Η προσπάθεια του ΥΠΕΞ να κλείσει το μηνιαίο περιοδικό Athens Review of Books, αναιρεί τις όποιες καταγγελίες του για το όργιο κατά των ΜΜΕ στην Τουρκία του Ερντογάν.
Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Ν. Κοτζιάς εδώ και μερικά χρόνια καταδιώκει δικαστικά το υψηλής ποιότητας και κύρους περιοδικό The Athens Review of Books (ARB) — το ελληνικό αντίστοιχο του The New York Review of Books. Ενα περιοδικό εξάλλου που έχει τιμηθεί από την Ένωση Ευρωπαίων Δημοσιογράφων, ακριβώς για την ποιότητα του και τον ακραιφνή δημοκρατικό του προσανατολισμό.
Αφορμή για τη δίωξη του περιοδικού, στάθηκε η δημοσίευση σε τεύχος του, μιας επιστολής αναγνώστη, η οποία θύμιζε το σταλινικό παρελθόν του Υπουργού, τότε που ήταν ένα από τα κορυφαία στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος (ΚΚΕ) και μάλιστα ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ήταν υπεύθυνος Προπαγάνδας. Είναι δε γνωστό από την άποψη αυτή, ακόμα και στις πέτρες τούτης της χώρας, ότι το ΚΚΕ, ουδέποτε συσκότισε την εκτίμηση του στον Ιωσήφ Στάλιν και άρα στο καθεστώς του.
Στο πλαίσιο αυτό, στο ARB, η επιστολή του αναγνώστη περιλάμβανε και τον δικαιολογημένο πολιτικό χαρακτηρισμό του Υπουργού ως «τον πιο ακραίο και φανατικό, σκληρό και αμείλικτο κομμουνιστή της γενιάς του, έναν πραγματικό γκαουλάιτερ του σταλινισμού», προφανώς τότε που έκανε την πολιτική θητεία του στο ΚΚΕ. Ειρήσθω εν παρόδω την περίοδο εκείνη, κάποιοι συνάδελφοι μου στον Οικονομικό Ταχυδρόμο, είχαν δεχθεί τα πυρά του κ. Κοτζιά χωρίς ποτέ κάποιος από αυτούς να διανοηθεί προσφυγή στη δικαιοσύνη.
Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει στην περίπτωση του κ. Νίκου Κοτζιά και αυτό προκαλεί ερωτηματικά. Αναφορικά με το κείμενο στο ARB, ο κύριος υπουργός, ισχυρίστηκε ότι θεωρεί συκοφαντική την αναφορά αυτή και ζητούσε το αστρονομικό ποσό των 250.000 ευρώ για αποζημίωσή του.
Έτσι λοιπόν, οι Έλληνες δικαστές, καταδίκασαν τελικά την ARB στο ποσόν των 22.850 ευρώ, γεγονός που προκαλεί έκπληξη.
Δηλαδή ο υπογράφων όταν χαρακτηρίζοταν από τον Ριζοσπάστη και άλλα έντυπα της αριστεράς «γνωστός φασίστας», «πράκτορας της Μοσάντ», «τσουτσέκι του ιμπεριαλισμού» και άλλα γνωστά παρόμοια της κομμουνιστικής ρητορείας τι θα έπρεπε να κάνει;
Να ζητήσει από το ΚΚΕ όλες τις αόρατες και ορατές του καταθέσεις; Αστεία πράγματα. Όχι όμως για το περιοδικό που εκδίδει ο Μαν. Βασιλάκης με τη σύζυγό του και που μόνον εμείς οι φίλοι τους γνωρίζουμε πως τα φέρνουν βόλτα. Και επειδή γνωρίζουμε αυτήν την πραγματικότητα, θα τους βοηθήσουμε όσο γίνεται.
Έτσι, ενώ η Athens Review of Books ήδη καταφεύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το οποίο άλλες δύο φορές έχει δικαιώσει τον διευθυντή της, για ανάλογες περιπτώσεις ελευθερίας του λόγου, θα είμαστε στο πλευρό τους.
Θεωρούμε δε ατυχές το ότι ο υπουργός Εξωτερικών κίνησε τη διαδικασία κατάσχεσης του περιοδικού, δείχνοντας πως στόχος του από την αρχή ήταν να κλείσει αυτή η ενοχλητική φωνή. Εν ετει 2017 στην Ελλάδα, μέλος της ΕΕ και του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Κατά τα λοιπά η όλη υπόθεση έχει και άλλες πτυχές, που αξίζει τον κόπο να μνημονεύσουμε.
