Τα 199 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, τα περάσαμε στα σπίτια μας. Τώρα οδεύουμε στο εορταστικό διακοσιοστό έτος από την παλιγγενεσία, ελπίζοντας ότι θα μπορέσουμε όλοι να το γιορτάσουμε, χωρίς τον κορονοϊό να επικρέμαται επί της κεφαλής μας.
Του Τάσου Παπαδόπουλου
Η Ελλάδα δεν γιόρτασε την πρώτη εκατονταετία, γιατί η εκλογική αποτυχία του Ελευθερίου Βενιζέλου το Νοέμβριο του 1920, είχε σαν αποτέλεσμα την πολεμική δραστηριότητα, που ανέπτυξαν οι αντίπαλοί του που ήρθαν στην εξουσία, με αντίθετο προς τις διακηρύξεις τους στόχο μια και επιχέιρησαν να καταλάβουν την…Άγκυρα.
Φέτος ένα χρόνο πριν από την επέτειο των 200 ετών από την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού, βλέπουμε το καθεστώτος του νεοσουλτάνου να επιδιώκει να επεκταθεί προς δυσμάς, με πολλαπλές επιθέσεις σε στεριά, θάλασσα και αέρα.
Η επίθεση εναντίον του ελληνισμού ξεκίνησε από την Κύπρο με τις γεωτρήσεις στο νότιο κομμάτι της Μεγαλονήσου, παραβιάζοντας κάθε αρχή και κανόνα του Διεθνούς Δικαίου και των κυριαρχικών δικαιωμάτων ενός ανεξάρτητου κράτους-μέλους του ΟΗΕ και της Ε.Ε.
Παράλληλα η Τουρκία με συνεχείς πτήσεις των πολεμικών της αεροσκαφών πάνω από τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, επισημαίνει τις διεκδικήσεις της που έχουν καταγραφεί και αποτυπωθεί στη θεωρία της γαλάζιας πατρίδας.
Στη διάρκεια του τριημέρου της καθαρής Δευτέρας, επιχείρησε να εισβάλει στον Έβρο με προωθητικό εργαλείο δράσης, μερικές χιλιάδες Ασιατών και Αφρικανών μεταναστών. Κοινό τους χαρακτηριστικό, όχι η καταγωγή τους, που δεν ήταν από το Ιντλίμπ της Συρίας, που η τουρκική προπαγάνδα υποστήριξε, αλλά η ισλαμική τους ταυτότητα.
Τα περί διέλευσης από την Ελλάδα με σκοπό να πάνε στην κεντρική Ευρώπη, μοιάζουν με παραμύθια της Χαλιμάς, μια και ούτε ένας από αυτούς τους ανθρώπους δεν επιχείρησε να διαβεί τα τουρκοβουλγαρικά σύνορα.
Το σχέδιο είχε δύο στόχους. Ο ένας να αποσταθεροποιήσει την Ελλάδα μιας και η αθρόα εισβολή αυτών των ανθρώπων, που στην συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν νεαροί και δεν είχαν καμία σχέση με κατατρεγμένες οικογένειες από την Συρία, ήταν να βρεθούν στην ευαίσθητη περιοχή της Θράκης μεταξύ Αλεξανδρούπολης και Καβάλας.
Μια τέτοια άτακτη και μαζική εισβολή θα δημιουργούσε κυβερνητική κρίση στην Αθήνα, άρα και αδυναμία διαχείρισης του μεταναστευτικού με αποτέλεσμα τα μπουλούκια να χρειαστεί να αντιμετωπισθούν όχι από την αστυνομία, αλλά από το στρατό.
Αυτήν την ευκαιρία περίμενε ο παμπόνηρος Ερντογάν για να «αναλάβει» δήθεν να προστατεύσει το μουσουλμανικό στοιχείο εντός της ελληνικής Θράκης, επικαλούμενος την προστασία των γηγενών και των νεοεισερχομένων ομόθρησκών του.
Εδώ θα έπαιζε ο νεοσουλτάνος παιχνίδι ανάλογο με αυτό στην Συρία, επιδιώκοντας να δημιουργήσει μια buffer zone μεταξύ Έβρου και Νέστου. Θα πει κανείς σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Όσοι δεν αντιλαμβάνονται την επεκτατική πολιτική που ακολουθεί ο Ερντογάν, ζουν σε έναν κόσμο μαγικό, αγγελικά πλασμένο.
Ας μην ξεχνάμε ότι τα σενάρια στην Μεσόγειο δεν του βγήκαν του Ερντογάν, γιατί οι πειρατικές του ενέργειες στην Κύπρο και στην ζώνη ΑΟΖ που έφτιαξε με την κυβέρνηση της Τρίπολης έχουν πέσει στο κενό, μια και δεν είναι εκμεταλλεύσιμα τα όποια κοιτάσματα, την ώρα που η τιμή του αργού πετρελαίου έχει φτάσει τα 18 δολάρια το βαρέλι.
Και να σκεφθεί κανείς ότι έχει ήδη ξοδέψει πάνω από ένα δις, για την αγορά τριών γεωτρύπανων και δύο ερευνητικών σκαφών. Και ποιος ξέρει πόσα ακόμη ξοδεύει για να τα κινήσει στην Α. Μεσόγειο. Όλα αυτά την ώρα που η τουρκική οικονομία πηγαίνει κατά διαβόλου και ο Ερντογάν έχει βγει στην ζητιανιά για δανεισμό, από ΔΝΤ, ΗΠΑ και Ε.Ε.
Παρ’ όλα αυτά η Ελλάδα κατά τους υπολογισμούς αξιόπιστων πηγών χρειάζεται περίπου 5 δις για να επισκευάσει και να συντηρήσει τα οπλικά της συστήματα, καθώς και να προμηθευθεί τα αναγκαία πυρομαχικά για καράβια, υποβρύχια, αεροπλάνα και επίγεια μέσα αποτροπής.
Χρειάζεται και μια ομάδα επίλεκτη και ειδικών, που να στελεχώσουν τις Ένοπλες Δυνάμεις με σκοπό να ενισχύσει πολλαπλασιαστικά την αποτρεπτική της ισχύ.
Αυτός στη μετά κορονοϊό εποχή πρέπει να είναι ο στόχος της Ελλάδας, μια και τα 200 χρόνια οφείλουμε σε εμάς και τα παιδιά μας να τα γιορτάσουμε με εμπεδωμένο το αίσθημα της ασφάλειας.
Και για το σκοπό αυτό χρειάζεται να συμβάλουν όχι μόνο το κράτος, αλλά και ο ελληνισμός απανταχού της γης. Σαν μια προσπάθεια πραγματικής Ανάστασης και Ανάτασης ταυτόχρονα. Τώρα είναι η ώρα να θωρακιστεί η Πατρίδα μας…
