματικό αριστούργημα.
Του Τάσου Παπαδόπουλου
Στα όσα μεγαλόσχημα είπε, όπως ότι είμαστε με την σωστή πλευρά της ιστορίας και ότι ηττήθηκε ο εθνικισμός, ήταν φανερό ότι με αγωνία επιχείρησε να απευθυνθεί στο 60-70% των Ελλήνων, που αντιδρούν σε αυτή τη συμφωνία, μια και είναι φανερό ότι θα έχει μεγάλο πολιτικό κόστος στις επικείμενες εκλογές για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το παράδειγμα σε όλο τον κόσμο, που χαρακτήρισε ο Α. Τσίπρας την συμφωνία με τα Σκόπια, μάθαμε στους Δελφούς, ότι προκειμένου να επιτευχθεί, υπήρξε έντονη πίεση από τρίτους, που χωρίς να τους κατονομάσουν, εκ του αποτελέσματος και των συγχαρητηρίων προκύπτει, ότι δεν ήταν άλλοι από τις ΗΠΑ και την Γερμανία.
Πέρα από το κρίσιμο θέμα της συμφωνίας, που αφορά την γλώσσα και την εθνότητα, που σε συνδυασμό με το όνομα, ανοίγουν και δεν κλείνουν, όπως η κυβερνητική προπαγάνδα υποστηρίζει θέματα αλυτρωτισμού, παρατηρούμε ότι μπορεί να διέλυσε ο Α. Τσίπρας και η παρέα του τρία κόμματα, επιχειρεί ανεπιτυχώς τώρα με ετοιμόρροπες γέφυρες και με την βοήθεια οικονομικού μεγαλοπαράγοντα, να διαλύσει, ένα τέταρτο.
Οι δημοσκοπήσεις πάντως δείχνουν ότι παρά τους αφορισμούς περί ακροδεξιών, λαϊκιστών και μη σκεπτόμενων που αντιδρούν, στον ορίζοντα εμφανίζεται ένα νέο εθνικιστικού τύπου κόμμα και μάλιστα με φιλορωσικές κατευθύνσεις, που μπορεί και κατά την ευρωπαϊκή ανάλυση των ευρωεκλογών, να ξεπεράσει τον πήχη του 3%.
Πολύ απλά αυτούς που ξορκίζει ο Α. Τσίπρας, στην ουσία τους πριμοδοτεί, μια και αναδεικνύονται μέσα από το telemarketing της κατσαρόλας, και ποιος ξέρει ποιες άλλες υπόγειες διαδρομές, να διεκδικούν μια θέση, τόσο στην Ευρωβουλή, όσο και στο Εθνικό Κοινοβούλιο.
Βεβαίως ο υπό έξωση ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου, προανήγγειλε ότι θα είναι ο πρώτος Πρωθυπουργός που θα επισκεφθεί τα Σκόπια, συνοδευόμενος από επιχειρηματίες και θα προχωρήσει επίσης και σε συναντήσεις με υπουργούς των δύο πλευρών κατά το πρότυπο που έγινε με την Τουρκία και απέτυχε, ως προς το αποτέλεσμα, οικτρά.
Όσον αφορά το ταξίδι στα Σκόπια με επιχειρηματίες, εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε ότι δεν περίμεναν τον Τσίπρα να τους δείξει το δρόμο. Τον έχουν ανακαλύψει εδώ και χρόνια, χωρίς να χρειάζονται να τους πάρει από το χέρι ο Τσίπρας.
Το μόνο που θα πετύχει μια τέτοια ενέργεια είναι να μετακομίσουν οι εναπομείνασες επιχειρήσεις στης Μακεδονίας (το Βόρειο τμήμα κατά τη συμφωνία του πρώτου μέρους ), στο ήδη επισήμως εν χορδαίς και οργάνοις αναγνωρισθέν κράτος που βρίσκεται στο Βόρειο τμήμα της Μακεδονίας.
Ο Α. Τσίπρας ως μηχανικός, μηδέποτε εργασθείς, που μας πουλάει ότι δεν αναγνωρίζει η συμφωνία η ύπαρξη Σλαβομακεδονικής μειονότητας στη χώρα μας, αγνοεί το διεθνές δίκαιο στο σημείο που αναφέρεται στα περί αυτοπροσδιορισμού των πολιτών.
Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι πολίτες περί την Αριδαία, θα απευθυνθούν στο Διεθνές Δικαστήριο και θα ζητήσουν να αναγνωρισθούν ως Μακεδόνες, με αναφορά τα Σκόπια, μια και μιλούν την αναγνωρισμένη από την Ελλάδα μακεδονική γλώσσα.
Μολονότι με την αγοραία φράση για το αποτέλεσμα της συμφωνίας ο Α. Τσίπρας είπε ότι δεν επιχείρησε «να ρίξει κανείς κανέναν», εν τούτοις η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, όχι μόνο δεν την αποδέχθηκε, άλλα και δεν την ξέχασε, κάτι που αποδεικνύεται όχι μόνο από τις δημοσκοπήσεις, αλλά και από τις διαμαρτυρίες που συνοδεύουν τις επιχειρήσεις κατευνασμού του ΣΥΡΙΖΑ, με τις επισκέψεις στελεχών του στην Μακεδονία.
Το πραγματικό παρασκήνιο της Συμφωνίας δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό, καθώς και το τι σημαίνουν οι θετικές δηλώσεις, που ακολούθησαν από τους ισχυρούς στην αντιπέρα όχθη του Ατλαντικού και της Ευρώπης.
Τα επιχειρήματα που έχουν παρουσιάσει στο ελληνικό κοινό οι κυβερνητικοί και οι συν αυτώ, δεν έχουν πείσει και η λήθη που επιχειρείται με το σπρώξιμο των εκλογών στη λήξη της θητείας της παρούσας κυβέρνησης, δεν δείχνει να έχει αποτελέσματα στην κάλπη όποτε κι αν αυτή στηθεί.
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, που κάνει ο περίεργος υπουργός Παιδείας να αμβλύνει την Εθνική συνείδηση των Ελλήνων, φαίνεται ότι είναι άνευ αποτελέσματος. Το μόνο δυστυχώς που πετυχαίνει, είναι να ενισχύει τα κοκκινόμαυρα άκρα, που δυστυχώς αυξάνονται ανησυχητικά.
Με αυτά τα δεδομένα και με μια ετερογενή πλειοψηφία διαφόρων τυχοδιωκτών της πολιτικής σκηνής, γιατί άραγε επιμένει να θέλει την καρέκλα ο Α. Τσίπρας και δεν προκηρύσσει εκλογές, προκειμένου να αποφασίσει ο Ελληνικός λαός επί των πεπραγμένων του…