Στην καταδικαστική απόφαση του Εφετείου, που επικύρωσε και ο Άρειος Πάγος (το ανώτατο ελληνικό δικαστήριο), περιλαμβάνονται διαπιστώσεις των δικαστών που ασφαλώς διασύρουν την Ελληνική Δικαιοσύνη, όπως λ.χ.
«Ναι μεν απεδείχθη ότι ο ενάγων [ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς που γεννήθηκε το 1950] υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος (!) του ΚΚΕ» [το οποίο ιδρύθηκε το 1924], όμως «ούτε και από τα κείμενά του που επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι προκύπτει ο θαυμασμός του για το εν λόγω απολυταρχικό καθεστώς και η διαφήμισή του». Εδώ λέμε απορία ψάλτου βηξ.
Ουδείς στο παρελθόν δεν είχε διαβάσει έστω και λίγες γραμμές από κείμενα του κυρίου υπουργού; Ακόμα και αν στη συνέχεια αναίρεσε κάποιες απόψεις του. Τα γραπτά έχουν την πολύ κακή ιδιότητα να μένουν.
Ακόμα, η απόφαση αυτή λοιδορήθηκε από τον ακαδημαϊκό κόσμο της Ελλάδας, από τον Πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών, από διαπρεπείς καθηγητές και εξέχοντες έλληνες νομικούς, ενώ γράφτηκαν άρθρα επικριτικά σε επιστημονικά περιοδικά από διακεκριμένους νομομαθείς κ.ά. «Το σκεπτικό της δικαστικής απόφασης μαρτυρεί ανεπίτρεπτη για δικαστήριο πολιτική μεροληψία» σημειώνει ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Α. Μανιτάκης. Ο πρώην Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής Ν. Διαμαντούρος, ανάμεσα σε άλλα σημειώνει:
«Προξενεί βαθιά ανησυχία και έντονο προβληματισμό μια απόφαση δικαστηρίου κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης, η οποία συγκρούεται ευθέως με θεμελιώδεις αρχές της ευρωπαϊκής έννομης τάξης που αφορούν την ελευθερία του λόγου και την ελευθεροτυπία – αρχές τις οποίες έχουν διαχρονικά υπερασπιστεί τόσο το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και ιδίως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.»
Ενώ δεκάδες καθηγητές πανεπιστημίου σημειώνουν την ανοησία και την αμάθεια, λ.χ.: «Αριστούργημα ιστορικής αμάθειας και ακρισίας που απάδει σε δικαστές» (Γ. Β. Δερτιλής). «Τόσες ανοησίες μέσα σε τόσο λίγο χώρο» (Θ. Βερέμης). «Ανοησία πελωρίων διαστάσεων» (Γ. Γιαννουλόπουλος).
«Η απόφαση του δικαστηρίου υποδηλώνει ότι η σάτιρα του Όργουελ φαίνεται να έχει γίνει πραγματικότητα στην Ελληνική Δικαιοσύνη» (Α. Νεχαμάς).
Το δικαστήριο αγνόησε προκλητικά όλα τα δεκάδες άρθρα και βιβλία σταλινικής προπαγάνδας με συγγραφέα τον Υπουργό. Το ίδιο έκανε και ο Άρειος Πάγος (το Ανώτατο Δικαστήριο), αγνοώντας και όλο τον σάλο που προκάλεσε η άδικη και απαξιωτικη για το κύρος της Ελληνικής Δικαιοσύνης απόφαση του Εφετείου.
Η υπόθεση συζητήθηκε ετσι, στον Άρειο Πάγο με μια έγγραφη Εισήγηση του αρμοδίου μέλους του θετικότατη υπέρ της αθώωσης της ARB. Τελικά ομως, οι πολιτικές πιέσεις της Προέδρου του δικαστηρίου αυτού, της οποίας όλη η θητεία ήταν ένα κομματικό σκάνδαλο, και η οποία αμέσως μετά την πρόσφατη συνταξιοδότησή της προσλήφθηκε στο νομικό γραφείο του Πρωθυπουργού, απέδωσαν.
Μάλιστα η Εισηγήτρια έφτασε στο σημείο να καταψηφίσει την ίδια την εισήγησή της! Πολυ φοβουμεθα οτι η ελληνικη δημοκρατια οδευει ολοταχως προς την απαξιωση της και πισω απο αυτην την εξελιξη καποιοι απεργαζονται την καταλυση της. Φυλακες, οσοι ακομα υπαρχετε, γρηγορειτε!
