Μία συμφωνία ειδικά όταν αφορά σε ένα μείζον εθνικό θέμα πρέπει να γίνει αποδεκτή, εφόσον αποδειχτεί ότι είναι ωφέλιμη για τα εθνικά μας συμφέροντα! Είναι άραγε η συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ επωφελής για την Ελλάδα;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Του Σπύρου Καπράλου
Η Νέα Δημοκρατία είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, επισημαίνοντας ότι η ελληνική πλευρά οφείλει να ξεκινήσει τη διαπραγμάτευση για μία ενιαία λύση… από το ζήτημα της συνταγματικής αναθεώρησης της γείτονος, της απάλειψης του αλυτρωτισμού, με έμφαση στο θέμα της γλώσσας και της δήθεν Μακεδονικής εθνότητας.
Και τίθεται μετά τις τελευταίες εξελίξεις και το πρόσφατο πανηγυρικό διάγγελμα του κ. Τσίπρα το εξής απλό ερώτημα: Διασφαλίσαμε ως χώρα την απάλειψη του αλυτρωτισμού, όταν αναγνωρίζουμε την ύπαρξη μακεδονικής εθνότητας και μακεδονικής γλώσσας;
Ή μπορούμε να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας ότι ο όρος Βόρεια Μακεδονία δεν αναφέρεται στην αρχαία ελληνική Μακεδονία, αλλά στην μετέπειτα σλαβική περίοδο;
Πως άραγε μπορεί να διασφαλιστεί κάτι τέτοιο;
Ο κ. Τσίπρας χωρίς να διαθέτει την απόλυτη στήριξη του κυβερνητικού σχηματισμού μπορεί να δεσμεύσει μία χώρα, ένα έθνος για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα χωρίς να λάβει προηγουμένως την έγκριση του Ελληνικού Κοινοβουλίου;
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ως ανώτατος πολιτειακός άρχων, ως έγκριτος Συνταγματολόγος και ως ένας πολιτικός με βαθιά Καραμανλική παράδοση οφείλει να καλέσει τον κ. Τσίπρα και να του ζητήσει να φέρει τη συμφωνία με όλες τις λεπτομέρειες και χωρίς καθυστέρηση στη Βουλή για να ενημερωθούν τα κόμματα και οι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού!
Για ποιό λόγο ο κ. Τσίπρας και ο κ. Κοτζιάς επέλεξαν την τακτική της μυστικής διπλωματίας; Και για να φρεσκάρουμε τη μνήμη τους αφού τους αρέσει να αναφέρονται στην περίοδο του 2008, η τότε κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, δια της αρμοδίας υπουργού είχε επανειλημμένως ενημερώσει τα τότε κόμματα της Αντιπολίτευσης για την πορεία των συζητήσεων σχετικά με το εθνικό αυτό θέμα.
Κι έρχονται τώρα, αφού συμφώνησαν με την απέναντι πλευρά, να αγνοήσουν ξανά και προκλητικά τη δημοκρατική διαδικασία! Τι εξυπηρετούν μ΄ αυτή τη στάση τους; Γιατί δεν επιχείρησαν από την αρχή της διαπραγμάτευσης τη δημιουργία ενός αρραγούς εθνικού μετώπου που θα διασφάλιζε την ισχυροποίηση της εθνικής γραμμής; Επικαλούνται συμμετοχικές διαδικασίες για άλλα επουσιώδη θέματα και αγνοούν τώρα σ’ αυτή την κρίσιμη ιστορική καμπή το Κοινοβούλιο, τους βουλευτές, αλλά και τις ευαισθησίες των Ελλήνων! Χτυπούν άφοβα τις πιο ευαίσθητες χορδές της εθνικής συνείδησης.
Η Ελλάδα δεν έχει να κερδίσει τίποτα από αυτή την απαράδεκτη συμφωνία! Οι πάντες θα επιθυμούσαν μία επίλυση του ζητήματος με τα Σκόπια. Λύση όμως υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις και όρους. Λύση που δεν θα δημιουργεί τετελεσμένα, εθνικά επιζήμια και θα βάζει τέλος σε σχέδια αλυτρωτισμού και παραχάραξης της ιστορικής αλήθειας. Η διαπραγμάτευση των Τσίπρα-Κοτζιά απέτυχε! Η μομφή δεν προέρχεται μόνο από την αντιπολίτευση, αλλά από τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων! Πολύ δε περισσότερο από την ίδια την ιστορική αλήθεια.
